"Anyone who’s listened to early thirty-something trumpeter Laura Jurd’s past recordings will be aware of her wittily genre-blending compositional approach and colourfully layered arranging skills. But this new recording zooms in on just one influence of hers above all others and that’s folk music. For "Rites & Revelations" Jurd has gone back to basics in some sense composing her own simple folk-like themes but with a bold, raw and darkly explosive new sound when performed by her new quartet. In this context Jurd is at her most Miles-ishly penetrating on trumpet while Ultan O’Brien’s violin/viola and Martin Green’s accordion tend to defy the more conventional folk music clichés, with their use of quivering drone and avant-garde sonic effects. Ruth Goller’s throbbing, grungy electric bass and long term Chaos Collective associate Corrie Dick’s thunderous drumming are vital contributions to the recording’s elemental sound world." (Jazzwise; 4 uit 5 sterren)
"Tom Skinner heeft zich ontwikkeld tot behoorlijk zichtbaar drummer. Aan de zijde van saxofoonfenomeen Shabaka Hutchings in vooral diens Sons Of Kemet, met Radioheads Thom Yorke en Jonny Greenwood in The Smile en met zijn eigen groep. "Voices Of Bishara", zijn debuutalbum onder eigen naam was prettig actuele freejazz als in: toegesneden op de welwillende luisteraar van nu (...). "Kaleidoscopic Visions" is ambitieuzer, ingetogener en meer leunend op zijn compositietalent. Minder freejazz-extase dus en misschien daarom best toegankelijk. De lijnen van de verschillende instrumentalisten, onder wie gitarist Adrian Utley van Portishead en een stel blazers, raken heel oorstrelend verstrengeld in een intrigerend raamwerk, waarin Skinners drumwerk altijd als sturende kracht werkt. Aan het eind, met een paar vocale nummers waarin ook bassiste Meshell Ndegeocello zich (per stembanden) manifesteert, wordt het soms iets te zijïg. Maar verder: sierlijke muziek, die de hersenpan prettig laat resoneren." (OOR)
"Openingsnummer "For A Script" is al vierenhalve minuut bezig voordat eindelijk de machtige tenorsax van Yuri Honing het klankbeeld van harp, gitaar, bas en drums doorklieft. De gedachten gaan meteen terug naar april 2023, toen Honing zijn Peace Orchestra op het Transition Festival in Utrecht presenteerde. Toen bouwden harpist Remy van Kesteren en Ella Zirina een knappe spanningsboog op voordat Honing zijn spirituele solo blies. Twee stukken van dit weergaloze concert zijn naast een verrassend inventieve live-versie van John Lennons "Imagine" op het het nu verschenen album van Honing en zijn Peace Orchestra gezet. De overige vijf stukken zijn eind vorig jaar in de studio opgenomen. Jammer dat deze band nog maar zo weinig te zien is geweest, denk je, wanneer je een even verrassende als begeesterde versie van Elbows "Magnificent (She Says)" hoort. Maar fijn dat het fraaie samenspel van deze band nu is vastgelegd." (De Volkskrant; 4 uit 5 sterren)
"De samenwerking tussen sterbassist Pino Palladino en topproducer en gitarist Blake Mills op het in 2021 verschenen album "Notes With Attachments" heeft met "That Wasn’t A Dream" een knap vervolg gekregen. Opnieuw is het vooral in de pop zeer veel gevraagde duo samen met drummer Chris Davis en saxofonist Sam Gendel de studio in gegaan om instrumentale jazz te spelen. Maar dit keer zonder vooropgezet plan. De zeven stukken hier zijn het resultaat van improviserende zoektochten, waar op het vorige album vooral onafgemaakte stukken van Palladino werden uitgewerkt. Mills en Palladino dagen elkaar voorzichtig uit, wat vooral in "Heat Sink" tot fraaie harmonische vondsten leidt. Er zit meer rust in de composities waarin Mills een speciaal voor hem gebouwde gitaar uitprobeert zonder dat het een demonstratie in virtuositeit wordt, en waarin Palladino nergens meer melodische baslijnen uitzet dan nodig. Mooi hoe ze met zo weinig noten zo veel spanning genereren." (Volkskrant; 4 uit 5 sterren)
""Necessary Fictions" is het album geworden waarop Chris Illingworth (piano, synths), Nick Blacka (contrabas, basgitaar, synths) en Jon Scott (drums) GoGo Penguin uitvinden. Natuurlijk is hun sound herkenbaar (die sterke pianolijnen, die krachtige en coole baspartijen en die atypische drumpartijen) maar hun zevende album duikt weer vol het avontuur in. Illingworth heeft de synthesizers ontdekt en gebruikt deze gloedvol en Blacka en Scott zijn in bloedvorm. Vanaf de geweldige openingstrack "Umbra" is het duidelijk dat het trio terug is waar het ons met het gelijknamige vijfde album (hun beste met Rob Turner) uit 2020 achterliet. Het avontuur en het volle spelplezier zijn terug en daarmee de emoties en al die steeds weer zo fantastische op- en uitbouw die hun tracks zo onweerstaanbaar maken. "Necessary Fictions" is GoGo Penguin terug in de allergrootste vorm. Het is het album dat het nieuwe trio nu definitief naar de hoogste toppen brengt. Meesterlijke plaat." (Written in Music; 4,5 uit 5 sterren)
"Vocalen, we horen Anna Serierse, Nina Rompa, Marit van der Lei en Liva Dumpe zijn allesbepalend voor "(In)finity" en dus openen ze met woordloze zang in het verderop aanzwellende "Winter". Een kort maar stemmig stuk. Aansluitend klinkt "Nothingness", de ingetogen ritmiek van Willem Romers achter de drums valt hier op, samen met het intro van Sprangers zelf. Verderop klinken ook de andere blazers, met ook hier Karahona op fluit, Alistair Payne op trompet, Morris Kliphuis op de hoorn en Mete Erker op saxofoon en basklarinet. Pianist Koen Schalkwijk opent het al even ingetogen "I’m Leaving", een conform de titel wat melancholiek stuk. Mooi ook hier die wederom sfeervolle vocale klanken. Verderop is de melodie voor de blazers, Sprangers voorop met veel gevoel voor de melodie. Het is een vrij ingetogen album dit "(In)finity", zelfs als er sprake is van stevige ritmiek, valt de gelijkmatige ondertoon op. Het meest ritmische stuk op dit album is zonder meer "Labyrinth"." (Nieuwe Noten)
"De IJslandse contrabassist Gulli Gudmundsson speelt al jaren in Nederland. Sinds enige tijd vormt hij ook een duo met pianist Jeroen van Vliet, die ook plaats heeft genomen in het trio dat Gudmundsson voor zijn album "Flód Og Fjara" (IJslands voor eb en vloed) heeft gevormd. Derde man is trompettist Koen Smits, die op dit mooie album misschien wel de grootste verrassing is. Zijn lyrische geluid heeft wel wat weg van dat van de Noor Arve Henriksen, wat goed past bij de Scandinavische sfeer die het album oproept. "Flód Og Fjara" klinkt als opgenomen voor het ECM-label. En dat is een compliment. De merendeels eigen composities laten alle ruimte voor mooi, afgewogen soleerwerk. Je hoort hoe goed Van Vliet en Gudmundsson op elkaar zijn ingespeeld, maar het is Smits die de meeste aandacht naar zich toetrekt. Wat heeft deze nog veel te onbekende trompettist een betoverend geluid, en wat krijgt hij hier van Gudmundsson goed de ruimte om te excelleren." (Volkskrant, 3 uit 5 sterren)
"This remarkable musical collaboration between revered guitarist Bill Frisell, versed British organist Kit Downes, and veteran drummer Andrew Cyrille results in a uniquely original work with so much going on, that only repeated listenings will make you pick up the nuances and fully absorb the vibes. Pushing beyond the usual boundaries of jazz, this innovative trio ensures that nothing in their sonic landscapes feels predictable. The 11 tracks on "Breaking The Shell" were recorded in New York’s Church of St. Luke in the Fields, an acoustically rich space that enhanced the resonance of the group’s sound, particularly Downes' commanding pipe organ. The trio also interprets two traditional European folk tunes. Throughout "Breaking the Shell", the trio demonstrates a constant fascination with sound and texture, creating a transcendental work of experimental jazz that is as bewildering as it is exhilarating. It’s a must-listen for anyone who seeks fresh vibes in creative music." (Jazztrail; 4,5 uit 5 sterren)
"Even een ontregelend moment als na de ijle, oosterse klanken van "Luxabundance" die uit Eric Vloeimans’ trompet vloeien een snaarinstrument opklinkt. Tot meteen het besef indaalt dat Egbert Derix hier de snaren van een vleugel met zijn handen bespeelt. Niet lang daarna nemen de vertrouwde toetsen het over. Het tweede deel van "Gardens Of Abundance II" bestaat uit live-opnames die een decennium beslaan en trompettist en pianist opnamen in Nijmegen, Ottersum, Driehuis, Naarden en Hilversum. Van voornoemde compositie, via het kamerbrede, bijna 25 minuten klokkende "Treehouse" dat een breed klankenpalet beslaat tot afsluiters "Satie Walsje" en "Odilea", laten de avontuurlijke instrumentalisten in hun grotendeels geïmproviseerde stukken horen steeds meer met elkaar verweven te raken. De goede verstaander hoort niettemin dat die magische symbiose al tijdens de vroegste opnames in het Ottersumse Roepaen tastbaar aanwezig was." (Jazzism)
"It takes either complete madness or extraordinary inspiration to dare tackle Brahms in such a way. Fortunately, the musicians behind this project fall squarely into the latter category. They take the themes suggested on the album cover, twist and stretch them to their limits, and invite us into a world fueled by a deep, infectious passiona passion that bridges classical music and jazz, wandering through many unexpected detours before delivering an album that is truly original. It is clear that years of diverse experience have shaped the exceptional quality of the arrangements. Most fascinating of all, these musicians pull you deep into their inner landscapes, only to snap you back, sometimes quite abruptly, to the tangible reality of their vision. And somehow, it works. These musicians have pushed their creative powers to extraordinary heights, rewriting Brahms in their own image. The result is complex, luminous, restrained, a true delight." (Paris-move.com; hoogse waardering (A must/Indispensable))
"Tenorsaxofonist Efraïm Trujillo brengt met "Heroes" een geweldig eerbetoon aan zijn illustere voorgangers als Gato Barbieri, Stan Getz en John Coltrane. Geen tribute, maar zeven nieuwe composities vol inspiratie. Het album opent met "Gato", een jazzrockfusiontrack met vurige saxofoonlijnen en percussie. "Dolphins", is een ode aan Stan Getz en bevat een sterke pianosolo van Sjoerd van Eijck. "Training Sessions", geïnspireerd door Coltrane, speelt met de akkoordprogressie van "Giant Steps". Andere hoogtepunten zijn "Hands Free", een dynamische compositie beïnvloed door Joe Hendersons virtuoze articulaties, en "Dexterosity", een krachtig eerbetoon aan hardbop-legende Dexter Gordon. "Slow Your Roll" ademt de speelse calypso-stijl van Sonny Rollins, terwijl het album eindigt met "Swing Like Eddie", een gelaagd solo-experiment, geïnspireerd door Eddie Harris’ innovatieve mix van jazz, funk en elektronica. Dankzij deze geluidsdrager is er een nieuwe held aan het geheel toegevoegd: Efraïm Trujillo." (Jazzism)
"De naam Epoxy Quartet verwijst naar de grootvader van Koen, Joop Gijsman die een pionier was in de productie en ontwikkeling van epoxy in Nederland, dit debuut album is aan hem gewijd. De foto’s in het cd boekje van de Oosterscheldekering, de grootste stormvloedkering van de Deltawerken verwijzen ook naar Joop Gijsman aangezien het werd gebouwd met epoxy uit grootvader’s fabriek. Het album bestaat uit negen stukken gebaseerd op taferelen, foto’s, mensen en ervaringen uit het leven van Koen plus twee vrije improvisaties gebaseerd op de Nederlandse free jazz traditie uit de jaren ’60. Het album gaat van start met "Arecibo" een havenstad aan de noordkust van Puerto Rico. De compositie heeft een heel relaxte uitstraling die perfect overeenkomt met de schoonheid van het Puertoricaanse landschap en vooral de kust. Koen excelleert met fluweelzacht spel op zijn klavier, wonderschoon, ook Martijn van Ditshuizen gooit hoge ogen met zijn soepele spel op de altsaxofoon." (Rootstime)
Onze website en deze zoekfunctie is vernieuwd en we werken er op dit moment hard aan om de laatste puntjes op de i te zetten. Mis je bepaalde functionaliteiten, dan vind je hieronder tijdelijk nog de link naar oude zoekfunctie.
