"Les Arts Florissants, die we vooral kennen van hun uitvoeringen van Franse muziek, heeft nu kerkmuziek van Purcell ter hand genomen en deze gecombineerd met werk van veel minder bekende tijdgenoten. Net als Purcell schreven ook John Blow, Pelham Humfrey en William Croft grootse muziek voor de Anglicaanse, dus Engelstalige, liturgie. Groots is ook de uitvoering van Les Arts Florissants, een ensemble dat erom bekend staat het barokrepertoire niet met zijden handschoentjes aan te pakken. Dus niks etherisch jongenskoortje en devoot orgeltje maar stevig zingende sopranen en flink in snaren en toetsen grijpende continuospelers. Daardoor ontstaat vaak de indruk dat je naar theatermuziek luistert in plaats van kerkmuziek. Muzikaal liggen deze genres in de barok nooit ver uiteen." (Marcel Bijlo, Klassieke Zaken)
"Kent u de jazzcomponist Henry Purcell? Het briljante LArpeggiata van Christina Pluhar stelt hem graag aan u voor. Met fameuze vocalisten als Philippe Jaroussky, Raquel Andueza, Vincenzo Capezzuto en Dominique Visse en jazzgitarist Wolfgang Muthspiel doet Pluhar met de 17de-eeuwse Engelse grootmeester wat ze de hiervoor met allerhande mediterrane muziek deed: trouw blijven aan de noten en ondertussen, waar mogelijk, bruisend leven toevoegen met briljante improvisaties en verbluffende zijwegen. En het is alsof LArpeggiata en de vocalisten dichter bij Purcell komen dan ooit. De componist die de variatietechniek in Engeland tot volkskunst verhief en met zijn grounds, zijn repeterende baspatronen, dicht bij de huidige jazzpraktijk stond, klinkt bekend en ondertussen geheel als nieuw. Luister naar klassiekers als "Music for a while" en het immer adembenemende "When I am laid in earth" en raak betoverd door de kracht en de hedendaagse swing van deze ruim drie eeuwen oude muziek. Meesterzet." (Klassieke Zaken)
"Met de dood van Montserrat Figueras heeft de muziekwereld een zangeres verloren die 35 jaar lang een volkomen authentiek geluid liet horen, dat diep wortelde in de Spaanse en Catalaanse muziektradities. Ze is absoluut onvervangbaar. Haar echtgenoot Jordi Savall heeft een muzikaal monument van formaat voor haar opgericht: een dubbel-CD met 35 opnamen die Figueras' hele carrière bestrijken. Veel daarvan is afkomstig uit de rijke catalogus van Savalls eigen label AliaVox, maar ook andere labels verleenden hun medewerking aan deze collectie. Oudere zangeressen worstelen vaak met een veranderende stem, maar voor Montserrat Figueras is dat nooit een item geweest. Het gevoileerde en zwoele dat haar stem zo kenmerkt, had ze ook aan het begin van haar carrière al, evenals de gave om fluisterzacht te zingen. Jordi Savall heeft een prachtige bloemlezing samengesteld, waarin we bovendien enkele uitstapjes van Montserrat Figueras naar modern repertoire horen." (Marcel Bijlo, Klassieke Zaken)
Door de eeuwen heen zijn de thema's 'liefde' en 'lijden' met elkaar verweven in klassieke kunstliederen. Liefde, en het leed dat er mee gepaard gaat, zijn de inspiratie geweest voor liederen in een brede variëteit aan genres, arrangementen en stijlen, van de Renaissance tot aan de dag van vandaag. Deze CD met liederen voor sopraan en gitaar bevat liederen uit de Engelse en Spaanse Renaissance, waarin de oorspronkelijke luit is vervangen door een klassieke gitaar. Deze liederen zijn gecombineerd met Spaanse en Italiaanse liederen uit de Klassieke periode en enkele werken voor gitaar solo. De bezetting sopraan/gitaar verraadt het karakter van deze liederen: hoofse liederen, Spaanse volksliederen, ariettes en opera-eske cavatines, die stuk voor stuk baat hebben bij de intieme atmosfeer die hier is gecreëerd. (naar de hoestekst) Het boekje bevat korte biografieën van het duo en alle aan bod komende componisten.
Deel uitmakend van de Aangenaam Klassiek-campagne 2017: "Barokinstrumenten en een jazzcombo smelten samen tot een intrigerend effect, schreef BBC Music over Music for a while Improvisations on Henry Purcell. Met "Handel goes wild" pakt Christina Pluhar nu met haar LArpeggiata opera-arias van Handel op vergelijkbare wijze aan. Sopraan Nuria Rial en countertenor Valer Sabadus zingen Handel fantastisch en ondertussen gaan de musici er met themas en baslijnen vandoor alsof het hier gaat om jazzstandards. En het werkt. Handel was werkelijk wild en zijn muziek swingt de pan uit." "Geen uitvoering voor puristen, maar een cross-over. De melodieën van Händel (en één van Vivaldi) krijgen een jazz-saus of verdwijnen achter een volksmuziekachtig gordijn. Dit wordt extra geaccentueerd door de begeleiding van een jazzcombo met piano, klarinet, bas en percussie. Kwalitatief is het met deze topmuzikanten prima voor elkaar en over smaak valt niet te twisten." (Peter Simmers, Platomania)
"Een markant figuur was Oswald von Wolkenstein (ca. 1376-1445) zeker. Hij was kasteelheer in Tirol, diplomaat en ridder en reisde naar het Heilige Land. O ja: hij was ook dichter en musicus. Zijn oeuvre omvat circa 130 liederen, waarbij deze CD zich toelegt op de exemplaren die tot nu toe niet of nauwelijks werden uitgevoerd vanwege problemen met de interpretatie van de notatie of veronderstelde ontoegankelijkheid van de muziek. Daarbij zijn sommige liederen pittig om uit te voeren: voor solostem, lang, ritmisch complex én a capella. En dit alles op Oswalds favoriete thema's: reizen, God en seks. Voeg daarbij een bont gezelschap aan begeleidende instrumenten en je hebt een veelzijdige, kleurrijke CD. Met koehoorn, draailier, harp, ratel, doedelzak, luit en fluit. Ensemble Leones (3 vrouwen, 2 mannen) voert alles mooi uit. je waant je in de vroege Renaissance, waarin het geluid van de Middeleeuwen nog na-ijlt. Heel onderhoudend met zijn vaak spannende samenklanken." (Frank Pothoven, Luister; 4 uit 5 sterren)
Met dit album zet Christina Pluhar samen met LArpeggiata de kamerkantates en operas van Luigi Rossi in een nieuw daglicht. Rossi was een prominente figuur in Frankrijk en Italië in de 17de eeuw, en componeerde meer dan 300 kantates. Dankzij intens opzoekingswerk nam Christina Pluhar niet minder dan 21 werken op in wereldpremière. Luigi Rossi was erg inventief en veelzijdig, met een rijkelijke afwisseling van intense recitatieven tot honingzoete liederen, en daarbij ook avontuurlijke en gedurfde harmonische zettingen. De vocale cast van dit album is eveneens indrukwekkend, met sopranen Véronique Gens en Céline Scheen, mezzo-sopraan Giuseppina Bridelli, en contretenoren Philippe Jaroussky, Jakub Józef Orlinski en Valer Sabadus.
"Tweede deel van het eerbetoon aan Montserrat Figueras. Uiteraard met een prachtige verzameling liederen uit het brede en grote repertoire van deze Catalaanse grootheid. Sefardische en Catalaanse liederen, van Carceres, Caccini tot Sor en Reger. Het bijzondere van deze uitgave is de DVD met een documentaire over haar leven. Een overzicht met veel muziek en getuigenissen van haar gezin, familieleden, vrienden en muzikanten. Alle spreken in superlatieven over 'Montse' en van haar grote betekenis voor de muziek. Maar bovenal van haar interpretaties, haar 'geconcentreerde emotie'. Een historisch beeld van haar leven in de muziek samen met Jordi Savall waarin een schets van het ontstaan van ensembles als Hesperion, Capella Reial de Catalunya en Les concerts des nations." (Peter Simmers, Platomania; cijfer: 8,0) NB: Beide DVD's bevatten dezelfde documentaire, alleen bevat de tweede schijf nog een aantal aanvullende ondertitelingsopties.
"Johannette Zomer past deze sopraanaria's en recitatieven als een handschoen, terwijl de smeltende toon van de hoboïst Bart Schneemann daarvoor het best denkbare kader vormt. Wat in niet mindere mate geldt voor het door Johannette Zomer opgerichte Tulipa Consort dat zich heeft gespecialiseerd in de historiserende uitvoeringspraktijk van de zeventiende- en achttiende-eeuwse (barok)muziek. Daaronder ook lang en breed gevestigde namen: Lucia Swarts, Maggie Urquhart en Siebe Henstra. Dan nog even dit. Het programma op deze CD maakt dus deel uit van de tournee waarmee het gezelschap vanaf 17 september 2017 door het land reist en waarvoor een nieuwe generatie componisten is gevraagd om hun kijk op de muziek van Bach te geven. Dat heeft drie composities opgeleverd van respectievelijk Mayke Nas, Mathilde Wantenaar en Reza Namaver. Deze drie stukken zullen als download beschikbaar komen op de site van label Channel Classics." (Aart van der Wal, Opus Klassiek)
Pergolesi's beroemde werk, gecombineerd met zelden opgenomen cantates van zijn hand: één voor sopraan en één voor contra-alt. In dit geval resp. Anna Netrebko en Marianna Pizzolato, die hun stemmen vervolgens vervlechten in het hoofdwerk. "Op papier mag Anna Netrebko een wat onwaarschijnlijke keuze lijken voor de sopraanpartij in dit werk, net zomin als het Santa Cecilia orkest primair vertrouwd is met pre-romantische muziek. En toch: na grondige voorbereiding door de concertmeester van het Orchestre des Champs-Elysées voltrekt zich hier haast een wonder want niet alleen ontstond een van de meest stijlvolle uitvoeringen, zelden ook zijn in een opname de beide stemmen zo fraai gemengd. De muziek klinkt buitengewoon sfeervol en geladen met de juiste expressie, er is ook sprake van een prachtige homogeniteit. Hier is het juist ook de geëngageerde inbreng van het orkest die de aandacht vraagt. Netrebko levert hier haast onverwacht een van haar mooiste interpretaties ooit af." (Jan de Kruijff, Musicalfeiten)
"JOHN Dowlands last publication, A Pilgrimes Solace (1612), was perhaps the finest of his four songbooks. In it, he sought to unite the traditional approach to composing with the new music emanating from Italy. There is a touch of sardonic humour in his only setting of Italian poetry in a scherzo, Lasso vita mia: the poem self-consciously plays with the traditional gam-ut syllables (la, so, fa, mi, re etc.), but has the mindless Cantor, who is not familiar with the teaching of the previous 800 years, crying out Mi fa morire on the wrong hexachord pitches. This complicated humour is typical of Dowlands dilemmahe was at once a conservative and a progressivewhich is why, perhaps, his music has universal appeal"
Galicia, second half of the 13th century: the sadness of a young woman staring at the sea while awaiting the return of her beloved... Beautiful, atmospheric and infinitely delicate, the songs of Martín Codax remain among the finest examples of cantigas de amigo. Influenced by the poetry of the troubadours, infused with Christian, Arab and Celtic symbolism, the songs of Martín Codax nonetheless belong to the Galician-Portuguese world, and totally so. Even today, the desperately sad fado, the Portuguese national song-form, maintains the rhythm of waves and tides and feels like the lament of a woman who looks out to sea and wonders when her beloved will return to her. Singing to the viol, VivaBiancaLuna Biffi gives voice to the human feeling, whilst Pierre Hamon provides evocative interludes on his unparalleled mediaeval flutes, making the waves become sounds, emotions, and words beyond words (bron: Arcana/Outhere)
Onze website en deze zoekfunctie is vernieuwd en we werken er op dit moment hard aan om de laatste puntjes op de i te zetten. Mis je bepaalde functionaliteiten, dan vind je hieronder tijdelijk nog de link naar oude zoekfunctie.
