"De 79-jarige Braziliaanse sambalegende Elza Soares rekent op haar 34ste studioalbum genadeloos af met het beeld van Brazilië als tropisch paradijs. Bijgestaan door een groep fantastische avant-gardemuzikanten uit Sao Paulo stelt ze met haar samba sujo ('smerige samba') brandende kwesties in het moderne Brazilië aan de orde, zoals racisme, huiselijk geweld, seks- en drugsverslaving. Over een meer van vervormde gitaren, blazers, strijkers en elektronica praat, zingt en schreeuw ze het uit. In het titelnummer gebruikt ze carnaval als een metafoor voor de apocalyps, terwijl huiselijk geweld het thema is in "Maria Da Vial Matilde". 'Een zwijgende vrouw is het ergste in de wereld', zingt ze. "Benedita" verhaalt over de dood van een aan crack verslaafde travestiet. Met haar somber stemmende, maar oh zo fascinerende mix van post-samba, rock, freejazz, noise en avant-garde vertelt Elza Soares waar het op staat. Rauw en aangrijpend." (Bas Springer, Lust For Life; 5 uit 5 sterren)
Het repertoire van de Portugese zangeres is voor deze 3-CD-compilatie onderverdeeld in drie groepen, waaronder meer traditionele fado's en getoonzette gedichten. Op de derde schijf 'Ideal', staan o.a. interpretaties van liederen van Leo Ferré en Joni Mitchell. Ook zijn er drie niet eerder uitgebrachte stukken op deze CD-set te vinden. Op woensdag 27 maart 2014 concerteert Branco in het Muziekcentrum in Enschede.
"Mariza is boven alles een fado-zangeres, maar ze laat zich daarbij wel beïnvloeden door de tijd dat ze in Brazilië woonde. Ze is erg succesvol en daarnaast is ze live een lust voor oog en oor. Op deze DVD staat een concert opgenomen in 2008, tijdens de tour n.a.v. "Terra". In een ronde zaal met een rond podium in het midden speelt ze vooral nummers van "Terra" aangevuld met klassiekers als "Primavera" en "Barco Negro". De stem van Mariza is bijna onbeschrijfelijk goed; vol, warm en vol emotie. Dat de emoties niet gespeeld zijn blijkt wel bij het prachtige "Tasco Da Mouraria", waar Mariza een traantje wegpinkt. De band die haar begeleid bestaat ook uit alleen maar jonge en oudere topmuzikanten die vol overgave spelen en dat is duidelijk te horen. Naast het concert van zeventig minuten staat er op de dvd een documentaire Mariza and the story of fado. Dit is een BBC-documentaire en dus van hoge kwaliteit, het vertelt mooi over de achtergrond van fado." (Paul Büch, Mpodia)
"De muziek van de Portugese zangeres was al geen zuivere fado meer, maar op "Terra Da Luz" gooit ze muzikaal alle remmen los. Begeleid door een keur aan muzikanten, onder wie pianist Tiago Machado (bekend van de eerste albums van Mariza) en haar vaste begeleider Ramón Maschio op gitaar, heeft ze 12 nummers opgenomen die in eerste instantie niet op fado lijken. Geen guitarra en pling-plong op het eind maar een haast internationaal geluid. Hier doemt de val van de overproductie op. Nog meer strijkers, nog meer blazers? Maar ze heeft het betrekkelijk eenvoudig gehouden. Hoewel haar stem meer dan op andere CD's door de nummers glijdt, zorgen de muzikanten voor het tegengeluid. Minimalistisch, puntig en soms hoekig vullen ze elkaar aan. Hier verloochent ze haar afkomst niet. Ze is een van de boegbeelden van de nieuwe fado, de meer muzikale stroming waar fadista en muzikanten elkaar aanvullen en versterken. De stijl is hetzelfde, de muziek heel anders." (Philip Nijman, Heaven; cijfer: 8)
De Portugese zangeres Cristina Branco zou tijdens haar Nederlandse tour in 2020/2021 ook Enschede aandoen. De concerten zijn helaas uitgesteld, maar haar nieuwe cd 'EVA' is inmiddels verschenen. "EVA' is een mix van fado, jazz, wereldmuziek en pop. Een zeer persoonlijk album, waarvoor Branco een clubje bevriende tekstschrijvers zelfs inzage gaf in haar dagboeken. ,,Ik schrijf elke dag. Ik moet naar mijn woorden kijken om mijn gedachten op een rij te kunnen zetten en te reflecteren. Als ik schrijf, heb ik geen psycholoog meer nodig, zegt Branco." (AD)
Tijdens de 6 optredens in Nederland, december 2016, vertolkte de Portugese zangeres al repertoire van deze toen nog niet verschenen dubbel-CD. Ze overschrijdt elke muzikale grens: van fado naar Portugese folklore, Argentijnse tango en Arabisch getinte muziek. "Waar het merendeel van de grote fadozangeressen geen muzikaal geschoolde achtergrond heeft, is dit bij Pontes hoorbaar anders. Spatzuiver, een enorm bereik van diep tot zeer hoog. De titel "Peregrinaçao" (Pelgimstocht) lijkt treffend gekozen; dit is inderdaad een ware muzikale zoektocht, van continent naar continent. Afwisseling is er meer dan genoeg, van klein gezongen stukken tot bijna bombastisch gebrachte nummers. Daar waar Pontes 25 jaar geleden door toevoeging van meer instrumenten en pop- en jazzinvloeden een van de fadovernieuwers was, brengt ze nu klassiek getinte liederen met een spannende, dramatische twist langs de randen van de fado. Gebleven is de intensiteit waarmee ze haar muziek zelf beleeft en brengt." (Jan Piet Hartman, Jazznu.com)
"Fadozangeres Misia heeft een moeilijke periode in haar leven achter de rug. Zij ziet haar nieuwe cd als een soundtrack van die periode, waarin we hemel en hel tegenkomen, hardheid en passie. Zij voelt zich nu vrijer in haar muziek: "this album includes fado music, but it is not an album of fado. Pura Vida is full of gaps, rough edges and sometimes a little `silk, velvet and wool'. The Portuguese guitar is Heaven and the electric guitar Hell." Een opmerkelijke, maar fraaie plaat." (musicwords.nl)
"Miss Perfumado is het vierde album van de Kaapverdische zangeres Cesária Évora, uitgebracht in 1992. Er zijn wereldwijd meer dan 300.000 exemplaren van verkocht. Het bevatte een van haar meest gevierde liedjes, "Sodade", gecomponeerd door Armando Zeferino Soares. Dit dubbelcd is de "20th Anniversary Edition" en bevat een bonus-CD.(Wiki) Ravishing is the word that springs to the lips: one of those tiresome British understatements, but it'll have to do. Evora has the most glorious voice, the melodies are heartrendingly Portuguese, the guitar-runs have escaped from a fado recording. The classic piano and string group of Miss Perfumada help explain its near-bestselling status, the near-Brazilian rhythms add the zip that tops the whole thing off. (AllMusic)
Met o.a een cover van het Velvet Underground nummer "Pale Blue Eyes." "Marisa Monte is one of the best figures of today's Brazilian pop (a category that does not comprise pure samba, choro, canção, baião, and other Brazilian popular musics). While most new bands and interpreters center their work on futile material and focus on easy formulas and clichés, she is concerned in really adding something to the superb tradition of MPB, which is quite a challenging task. This is her third album, where, with special guests Philip Glass, Laurie Anderson, Gilberto Gil, Paulinho da Viola, Velha Guarda da Portela, Época de Ouro, Naná Vasconcelos, Carlinhos Brown, and others, she delivers some of her hits: "Maria de Verdade," "Na Estrada," "Segue o Seco," "Dança da Solidão," "De Mais Ninguém," "Bem Leve," and "Balança Pema." One of the best pop albums from the '90s, she makes clear that she is after a new language in which the respect for the rich musical tradition of Brazil is evident." (Allmusic).
"The move to the young, hip label Trama seems to have done good for Gal, as Hoje is her most dynamic and fresh-sounding album in years. But although the songwriters who contributed to the album may be comparatively young, the music in itself is largely traditional, ranging from bossa nova and Afro-Brazilian folk music to Gal's typical brand of soft ballads. One of the most surprising and welcome songwriting contributors to Hoje is the African artist Lokua Kanza, from the Democratic Republic of Congo. Together with Carlos Rennó, he forms what proves to be a very fine songwriting team. Their lovely ballad "Te Adorar" brings out the best of Gal and is perhaps the most beautiful song on the album". (Philip Jandovský, Allmusic).
25 years after the release of her first album, Mísia has become one of the most international of all Fado singers, with a dozen albums and many live performances that have conquered music fans all over the world. This double album brings together all of her own favourites from a 25-year recording career. (Warner Music)
"Het album begint meteen prachtig met "Cigana Do Norte", dat zij samen met haar grote vriend/muzikale mentor Fernando Lameirinhas schreef. Mede van zijn hand komt ook het mooie duet dat Daisy met Stef Bos zingt, "Abraça-Me/Omhels Me Dan", dat Fernando eerder samen met BLØF opnam. Amélia Muge schreef voor Daisy "O Fado Sem Lisboa" en samen met José da Ponte het voor Daisy toepasselijke "Fado Holandês". Mafalda Arnauth leverde haar de schitterende, gevoelige ballad "Lembrar", één van de hoogtepunten. Tiago Machado schreef samen met Joaquim Pedro Gonçalves het fraaie "Menino Do Accordeão", waarbij (gast)saxofonist Henk van Twillert het nummer extra (klank)kleur geeft. Een mooi eerbetoon aan José Alfonso is de geweldige versie van zijn "Teresa Torga" die we op het album aantreffen. De toekomst ziet er hoe dan ook zeer zonnig uit voor Daisy want vooral haar (eigen) songs "Abram As Portas Do Fado" en "Rosa", het onbetwiste hoogtepunt van het album, smaken absoluut naar meer!" (Robert Schuurman, WrittenInMusic)
Onze website en deze zoekfunctie is vernieuwd en we werken er op dit moment hard aan om de laatste puntjes op de i te zetten. Mis je bepaalde functionaliteiten, dan vind je hieronder tijdelijk nog de link naar oude zoekfunctie.
