'Normaal' is Perahia's favoriete Bachwoord. 'Natuurlijk, de noten zijn niet normaal. Wat ze uitdrukken, is niet normaal. En toch moet Bachs muziek klinken als de normaalste zaak van de wereld, als de troostrede van iemand die het menselijk tekort begrijpt.' (opgetekend uit de mond van Perahia door Guido van Oorschot, Volkskrant) In juni 2017 treedt Perahia op in de serie Meesterpianisten van het Concertgebouw, Amsterdam. "Perahia speelt de zes Franse suites met een ideale synthese van kleuren en lijnen. De piano is bij hem geen surrogaat van het klavecimbel. Hij benut de mogelijkheden van het moderne instrument in een licht en helder spel van klank en beweging. De interpretatie is tot in de fijnste finesses doordacht, maar doet toch geen moment steriel of gekunsteld aan, onder meer door subtiele variaties in de herhalingen. Bach als medicijn voor de ziel, niet alleen voor de pianist, maar ook voor de luisteraar." (Eddie Vetter, Klassieke Zaken)
"Arvo Pärt (1935) componeert niet voor de piano, maar voor de stem. Deze 'complete' pianowerken zijn dan ook met de nodige fantasie (van pianist Jeroen van Veen) tot stand gekomen. Liefst vier verschillende uitvoeringen van Für Alina presenteert Van Veen Knap werk: twee velletjes bladmuziek, maar goed voor 50 minuten muziek. Met echtgenote Sandra brengt Van Veen 4 eigen arrangementen van Spiegel im Spiegel, Pari intervallo, Hymn to a Great City en Fratres. Dat Van Veen juist die stukken bij de kop nam is niet zo vreemd - Pärt verschafte ze in meerdere versies. Eervolle vermelding verdient de tweede CD. Daar vinden we stukken van de jonge Pärt, geschreven in de vijftiger jaren, en duidelijk ontstaan onder de indruk van Sjostakovitsj en Stravinsky. Met één uitzondering: de stukjes Vier leichte Tanzstücke für Kindertheater uit 1956/7 laten in al hun onschuld horen hoe het de componist 20 jaar later muzikaal zou vergaan." (Siebe Riedstra, Pianist/Luister; 4 uit 5 sterren)
"Het was een tijdje stil rond de Chinese virtuoos, die zijn hand blesseerde bij het excessief oefenen op muziek van Ravel. Nu is Lang Lang terug, met Bach. Een componist die hem goed doet, vertelde hij aan Die Welt. Dat laatste gold voor meer mensen. Bachs Goldberg-variaties waren wellicht zelfs therapeutisch bedoeld. In elk geval werden ze ingezet als rustgevende muziek voor een slapeloze graaf, die Bach beloonde met goud. Lang Lang speelt de Goldberg-variaties geregeld thuis, en vertolkte ze al op vele podia. Zou zijn benadering zijn veranderd na zijn gedwongen sabbatical? De eerste reacties na zijn comeback merken op dat hij zachter, delicater is gaan musiceren. Of zoals hij zelf aan Die Welt vertelde: Niet alles in het leven is te bereiken op wilskracht en inspanning." (Concertgebouw)
"Sommige musici hebben fijn genoeg een ongekende passie voor componisten die anderen nagenoeg links laten liggen. Zo is de Tsjechische pianist Giorgio Koukl met het verschijnen van deze CD op de helft van zijn opnamen van de complete pianomuziek van de Russische componist Alexander Tsjerepnin. En ook deze zal overladen worden met goede kritieken, want zowel het spel van Koukl als de muziek van Tsjerepnin zijn de moeite meer dan waard. Tsjerepnin (1899-1977) had niet alleen een eigen signatuur, hij was ook een kind van zijn tijd. Dat betekent dat zijn omzwervingen in zijn muziek hoorbaar zijn. Zo vertrok hij via Georgië naar Parijs om de Russische Revolutie te ontvluchten. Die Parijse tijd klinkt door in zijn Entretiens en Romances, een soort milde Skrjabin met een vleugje impressionisme. Rond WO-II vertrok hij naar de VS en daar wordt hij ook muzikaal een wereldburger. het maakt deze plaat tot een ontdekking en de muziek van Tsjerepnin tot waardevol recitalmateriaal." (Paul Janssen, Luister; 4 uit 5 sterren)
De Britse pianiste Imogen Cooper speelt op 1 november 2013 in het Enschedese Muziekcentrum. Ze speelt dan de laatste drie pianosotates van Schubert: "Lang waren ze een verborgen schat in de pianoliteratuur: de drie sonates die Franz Schubert in zijn laatste levensjaar componeerde. Pas laat in de twintigste eeuw werden ze naar waarde geschat door pianisten die verder keken dan virtuoos vertoon. Imogen Cooper, wereldwijd beschouwd als voorbeeldig vertolker van Schubert, maakte enkele jaren geleden een sublieme reeks (live) opnamen van al zijn late pianomuziek. Nu op één avond de drie sonates die daarvan de bekroning vormen." (promotekst Muziekcentrum) Dit is een deel uit een eind jaren '80 opgenomen CD-reeks, met daarop Pianosonate D 845 en de vier Impromptu's D 935.
"Schubert's music, along with that of Bach and Mozart, is one of the cornerstones upon which Schiff built his reputation as a thoughtful and intelligent performer. (...) One of the foremost Schubert interpreters of his generation." (Patsy Morita, Allmusic)
De Nederlandse pianist Ronald Brautigam werkt aan een complete opname van alle pianomuziek van Ludwig van Beethoven. Hij onderscheidt zich van andere pianisten door dit op fortepiano's te doen. Dit zijn nu eens geen gerestaureerde instrumenten uit de Enschedese Edwin Beunk-collectie, want die gaan niet terug tot Beethovens tijd. Paul McNulty bouwde instrumenten na zoals die tussen 1788 en 1819 door Beethoven zelf bespeeld werden. Met de diepgaande studie van Brautigam naar deze werken erbij, krijg je zo dus min of meer te horen hoe deze werken indertijd geklonken zouden kunnen hebben. Natuurlijk legt Brautigam zijn eigen ziel in die werken, dus je kunt nooit zeggen: 'zo speelde Beethoven ze zelf ook'. Deze zijn op losse CD's verschenen, maar deze box voegt de sonates samen, inclusief indertijd niet uitgegeven jeugdwerken en onvolledig gebleven stukken. Andere werken, zoals de bagatellen, vindt u hier dus niet; daarvoor bent u afhankelijk van los verschenen deeltjes in Brautigams Beethovenreeks.
"Zo stoer en robuust Jean Sibelius uit kon pakken als symfonicus, zo verstild en romantisch is hij in zijn pianowerken. Sibelius maakte nooit zoveel ophef over deze stukken; hij schreef ze naar eigen zeggen om geld te verdienen. Vandaar dat het zeer toegankelijke en beeldende werken zijn waarin Schumann niet ver weg is. Leif Ove Andsnes dook in deze nagenoeg onbekende erfenis van de Fin en maakte een heel persoonlijke selectie uit de drie boeken vol miniaturen. Hoewel Sibelius van huis uit geen groot pianist was, weet hij het instrument op alle mogelijke manieren tot de verbeelding te laten spreken. Vanaf de zes impromptus op. 5 tot de Fünf Skizzen op. 114: het is allemaal even mooi en meeslepend en toch ook geraffineerd in de kleurschakeringen van de begeleidende stemmen. Dat alles is ook te danken aan het fabelachtige spel van Andsnes. De pianist slaagt er ook nu weer in zichzelf weg te cijferen en de muziek op ongecompliceerde wijze te laten spreken." (Paul Janssen, Luister)
Deel uitmakend van de Aangenaam Klassiek-campagne 2012: "Er zijn al mensen die zeggen dat het niet uitmaakt wat het Chinese fenomeen Lang Lang speelt. Alles is goed. Toch veert menig liefhebber op als hij Chopin uit zijn toetsen tovert. Met enkele Etudes, Nocturnes en Walsen geeft de vriendelijke volksheld een mooi beeld van Chopin. Nog mooier is het dat de CD gepaard gaat met een DVD vol live-vertolkingen van Lang Lang door de jaren heen. En dat gaat terug tot privéopnamen uit 1994. Een verhelderend document." Luister-10, jan/febr 2013: "Lang Lang heeft oog voor detail, houdt de vaart er enorm in, weet hoe hij een vleugel moet laten huilen en zingen, hoe hij muziek moet laten donderen en dansen; vraag je om Lang Lang dan krijg je het hele scala aan naar binnen en naar buiten gerichte emoties, inclusief de uitersten aan pp en ff. Opvallend zijn z'n korte, parelende touché en summiere pedaalgebruik, één van de belangrijkste redenen dat hij zoveel klaarheid schept in het ddrukke notenbeeld." (Marjolijn Sengers)
The Berlin Recital werd in de zomer van 2018 in de Kammermusiksaal van de Berliner Philharmonie live opgenomen tijdens een grote Noord-Amerika/Europatournee van de pianiste.
Opnamen uit de jaren 1966-69, toen Barenboim voor het eerst een complete cyclus van Beethovens pianosonates opnam. "Daniel Barenboim's much-praised first Beethoven sonata cycle fits neatly into an inch-thick laminated cardboard box, with an abridged version of Eric Blom's 1930s annotation (originally written for the classic Schnabel set) for company." (Gramophone) IN 1967 schreef datzelfde tijdschrift over de eerste uitgave in deze cyclus: "If ever a record signalled the emergence of a master-pianist, this is it."
Onze website en deze zoekfunctie is vernieuwd en we werken er op dit moment hard aan om de laatste puntjes op de i te zetten. Mis je bepaalde functionaliteiten, dan vind je hieronder tijdelijk nog de link naar oude zoekfunctie.
