De Amerikaanse groep heeft in een carriere van 50 jaar verschillende gezichten gehad. Het vroege werk werd vaak 'sleaze rock' genoemd (denk aan de originele versie van "Walk This Way") maar leverde ook een gedragen Top 2000-klassieker als "Dream On" op. Door excessief middelengebruik kwam de band in verval om door Rick Rubin middels een samenwerking met Run DMC (nogmaals "Walk This Way") weer onder de aandacht te worden gebracht. In de jaren negentig kwam de echte comeback op eigen benen met een wat gepolijster geluid in catchy songs als "Cryin'". "Released on the eve of Aerosmith's farewell tour in 2023, "Greatest Hits" is available in a variety of incarnations, this triple-disc iteration being the most noteworthy. It has the space for early masterworks like "Lord of the Thighs" and "Seasons of Wither," plus the Run-DMC version of "Walk This Way" and such excellent latter-day pop hits as "Jaded," which means it's a full picture of the band even if it lacks some prime '70s sleaze." (Allmusic)
"Het debuut van de Australische rockband King of The North misten we vorig jaar, wellicht omdat de verdeelkanalen dit keer pas iets beter liggen en de band wat meer onder de aandacht komt. Dit duo kreeg heel wat lovend commentaar op de eerste release en dus moeten we opvolger Get Out of Your World toch zeker eens wat luisterbeurten geven. Verrassingen vind je niet bij deze Aussies, met uitzondering van de afsluitende Hendrix-track die misschien wat minder toegankelijk klinkt. Deze heren hebben wel wat potentieel om succesvol te worden in het rockwereldje, met lekkere rock ‘n roll riffs die wat aanleunen bij doom en desert stoner, en met een heldere maar stevige zanglijn. Groovy en stomend met twee heren die hun instrument machtig zijn, maar toch moet ik toegeven dat het nergens écht blijft hangen en ik de stem niet steeds geschikt vind voor de stonerlading. Desalniettemin een plaatje dat de traditionele rockers en stonerfans eens wat luisterbeurten moeten gunnen." (Zware Metalen)
Deze 6 tracks bevattende EP vormde in 2011 het debuut van deze Amerikaanse hardrockformatie. Vooral in de stevigere nummers doet het sterk denken aan Led Zeppelin.
In 2004 werd deze oorsponkelijke videotape uit 1979 helemaal opgepoetst. Alle filmbeschadigingen werd tot in detail verwijderd en bovendien werd het geluid flink verbeterd. Over hoe dit gebeurde wordt op de extra DVD uitgebreid toegelicht. De 'hoofdmoot" bestaat uit een schitterende serie interviews en nummers van de band (playbackend en live) uit de geschiedenis van de band, die eindigt met de dood van Keith Moon. De documentaire is een werkelijk unieke wwergave van de topachts uit de historie. Er js geen tijdlijn, dus je valt van het een in het andere. Uiteraard ontbreken de grote hits (veelal live) niet. (GT, Muziekbank)
De Britse band Clear Blue Sky debuteerde in 1970 met een album vol heftige (hard)rock, met af en toe een lichte knik richting zogenaamde 'protoprog'. De muziek viel te vergelijken met die van tijdgenoten als Taste en Budgie. Hoewel de band na dat debuut nog wat jaren bestond, kwam het lang niet van een tweede album. Pas toen in 1990 de belangstelling voor seventiesrock was opgebloeid, ontstond het idee om het materiaal dat in de seventies sinds dat debuut was opgenomen alsnog uit te brengen. Dit is "Destiny" geworden. Dit sloeg zo aan dat Clear Blue Sky de draad ook weer oppakte en o.a. op het tweede Isle Of Wright-festival stond in 1991. Sindsdien heeft de groep diverse albums opgenomen.
Onze website en deze zoekfunctie is vernieuwd en we werken er op dit moment hard aan om de laatste puntjes op de i te zetten. Mis je bepaalde functionaliteiten, dan vind je hieronder tijdelijk nog de link naar oude zoekfunctie.
