Een uiterst gevoelig en delicaat gezongen Winterreise, door de lenige tenor Ernst Haefliger. Hij wordt begeleid door Jörg Ewald Dähler, die zeer transparant begeleidt op een prachtig warm klinkende Hammerflügel uit Schuberts tijd. Haefliger is trouwens gemakkelijk woord-voor-woord te verstaan, toch klinkt z'n dictie niet gemaakt overdreven vertellerig - hij zingt juist heel lyrisch. Het is bij beluistering goed voor te stellen dat deze opname uit 1980 bij de eerste uitgave veel stof deed opwaaien. Hij won de Prix Mondial du Disque de Montreux.
De Nederlandse pianist Ronald Brautigam werkt aan een complete opname van alle pianomuziek van Ludwig van Beethoven. Hij onderscheidt zich van andere pianisten door dit op fortepiano's te doen. Dit zijn nu eens geen gerestaureerde instrumenten uit de Enschedese Edwin Beunk-collectie, want die gaan niet terug tot Beethovens tijd. Paul McNulty bouwde instrumenten na zoals die tussen 1788 en 1819 door Beethoven zelf bespeeld werden. Met de diepgaande studie van Brautigam naar deze werken erbij, krijg je zo dus min of meer te horen hoe deze werken indertijd geklonken zouden kunnen hebben. Natuurlijk legt Brautigam zijn eigen ziel in die werken, dus je kunt nooit zeggen: 'zo speelde Beethoven ze zelf ook'. Deze zijn op losse CD's verschenen, maar deze box voegt de sonates samen, inclusief indertijd niet uitgegeven jeugdwerken en onvolledig gebleven stukken. Andere werken, zoals de bagatellen, vindt u hier dus niet; daarvoor bent u afhankelijk van los verschenen deeltjes in Brautigams Beethovenreeks.
Luister-10 in januari 2014: "Mooi fel, strak en fijnzinnig spel in uitvoeringen van twee van Mozarts populairste pianoconcerten door Ronald Brautigam en de Kölner Akademie. Het gaat hier om uitzonderlijke concert in d waar Beethoven ongetwijfeld inspiratie aan ontleend heeft en het gerijpte laatste concert, in Bes, voltooid kort voor zijn dood. De combinatie van het puntige, beweeglijke klavierspel in dialoog met een al even wendbaar orkest is helemaal in lijn het het beeld dat we nu hebben van hoe Mozart moet klinken - als we kiezen voor de middelen die hem ter beschikking stonden. In de tutti flonkert de fortepiano met virtuoze notenreeksen in de samenklank, in de soli zijn het de kamermuzikale samenspraken met de blazers die blijven verrassen. Brautigam tekent voor fantasievolle cadenzen in KV 466 en, respectvol, voor die van Mozart zelf in KV 595. In de orkestklank valt de subtiele baslijn op. Prachtig, vooral in de zachte passages. De opname ehlpt, de balans is perfect." (Hans Quant)
"Het is een benadering waarvan je wel een beetje moet houden, maar dat Aleksej Ljoebimov je laat ervaren welk avontuur Beethoven aanging in zijn pianosonates staat buiten kijf. Op zijn jongste cd bedient de Russische pianist zich van een natuurgetrouwe, door Christopher Clarke gebouwde kopie van een Erard uit 1802, compleet met registerpedalen, precies het type instrument dat Beethoven in diezelfde tijd bespeelde. De kennismaking is vrij overweldigend. De Erard is allesbehalve een Mozartflügeltje en staat al een heel eind dichter bij de moderne vleugel. Maar de sonoriteiten zijn veel rijker - wat niet alleen te maken heeft met die registers, maar ook met de leren hamerkoppen waardoor het kleurverschil tussen forte en piano scherper wordt benadrukt. De stormachtige passages haken zich het sterkst in het geheugen, maar even talrijk zijn de feeërieke momenten wanneer de Clarke-Erard plots als een etherische harp of pinnige cymbalom klinkt." (Frits van der Waa, Volkskrant; waardering: 5 uit 5 sterren!!)
Jörg Ewald Dähler speelt op een pianoforte, rond 1820 gebouwd door Franz Brodmann in Wenen, in 1965 gerestaureerd door Martin Schulz.
"Het Concert voor piano, viool en strijkkwartet, dat Chausson in 1892 schreef, kent een ongebruikelijke bezetting. Het stuk vergt zes bovengemiddeld flexibele muzikanten. In ideale gevallen slaat een ervaren strijkkwartet de handen ineen met een soepel ingespeeld duo op viool en piano. Isabelle Faust en Alexander Melnikov vormen een paradijselijk koppel. Voor Chausson spanden ze darmsnaren op de viool, pakten er een oude Érard-vleugel bij, en vroegen ze het op authentieke instrumenten spelende Duitse Salagon Quartet. Klinkend resultaat: pure weelde. Melnikov drentelt over de toetsen als een kind in de snoepwinkel; hier stuit hij op een nieuwe kleur, daar op een vers smaakje. De timbres van de strijkers wisselen van heiig tot gestaald. Aan het derde deel, met z'n pendelmotief, geven de zes musici een diepzinnige dimensie. César Franck was Chaussons leermeester. Wie denkt zijn fameuze Sonate uit 1886 te kennen, gunt zichzelf deze bruisende, brutale visie." (Guido van Oorschot, Volkskrant; 5 uit 5 sterren!!)
"Als onderwijzer aan de lagere school van zijn vader schreef Franz Schubert op negentienjarige leeftijd zijn eerste sonates voor viool en piano. Het was een gelukkige periode, waarin een warme relatie ontstond met de twee jaar jongere Therese Grob. De vitaliteit van de componist is in de werken goed terug te horen, zeker in de uitvoeringen van de violist Andrew Manze en de fortepianist Richard Egarr. Zij lijken zich over iedere modulatie en over iedere nieuwe frase te verwonderen en laten hun publiek daarin meevoelen. Zo vrij en verrassend zijn deze sonates zelden vastgelegd." (Klassieke Zaken)
Zondag 18-10-2009 speelt Brautigam Haydn-sonates in het Muziekcentrum Enschede. "Listeners seeking all Haydn's solo keyboard music performed on a fortepiano in digital sound need look no further. Ronald Brautigam's 15-disc set contains everything the great Austrian wrote for the instrument: 63 piano sonatas and 25 miscellaneous works, plus The 7 Last Words in an arrangement authorized by Haydn. Thankfully, this has more virtues than mere completeness. Brautigam is a skilled pianist who makes the switch to fortepiano with no perceptible problems. Here, his touch is light, his tone strong, and his sound full without being clangorous. Beyond technique, Brautigam is also a talented interpreter and his playing here is ideally adapted to Haydn. His early sonatas are breezy, his middle sonatas witty, and his late sonatas are, in terms of style and substance, the equal of any Mozart ever wrote for the instrument." (J. Leonard, Allmusic; 4,5 uit 5 sterren) Door ClassicsToday (volg de link) bekroond met 2 tienen!
"Na Jan Pieterszoon Sweelinck heeft Nederland eeuwenlang hoegenaamd geen componisten van internationale faam opgeleverd. Met name in de late achttiende en negentiende eeuw ontbrak het in ons land aan muzikale genieën, zoals die er elders in Europa bij de vleet werden geboren. Dit wil niet zeggen dat er in die tijd in ons land geen aantrekkelijke muziek gecomponeerd is, zo laat de cd FORTEPIANO MUSIC FROM THE NETHERLANDS (NM Classics 921030) horen. Hierop speelt Arthur Schoonderwoerd pianomuziek uit de klassieke en vroeg-romantische periode van eigen bodem. (..) De in een luxe kartonnen doosje uitgebrachte cd bevat een prachtig tekstboekje met enkele interessante hoofdstukjes over de betekenis van de piano in Nederland en het muziekleven in Amsterdam in de klassieke periode. Het boekje is geïllustreerd met kostelijke aquarellen van pianospelende musici uit het dagboek van de Amsterdamse schilder Christiaan Andriessen (1775-1846)". (Christo Lelie, Trouw, 2000).
"Nelson Goerner verdient in de prestigieuze CD-serie van het Warschause Chopin Instituut een speciale vermelding. De geboren Argentijn maakte al furore als een begenadigd vertolker van het romantische pianorepertoire. Deze met een Diapason D'Or onderscheiden CD bevat Chopins vroege werken voor piano en orkest, waaronder de Fantasie in A en het Rondo à la Krakowiak. Deze jeugdige voorlopers van de Pianoconcerten werden geschreven in de zogenaamde style brillant, een vroeg-19e-eeuwse instrumentale stijl die uitblinkt in een classicistische elegantie, gelardeerd met een speelse virtuositeit en opgewekte bravoure. Goerner bewijst overtuigend dat hij zijn stilistische pappenheimers als geen ander kent. En hoe kan het ook anders, wanneer de muzikale leiding in handen ligt van Frans Brüggen. Laat de noten voor zichzelf spreken, die vertellen meer dan genoeg, zei Brüggen eens. Ze leiden tot een wonderschoon, lichtvoetig samenspel tussen Goerner en het Orkest van de 18e Eeuw." (J. Christenhusz, Klassieke Zaken)
Wyneke Jordans en Leo van Doeselaar speelden op 13 maart 2015 werken voor piano vierhandig van Schumann in het Muziekcentrum in Enschede. Het concert fungeerde tevens min of meer als opmaat voor de release van deze SACD. In onze collectie waren er al wel opnamen van de werken die hierop vastgelegd zijn te vinden, maar nooit kwam alles zo mooi samen als op deze uitgave. Ga maar na. Ze worden vertolkt door een duo dat al zo'n 35 samen quatre mains speelt en het repertoire minitieus heeft bestudeerd. Daarnaast is er gebruik gemaakt van een schitterend door Enschedeër Edwin Beunk gerenoveerde Erard-vleugel uit Schumanns tijd. Verder is de opname verricht door de technici van het Duitse audiofiele label MDG, die het mogelijk hebben gemaakt dat deze met de juiste apparatuur in fraai 5.1- of 2+2+2-Surround is te horen. Overigens bevat de SACD ook Sechs Studien in kanonischer From für den Pedalflügel - geschreven dus voor een piano met een tweede klavier voor de voeten. Bizet arrangeerde de quatre mainsversie. Beoordeeld met een Luister-10 in de Luister van juni 2015!
"Felix Mendelssohn werd al jong gekust door de muzen. Als 13- of 14-jarige droeg hij hele soloconcerten en opera's bij aan de zondagse muziekochtendjes thuis. Fortepianist Kristian Bezuidenhout spitte de jeugdjaren door en vond composities die in Mendelssohns Werkeverzeichnis staan gerangschikt als de nummers 2 en 4. Een pianoconcert, in première gebracht door zus Fanny, en een dubbelconcert voor viool en piano, waarover Felix zich als klavierspeler persoonlijk boog. Kinderspel? Allerminst. Samen met het Freiburger Barockorchester legt Bezuidenhout de Mozartiaanse goudadertjes van het Pianoconcert superieur bloot. Hitsige basmotieven wijzen vooruit naar Berlioz, in melodische guirlandes hoor je Chopin. Ook in het Dubbelconcert schitteren geniale vonkjes, waarin Bezuidenhout zich overigens trefzekerder toont dan Gottfried von der Goltz op zijn viool." (Guido van Oorschot, Volkskrant; waardering: 4 uit 5 sterren) Winnaar Edison Klassiek 2012, categorie 'solist instrumentaal'.
Onze website en deze zoekfunctie is vernieuwd en we werken er op dit moment hard aan om de laatste puntjes op de i te zetten. Mis je bepaalde functionaliteiten, dan vind je hieronder tijdelijk nog de link naar oude zoekfunctie.
