"Shlon verandert niet veel aan de dabke-techno-formule die Souleyman op "Wenu Wenu" heeft vastgelegd. Elk van de zes nummers wordt aangekondigd als een ‘liefdeslied’ en bevat poëzie van zijn oude medewerker Moussa Al Mardood, die Souleyman uitdrukt in zijn keelachtige, krachtige bariton, terwijl snelle chromatische composities afkomstig zijn van toetsenist Hasan Alo en saz-speler Azad Salih. De kitscherige percussie van de vroege platen wordt vervangen door een diepere, rommelende groove op het openingstitelnummer terwijl de majeurakkoordtrance van Shi Tridin en de gelaagde percussie van Abou Zilif allemaal comfortabel is ingebed in de clubruimte. Het langzamere traditionele nummer "Mawwal" is een hoogtepunt, met een filmische opening. Hier krijgt de rijke stem van Souleyman ademruimte om teksten van eeuwige liefde te zingen in een zachter, smekend register. Op "Mawwal" laat Souleyman zijn jarenlange ervaring zien; hij is een volmaakte folkzanger, maar zeker ook een entertainer." (The Guardian)
Dit album Ishar is een heruitgave op cd van de oorspronkelijke uitgave op vinyl van 1961. Het is de periode waarin Fairuz met de broers Rahbani aan het begin staat van het creëren van haar eigen idioom van Arabische populaire muziek. Welke de Libanese stijl wordt. Bevrijd uit het keurslijf van de tot dan toe dominerende Egyptische stijl. De Libanese stijl is vernieuwend met veel kortere composities waarin elementen uit de populaire Westerse muziek ingelijfd worden. Ishar laat horen hoe de eerste aanzet tot de grootse successen van Fairuz heeft geklonken. (GR Muziekbank)
Het enige waarin alle Libanezen - die maar liefst 17 erkende ethnisch-religieuze groeperingen kennen - verenigd zijn, is hun mateloze bewondering voor Fairuz. Fairuz is geboren in Beiroet in 1934 als Nouhad Haddad. Haar faam strekt zich uit over de hele Arabische wereld en daarbuiten. De broers Rahbani speelden een belangrijke rol in haar ontwikkeling. Zij brachten elementen uit de populaire Westerse muziek aan in het Arabische idioom en ontwikkelden zo een nieuwe standaard voor de populaire Arabische muziek. Met de unieke vocale gaves van Fairuz leidde deze nieuwe stijl tot een overweldigend succes. Tegenwoordig zorgt haar zoon Ziad Rahbani voor de composities en arrangementen. (GR Muziekbank)
"Sapho was born in 1950 to Jewish parents in the predominantly Islamic country of Morocco (Marrakesh, to be exact). When she was 16, her family emigrated to France, although Sapho continued her studies at a boarding school in Switzerland. By 18, she was living on her own in Paris, taking acting lessons, and playing guitar and singing on the streets. Starting in 1992, she focused on the music of Oum Kalthoum, releasing a full album of that material, and touring the world, even performing in Jerusalem in 1994. Her next album, Jardin Andalou (1996), blended rock with Arabic and Andalusian elements. This was followed by Digital Sheikha, a more dance-based album. (Allmusic).
"Putumayo turned up a collection of dance tracks that show the heavy influence of hip-hop, urban pop, funk, and other Western styles, while maintaining the cultural integrity of the region. The swirling strings and ornate, sinuous melody lines characteristic of the Middle East are laid over funky, chugging rhythm tracks, creating a tapestry that is crossover-ready. The disc is heavy on Algerian rai and Egyptian al-jil, with more than half the artists represented from either Egypt or Algeria. On a technical note, there is virtually no space between most of the tracks. While this usually serves to keep the dance groove going, sometimes it is a little abrupt, as the ends of some tracks get chopped off. Arabic Groove is an intense, high-energy release, sure to appeal to fans of cosmopolitan dance music worldwide." (Allmusic).
"People are familiar with rai or some of the more traditional music to emerge from North Africa and the Middle East, but lately there's also been an undercurrent of more adventurous music -- hip-hop and electronica. The roots still shout loud and proud, but the sounds (often made by artists who've moved to Europe or the U.S.) are as hard and modern as anything, anywhere -- for example, the rap of Clotaire K or Mafia Maghrebine, the edgy, skittering rhythms of U-Cef, or the powerful trance of Gnawa Impulse. And this compilation makes the ideal introduction, from the pounding beats of "A Muey A Muey," which was a revelation and breakthrough when it first appeared, to the contemporary remix of Ali Slimani's "S'Habi." The full range of the music gets an airing here, and for anyone with an urge to explore the lesser-known (for now) areas of Maghrebi music, this is the starting point." (Allmusic)
"Titi Robin wants to find a way of forging links with contemporary Western popular music, which leads to a new formation, orchestrating the saxophone, drums and bass. It will be in Kali Gadji (1998) that the Gypsy and Oriental influences, always present, mingle with the French texts as well as with the polyrhythms of West Africa. From Morocco to Mali, passing by Mauritania, Titi Robin feels that history has linked these cultures to the great Mediterranean civilization. Musicians that are invited are Renaud Pion (saxophones), Abdelkrim Sami (vocals, percussions), Farid "Roberto" Saadna (vocals, guitar, palmas), Jorge "Negrito" Trasante (drums), Gabi Levasseur (accordion), Alain Genty (bass) and Bernard Subert (oboe, bagpipes). The orchestra has toured for many years in parallel with "Gitans" but did not have the same response from the public and critics." (Wikipedia).
"You may well have heard Warda (born Warda Al Jazairia) as background noise in some Middle Eastern restaurant and not thought twice. But a closer listen to this heady mix of Eastern rhythms and Western contemporary pop just might put your head in a spin. Warda's sultry voice is set against a background of lush strings, finger cymbals, and assorted exotica. All the tunes here run an average of eight minutes, but if you decide to explore something a little different, you may just thank yourself." (Allmusic)
"Salam Delta originated as a pan-modern Cairo musical revue assembled by Salamat leader Mahmoud Fadl for a 1994 Berlin festival. The performances so thoroughly torched audiences that Piranha decided to run the whole crew into the studio. Be glad they did, and also that the smart ass jokester aspects in the liner notes doesn't turn up in the high-octane performances here. But solemn traditionalism doesn't rule, either -- these players, drawn from Salamat, and percussion ensemble Les Musiciens du Nil, are fronted here by singers Shamandi Tewfig Metqâl, Salama Abdel Rahman, and 12-year-old prodigy Ahmed Fathy, who sound like they're having an absolute blast. The best thing about Salam Delta is that all those analytical or points or musical connections within the Arab pop world pale before the sheer joy and exuberance in the music. Ain't nothing but a house party, really, a bunch of musicians with a tradition and hometown in common, thrown together for the first time, getting off and letting it rip." (Allmusic)
"Latifa Bint Alaya El Arfaoui born 1961, better known as Latifa is a Tunisian pop singer and former actress. Many of Latifa's early albums (1984s) have Arab style. The album Mesa Al Jamal ("Evening Of Beauty") made Latifa famous in Egypt. "Akthar Min Roohi" ("More than My Soul"), was released in 1986. She began singing Arab pop songs with music by Ammar El Sherei and lyrics by Abdulwahab Muhammed. The album was hugely successful all over the Arab world (Dit album, in 1986 verschenen op lp, stamt ook uit deze periode). Latifa won the World Music Award 2004 for best selling artist in the Middle East and North Africa because of the album Ma Etrohsh Ba'ed ("Don't go away"). (Wikipedia)
"... Faudel Bellula, een jongeman van Algerijnse afkomst geboren en getogen in een Parijse voorstad. Faudel werd dan ook al op dertienjarige leeftijd ontdekt, toen hij met zijn bandje Les Etoiles Du Raï op feestjes en bruiloften optrad. Dankzij de begeleiding van Mohamed Mestar (alias Momo) ontwikkelde Faudel zich tot 'de nieuwe stem van raï'. Een contract met het label Mercury leidde tot de albums Baïda (1997), Samra (2001) en Un Autre Soleil (2003). Het laatstgenoemde album wordt ook voor een niet-Franstalige markt uitgebracht onder de titel Another Sun met een Engelstalig cd-boekje. Van de twaalf tracks zingt Faudel slechts drie in het Arabisch, swingende up-tempo raï-liederen met een stevige beat. Met een lagere, warmere stem zingt Faudel de Franstalige liederen waarin chanson, pop, arabic groove en flamenco met elkaar versmelten. Toegankelijke muziek met een optimistische en vrolijke mediterrane sfeer." (Muziekweb, SvdP)
Arabische pop uit Saoedie Arabië. Combinatie van Arabische zang met zwierig Arabisch strijkorkest en Arabische percussie enerzijds en synthesizers en elektrische basgitaar anderzijds. Ook typisch is de vaak opduikende vraag- en antwoordzang van Abdullah met een koor. In het boekje worden alle songs in het Engels uitgelegd en staan ook meestal de teksten in het Engels onder de Arabische originele teksten.
Onze website en deze zoekfunctie is vernieuwd en we werken er op dit moment hard aan om de laatste puntjes op de i te zetten. Mis je bepaalde functionaliteiten, dan vind je hieronder tijdelijk nog de link naar oude zoekfunctie.
