De klanken op het nieuwe album van Lucie Horsch voelen tegelijkertijd modern en tijdloos aan, en lijken inspiratie uit alle uithoeken van de planeet te halen. Een opwindende bewerking van Charlie Parkers bebopmeesterwerk Ornithology opent het album in stijl, voor de luisteraars op reis gaan langs nieuwe bewerkingen die traditionele volksmuziek van Ierland tot Senegal verkennen. Door volksmuziek geïnspireerde composities van 20e-eeuwse modernisten als Igor Stravinsky, Sir Peter Maxwell-Davies, Bela Bartók, Isang Yun en Claude Debussy zijn te horen naast stukken van Heraclio Fenandéz en Astor Piazzolla, diepgeworteld in de volkstradities van Latijns Amerika, van de Argentijnse tango tot de Venezolaanse joropo. (...) Horsch wordt op het album vergezeld door musici met zeer uiteenlopende achtergronden, waaronder het baanbrekende Fuse Ensemble, het avontuurlijke collectief LUDWIG, de veelgeprezen Schotse gitarist Sean Shibe, bandoneonist Carel Kraayenhof en Kora-speler Bao Sissoko.|
Fuse is het jonge ensemble dat om de week een bijdrage levert aan het programma Podium Witteman, aan het begin van de zondagavond op NPO2. Regelmatig werkt de groep voor het programma samen met een van de gasten die week, vaak ook niet. En het sextet is ook méér dan bijzonder genoeg om op zichzelf te kunnen staan. Door de persoonlijkheid van de musici, zoals violisten Julia Philippens en Mascha van Nieuwkerk, en ook door de mogelijkheden die de bezetting biedt (twee violen, altviool, cello, contrabas en percussie/drums). Op deze CD staan 10 werken die deels ook al in het programma te horen zijn geweest. Vaak betreft het speciaal door of voor (door o.a. Enschedeër Rob Horsting en jong supertalent Thomas Beijer) Fuse gemaakte arrangementen. De bron kan dan zowel een klassieke (lees: hedendaagse of 20ste-eeuwse) componist zijn (van Bartók tot Nils Frahm), maar ook eigenzinnige geesten uit jazz of rockmuziek (Dave Brubeck, Frank Zappa). JacobTV en Tom Trapp schreven specaal voor Fuse ieder een speels nieuw werk.
"Dido and Aeneas van Henry Purcell is niet alleen de eerste echt succesvolle opera van Engelse bodem, het is ook een meesterwerk dat prachtige, meeslepende stukken als Didos lament bevat. (...) Vandaar dat het fameuze Nederlandse rietkwintet Calefax het aandurfde om de noten van Purcell geheel naar eigen hand te zetten. Saxofonist Raaf Hekkema bewerkte het een en ander voor de rietblazers en vond in de briljante trompettist Eric Vloeimans een metgezel. Vloeimans kreeg de rol van de Carthaagse koningin Dido toebedeeld en Calefax is de vijfkoppige krijger Aeneas. Op de noten van Purcell, Calefax en Vloeimans, die een aantal eigen composities toevoegde, krijgt de tragische liefdesgeschiedenis een hedendaagse swing. (...) Jazz, barok, klezmer, calypso, hoogstaand rietblaaswerk en de fluwelen noten van Vloeimans ontmoeten elkaar in een rollercoaster die nog steeds even schrijnend mooi is als de opera van Purcell destijds." (Klassieke Zaken)
"Sinds Gidon Kremer zich waagde aan het werk van Astor Piazzolla, is de Argentijnse componist en bandoneonist gemeengoed in de wereld van de klassieke musici. Velen namen zijn werk op en velen ontdeden Piazzolla daarmee van zijn Argentijnse ziel. In 2011 vormde violiste Isabelle van Keulen een ensemble juist om de muziek van Piazzolla in een kamermuzikale setting uit te voeren. De CD en DVD "Tango!" werd een groot succes en deze opvolger is ook een juweel dat bewijst dat meer klassieke musici dan Kremer en consorten de geest van Piazzolla kunnen vangen. Van Keulen heeft met bandoneonist Christian Gerber, pianist Ulrike Payer en contrabassist Rüdiger LUdwig meer dan uitstekende musici om zich heen verzameld die weten hoe met Piazzolla om te gaan. Luister naar "Bando", naar de stuwend swingende bas, verbaas u in "Soledad" over het gevoelig zuchtende piano-intro, geniet van de scherpe bandoneonkreten in bijv. "Otoño Porteña en word vooral verliefd op het spel van Van Keulen." (Paul Janssen, Luister; cijfer: 9)
"Bachs Cello Suites, een van de bekendste en meest geliefde werken in de klassieke muziek, krijgt een moderne bewerking van de jonge Schotse componist Peter Gregson in Recomposed by Peter Gregson: Bach The Cello Suites. 300 jaar na hun creatie krijgen de zes suites, gecomponeerd door Johann Sebastian Bach tussen 1717 en 1723, een prachtige re-interpretatie door de prijswinnende cellist voor de baanbrekende Recomposed series. De zes suites worden uitgevoerd door Gregson en een ensemble van tot vijf andere cellisten in steeds wisselende opstelling, ondersteund door een subtiel elektronisch fundament dat gecreëerd en gespeeld wordt door Gregson zelf. Peter Gregson is een van de meest gevierde cellisten en hedendaagse componisten van Groot Brittannië. Hij was nog maar vier jaar oud toen hij begon op de cello en later studeerde hij aan de Royal Academy of Music in Londen. De EP Gregson Richter Jóhannsson (2011) werd door Max Richter en Jóhann Jóhannsson voor hem geschreven." (Paradiso)
"De meeste Bach-liefhebbers weten wel waarnaar de naam van dit gerenommeerde Franse ensemble verwijst: naar dat van het beroemde koffiehuis in Leipzig, waar Johann Sebastian Bach vanaf 1723 met zijn Collegium Musicum (door Georg Philipp Telemann in 1702 opgericht) voor veel 'Spielfreude' moet hebben gezorgd. Tussen het gerinkel van de glazen en het veelal rumoerige publiek zou daar in die rokerige ruimte weleens het mooiste van het mooiste te horen zijn geweest. Het markante Café Zimmermann stelde voor dit fraaie album een gemeleerd programma samen voor de (wisselende) bezetting van traverso, viool, cello en klavecimbel, waarin logischerwijs de intimiteit de boventoon voert en - ik vermeld het voor alle duidelijkheid - ook de drie Bach-aria's in een instrumentaal jasje zijn gestoken. Het fameuze orgelkoraal 'Vor deinen Thron tret ich hiermit' BWV 668 - dat tevens een waardige afsluiting van dit album vormt - is hier vakkundig gezet voor klavecimbel, fluit en cello." (Opus Klassiek)
Katona Twins is een Hongaars gitaristenduo. Het repertoire van het duo is breed, van klassiek tot tango. De broers voeren op hun eigen manier klassieke werken uit van Händel, Vivaldi en Bach, waarbij ze invloeden van andere muziekstijlen als flamenco en rock verwerken. (...) Het duo toert sinds 1998 wereldwijd en trad onder meer op in Carnegie Hall (Engeland), Lincoln Center (Verenigde Staten), Concertgebouw (Nederland), en in de Alte Oper (Duitsland). Het heeft diverse (muziek)prijzen gewonnen, waaronder de eerste prijs van het Concours International de Guitarre en Duo in Frankrijk (1993), de Culturele Prijs van Kassel (1993) en de Borletti-Buitoni Prijs (2004).
"The excellence of the music on the program is undeniable. Each Follie setting from the anonymous Peruvian composer's rhythmically infectious Folias criollas to the Venetian composer Antonio Vivaldi's violently virtuosic La Follia Sonata is more impressive than the last, their totality forming an organic unity in which the whole is far more than the sum of its parts. The beauty of the performances is incontestable. From the elegantly accomplished playing of Manfredo Kraemer through the supple théorbe playing of Rolf Lislevand and the blissful harp playing of Arianna Savall to the masterful viola da gamba playing of Jordi Savall himself, Hespèrion XXI is a group with an affectionate ensemble, an effortless virtuosity, and a warm and embracing humanity. For Savall's fervent fans, the easy intensity of their playing and the profound expressivity of their interpretations coupled with the superbly chosen programs are the qualities that have consistently if improbably enabled Savall to make better records."
Studio 2 is de opvolger van debuutalbum Studio (2016). Dit album werd genomineerd voor de Edison Klassiek Publieksprijs. Meer dan ooit zoekt het Amsterdamse zestal hun inspiratie in de uiteenliggende muzikale achtergronden binnen de groep waardoor dit album gezien kan worden als het ultieme DNA-paspoort van het veelzijdige ensemble. Studio 2 klinkt gepassioneerd, rauw, dicht op je oor en voor wie het horen wilt zeer persoonlijk. Met muziek van o.a Simeon Ten Holt, J.S. Bach, Thelonious Monk, Maurice Ravel en Manuel De Falla. Fuse kwam voor het grote publiek in beeld als huisband van het tvprogramma Podium Witteman, maar minder bekend is de route die Fuse sinds hun oprichting in 2012 heeft afgelegd: honderden optredens, van nachtclubs en serene kerken, tot festivalweides en concertgebouwen. De uren samen op het podium, onder de televisielampen en experimenterend in hun repetitiehok zitten inmiddels zicht-en hoorbaar ingesleten en maken Fuse één van de aantrekkelijkste instrumentale groepen van dit moment.
"THE ZOO heet de nieuwe cd, in goed Nederlands BEESTENBOEL. Dierentuin is veel te netjes. Vercammen heeft zich omringd met een achttal gelijkgestemde musici en samen zijn ze aan het improviseren geslagen. Niet als groep, maar één op één. De improvisaties hebben namen uit de dierentuin meegekregen, soms met een voornaam: tristan albatros, melancholic rabbit, funky iguana. Uiteraard brengt iedere improviserende partner zijn eigen geluid in, en ontstaat er een mix van stijlen, een leuke beestenboel. Er zijn twee cd's, de ene heet THE ZOO, de andere (een soort bonus, gezien de lengte) ENDANGERED SPECIES. Beluistert u uit die laatste categorie vooral eens de Striped Hyana van stemkunstenares Bernadeta Astari. Hilarisch! Merel Vercammen legt goed uit waarom ze tot dit concept is gekomen. Ze ziet om zich heen steeds meer improviserende musici met een klassieke opleiding." (Opus Klassiek)
Isaac Albeniz (1860-1909) composed primarily for solo piano, but it was through transcriptions for the guitar that his fame was largely established. Although he never composed for the guitar, he frequently took its idioms as instrumental models and drew inspiration from the folk music of Andalusia. Isaac Albeniz began his piano studies when barely past infancy, giving his first public concert at the age of four. At six he passed the entrance examination for the Paris Conservatory, but did not enroll because of his age. At eight he embarked on his first concert tour. A few years later, he ran away from home, traveling as a stowaway on a ship bound for Puerto Rico. He then toured South America and the United States, after which he returned to Europe and studied with Liszt. At twenty he was already touring Europe and America as a mature virtuoso. (channelclassics)
Na een eerste muzikale vorming van 1927-1931 in Barcelona, ging Maurice Ohana naar Parijs om architectuur te studeren, maar koos toch voor de muziek. Hier nam hij pianolessen bij Lazare Lévy en contrapunt- en harmonielessen bij Daniel Lesur aan het Schola Cantorum. Ohana vocht in het Britse leger tijdens de oorlog (Afrika en Egypte). In de tijd tussen 1936 en 1947 werkte hij ook als concertpianist. Vanaf 1944 was hij in Rome, waar hij leerling werd van de componist Alfredo Casella. Hier componeerde hij zijn eerste werken (1944-46). Bij zijn terugkeer in Parijs in 1946 was hij medeoprichter van de groep 'Zodiaque', die tegen het heersende muzikale dogma vocht. In 1950 componeerde Ohana een van zijn belangrijkste werken Llanto por Ignacio Sánchez Mejías, beïnvloed door de Falla en de Spaanse "canto jondo" (een soort flamenco lied). Ohana werkte met Dutilleux en Schaeffer en hij was leraar aan de École Normale de Musique. (van: muziekbus.nl)
Onze website en deze zoekfunctie is vernieuwd en we werken er op dit moment hard aan om de laatste puntjes op de i te zetten. Mis je bepaalde functionaliteiten, dan vind je hieronder tijdelijk nog de link naar oude zoekfunctie.
