"We moeten het nog meemaken dat er een CD uitkomt van Brecon Baroque met de Britse violiste Rachel Podger waaraan ook maar íets valt aan te merken. In deze vioolsonates van Pisendel, Tartini, Veracini en Vivaldi gebeurt dat wederom niet. Grampophone schreef terecht: There is probably no more inspirational musician working today than Podger. En zo bescheiden als zij in het dagelijks leven is, zo veeleisend is zij in muzikaal opzicht. Dit zijn uitvoeringen die van begin tot eind diepe indruk maken. Terwijl moeilijk is aan te geven waarin dat nu zit. In ieder geval in de volmaakte samenspraak tussen componist en musici, in absolute twee-eenheid. Er kunnen best wel enige technische aspecten worden genoemd, zoals de perfecte articulatie, het kleurrijke lijnenspel, de pregnante ritmiek, de bereidheid ook om het scherp van de snede op te zoeken. En niet in de laatste plaats Jared Sacks (tevens de baas van het label Channel Classics - HB) die in het Londense St Jude's-on-the-Hill er weer een opnamtechnisch juweel van heeft gemaakt." (Aart van der Wal, Opus Klassiek)
"De liefde van Georg Philipp Telemann voor de viola da gamba is goed te horen op deze CD van het Franse ensemble La rêveuse. Zeker in de fluitsonates combineert de hese, omfloerste laagte van de gamba's schitterend met de milde traverso. Daar tegenover staan de tintelende tokkelklanken van het klavecimbel en de theorbe in de bassocontinuo-partij, zodat een boeiende balans van texturen ontstaat. La Rêveuse - de naam komt van een compositie van Marin Marais - toont het creatieve vernuft van Telemann, met melodielijnen die zich in paren bewegen en telkens van combinatie en dus kleur verschieten. Invloeden van volksmuziek uit Polen en Tsjechië vermengen zich met fuga- en contrapuntstaaltjes tot avonturen waarvan je met kleine teugjes geniet." (Biëlla Luttmer, Volkskrant; 4 uit 5 sterren)
"In tegenstelling tot de lokale zwoeger Johann Sebastian Bach was Telemann een internationale bekendheid. Niet alleen had hij als muziekdirecteur van de stad Hamburg een pracht van een positie, maar in alle belangrijke muziekcentra verscheen zijn muziek in druk met name in Parijs. Om daar ook nog wat financiëel profijt van te trekken moest je er destijds als componist als de kippen bij zijn, anders gingen de roofdrukkers met je noten aan de haal. Wat dat betreft zijn componisten sinds de komst van het internet weer terug bij af en zullen ze net als Telemann en Vivaldi manieren moeten verzinnen om aan hun inkomsten te geraken. Telemanns eerste verzameling Parijse Kwartetten, die in 1730 in Hamburg werd uitgegeven was een groot suces in Frankrijk."
Keyboard players of all eras have acknowledged and esteemed those rare composers who can write a well crafted keyboard part. Bachs Keyboard style is a marriage of intention and execution. His keyboard writing presents many difficulties for the human hand to negotiate but it is never unplayable. Likewise, the quality of his musical ideas distracts our attention from more obvious chordal and figural techniques which in lesser hands descend into the doggerel of empty note spinning.
Dubbele tien (voor uitvoering en registratie) op ClassicsToday: "It was Heinz Holliger and friends who began the Zelenka Renaissance, if you can call it that, way back in the early 1970s with their Archiv recording of these Trio Sonatas. These pieces are, without question, the finest works of their type produced during the Baroque period. The tunes are ear-catching, the rhythmic complexities yearsindeed centuriesahead of their time, and the harmonies utterly personal and expressive. They are difficult to perform: just listen to the bassoon in Sonata No. 5, and youll get the idea. For this reason, its not surprising that Holliger wanted to take another shot at music that he has lived with for nearly 40 years, and his performances (which include several members of his original Archiv team) are an improvement in every way. He and his partners play with such ease and sovereign command, and are so beautifully recorded, that this set easily becomes the reference edition for this marvelous music. Essential."
"Arcangelo Corelli (1653-1713) zijn was in zijn tijd over heel Europa bekend en bewonderd, maar er is relatief weinig muziek overgeleverd. Het belangrijkste werk komt uit slechts zes bundels. Maar er is duikt hier en daar nog wel eens muziek op, in bibliotheken en kloosters en kerken, die na diepgaand speurwerk aan Corelli kan worden toegeschreven. Dat is het geval met de 12 sonates voor viool en continuo, uit een manuscript dat in 1963 in een klooster in Assisi is gevonden. Ze stammen met grote waarschijnlijkheid uit Corelli's vroege jaren in Bologna, en dragen allerlei kenmerken die ook in zijn latere werk zijn terug te vinden. Ze werden in 2013 t.g.v. Corelli's 300ste sterfdag voor het eerst opgenomen door violist Enrico Gatti, die met klaveciniste Anna Fontana en cellist Gaetano Nasillo het Ensemble Aurora vormt. Een parelsnoer van elegante mini-sonates, die binnen hun korte speelduur een preludio en twee dansjes herbergen. Mooie muziekjes, voorbeeldig uitgevoerd." (René de Cocq, Luister; 4 uit 5 sterren)
De twaalf Sonates voor viool (fluit) en basso continuo werden in 1734 gepubliceerd. Marijke Miessen speelt de sonates op blokfluit. Daartoe zijn de zijn de sonates getransponeerd naar speelbaardere toonsoorten. Op deze CD: TWV 41: g7 (in c), E6 (in G), D8 (in F), d3 (in g), F3 (in Bes) en a5 (in c)
Blokfluitsonate in g, RV 58 (Op. 13/6) wordt op 22 februari 2014 gespeeld in het Wilminktheater, Enschede, door Dorothee Oberlinger met trio Viaggio Barocco. Op deze CD wordt het vertolkt door Collegium Pro Musica, samen met andere blokfluitsonates en een -concert van Vivaldi. Het ensemble wordt geleid door de veelgeprezen blokfluitst Stefano Bagliano.
"Dat Vivaldi meer instrumentale muziek schreef dan alleen vioolconcerten weten we zo onderhand wel, maar zijn 18 Concerti da camera voor strijkers en blazers zijn nog steeds te weinig te horen. Goed idee dus van Collegium Pro Musica om ze alle 18 op CD te zetten. De bezetting verschilt per concert, maar blokfluit, hobo en viool, en soms ook fagot, hebben altijd belangrijke partijen. Net als zijn collega Telemann wist ook Vivaldi voor ieder instrument dankbaar te schrijven, maar hij weet er af en toe wel een virtuoos vioolsolootje tussendoor te gooien. In Italië zelf vonden deze concerti niet veel aftrek, maar in Duitsland des te meer. Vivaldi schreef ze dus vooral voor de vele goede musici die hij in Dresden ontmoette. Het jonge Italiaanse ensemble dat we hier horen, beschikt eveneens over topmusici op ieder instrument maar maakt vooral indruk door het in alle opzichten perfecte ensemblespel. Het continuo is afwisselend bezet met klavecimbel en (kamer)orgel. Heerlijke uitgave." (Marcel Bijlo, Klassieke Zaken)
Op zaterdag 22 februari 2014 is de Duitse blokfluitiste te bewonderen in de Arkezaal van het Muziekcentrum, i.h.k.v. de serie Oude Muziek. "De in 1969 in Aken geboren Dorothee Oberlinger behoort wereldwijd tot de meest vooraanstaande blokfluitisten van dit moment. In 2008 werd ze uitgeroepen tot Instrumentalistin des Jahres en ontving ze de Echo Klassik-prijs voor haar CD met Italiaanse sonates." (Klassieke Zaken) ""Dorothee Oberlinger swingt und groovt mit ihren Sopran- oder Alt-Flöten, dass es eine Lust ist." (Frankfurter Neue Presse) "Vivaldi à la française, voller aberwitzig virtuoser Spielfiguren der Flöte, die von der Solistin souverän und mit Leichtigkeit realisiert werden. Brillanz des Spiels, Sonorität und Subtilität des Klangs, stupende Intonationssicherheit sind überhaupt Markenzeichen des Musizierens von Dorothee Oberlinger und ihres "Ensembles 1700"." (BR Klassik)
Josef Myslivecek: Slechts een klein gedeelte van zijn hele oeuvre is intussen door moderne studioproducties voor ons weer toegankelijk. Naast zijn vele opera's omvat zijn werklijst vijf oratoria, een Laudate Dominum, meerdere wereldlijke cantates, negen vioolconcerten, vier pianoconcerten alsook solowerk voor piano, een celloconcert, een reeks orkestdivertimenti, symfonieën en ouvertures, zes strijkkwartetten, blaasoctetten. Qua klank staan zijn composities naast de vroege werken van Mozart en bevatten qua vorm vele gemeenzaamheden met de werken van de zogenoemde Mannheimer Schule.
"Locatelli (1695-1764) mag, nadat hij zich grotendeels aan de invloed van leermeester Corelli eenmaal had ontworsteld, best als een van de belangrijke wegbereiders van de voor-klassieke naar de vroeg-klassieke periode worden gezien. Zo was het Locatelli die de voor het eerst de versieringen volledig uitschreef, met een heuse 'doorwerking' de eerste stappen zette op de weg naar Haydn en violisten in o.a. De Kunst van de Viool, op. 3 tot halsbrekende toeren in voor die tijd 'vreemde' toonsoorten dwong. Ook Paganini heeft dus veel aan Locatelli te danken! Musica ad Rhenum koos voor de bezetting met 2 fluiten (i.p.v. twee violen) en biedt naast gaaf spel en een perfecte ensemble-techniek de juiste dosis spirituele en buitelende levenskracht in de snelle en fraaie expressiviteit in de bezonken langzame delen." (Opus Klassiek)
Onze website en deze zoekfunctie is vernieuwd en we werken er op dit moment hard aan om de laatste puntjes op de i te zetten. Mis je bepaalde functionaliteiten, dan vind je hieronder tijdelijk nog de link naar oude zoekfunctie.
