Deel uitmakend van de Aangenaam Klassiek-campagne 2014. "De technisch meest complete en emotioneel meest onthutsende uitvoering die ik ooit live gehoord heb, schreef een Britse criticus in 2010 na een uitvoering van Elgars Celloconcert o.l.v. Daniel Barenboim. Solist was de Amerikaanse Alisa Weilerstein. Het was voor het eerst dat Barenboim het werk met een andere soliste uitvoerde dan zijn in 1987 overleden echtgenote Jacqueline du Pré. Het feit dat hij zodanig viel voor de overrompelende muzikale charme van Weilerstein dat hij dit beladen concert met haar uit wilde voeren, zegt genoeg. En inderdaad: de celliste maakt er met Barenboim en de Staatskapelle Dresden een uitvoering van die Elgars noten als nieuw doen klinken. Spannend, adembenemend emotioneel geladen en extreem melodieus. En of het nog niet genoeg is, maken ze van het op papier buitengewoon moeilijke, moderne Celloconcert van Elliott Carter (1908-2012) een even opwindend als vertederend klank- en kleurfeest. Om te koesteren." (Klassieke Zaken)
Live-opnamen uit voornamelijk de jaren 60 van cello-virtuoos Mstislav Rostropovitsj met diverse Russische orkesten. Het interessante van deze 3CD-set is dat naast bekende werken voor cello en orkest ook obscuurdere composities te horen zijn, zoals toentertijd versgecomponeerde celloconcerten van Tisjtsjenko en Vlasov. Van de concertrapsodie van Chatsjatoerian is hier trouwens een arrangement voor cello en piano te horen.
"Regelmatig speelde celliste Sol Gabetta Prayer van Ernest Bloch als toegift, en elke keer was ze verbaasd over de impact die deze compositie had op het publiek. Dat feit inspireerde haar tot het maken van een Joods album met muziek van Bloch, Sjostakovitsj en cellist Pablo Casals. Prayer heet de CD, en er zou eigenlijk een waarschuwing op het cd-hoesje moeten staan, want Gabettas spel werkt verslavend. Haar donkere, fluwelen toon past perfect bij de vaak wat droevige en melancholische stemming van Blochs muziek. Het betreft melodieuze concertmuziek die met twee voeten stevig in de wereld van de synagoge staat. Luister maar naar werken als Nigun en From Jewish Life, prachtig uitgevoerd door Gabetta en Amsterdam Sinfonietta onder leiding van Candida Thompson. Een aanwinst voor het cellorepertoire is Blochs Schelomo. Je vraagt je af waarom zo weinig cellisten de compositie zo zelden in de concertzaal uitvoeren. Gabetta werkte voor deze opname samen met Leonard Slatkin en het Orchestre National de Lyon. Blochs muziek is meditatief en introvert van aard en contrasteert daardoor fraai met de vier korte werken van Sjostakovitsj uit From Jewish Folk Poetry Op. 79. El Cant dels Ocells van Casals vormt een waardige, melodieuze afsluiter." (Oswin Schneeweisz, Klassieke Zaken)
"Dvoráks Celloconcert behoort tot de bekentenismuziek, vergelijkbaar met het Vioolconcert van Elgar (geschreven voor een heimelijke liefde, 'the Windflower' genaamd). Net als het Eerste Pianoconcert van Brahms (ook al zo'n bekentenisstuk, ditmaal ter nagedachtenis van Schumann) heeft Dvoráks Concert de allure van een symfonie. Tegelijkertijd ontleend dit werk zijn charme aan de meest intieme momenten, vanwege de verwijzingen naar Dvoráks jeugdliefde Josefina Cermáková. Zijn vrouw zou ze niet worden; wel zijn schoonzus. De componist zou genegenheid voor haar blijven voelen. Vele jaren later, rond 1894-95 - Dvorák doceerde in New York - vernam de componist van haar overlijden. Tweemaal verwijst Dvorák in 't concert naar Josefina's lievelingslied: Laat mij alleen! (uit Dvoráks Vier Liederen op.82). Maisky en Mehta kennen elkaar al langer. Het begin van hun samenwerking stamt uit 1972, toen Maisky als vluchteling in Israël arriveerde nadat hij 14 maanden in een Russisch werkkamp had doorgebracht." (HJ, Muziekweb)
"Over Liza Ferschtmans uitvoering van Serenade after Platos Symposium van Leonard Bernstein (1918-1990) in Dallas met Jaap van Zweden schreef de New York Times: with Dutch violinist Liza Ferschtman bringing refined beauty and character to the solo part of the Bernstein [Serenade] the concert was nothing short of revelatory". Deze Serenade is gebaseerd op Platos Symposium. In deze filosofische tekst zetten Griekse wijsgeren hun ideeën over de liefde uiteen. Lisa was verbijsterd toen zij het werk voor het eerst hoorde. De eigenheid, de expressie, de variatie in kleuren, de ongelooflijke orkestratie. Niet voor niets was de uitvoering in Dallas een openbaring. Met dit enthousiasme is ook deze live uitvoering met Het Gelders Orkest opgenomen. Het programma opent met het Vioolconcert van Erich Korngold. Dit laat romantische werk is gevuld met prachtige filmmelodieën. Het Vioolconcert van Korngold voert Liza Ferschtman uit met Prague Symphony Orchestra onder leiding van Jirí Malát" (Platomania).
Violiste Lisa Batiashvili neemt je met haar nieuwe album City Lights mee op een muzikale reis door elf steden over de hele wereld. Deze plekken hebben een speciale betekenis voor haar, zowel in haar persoonlijke leven als voor haar carrière. Van haar geboorteland Georgië, naar München, Helsinki, Buenos Aires tot New York. De muziek varieert van J. S. Bach en Johann Strauss tot Michel Legrand en Astor Piazzolla en samenwerkingen met onder meer componist-arrangeur Nikoloz Rachveli, Katie Melua, Till Brönner, Milo Karadaglic en Maximilian Hornung. De tracks zijn speciaal gearrangeerd en niet eerder opgenomen. Inclusief een nieuw arrangement van muziek uit de films van Charlie Chaplin. Als bewonderaar van Chaplin, verwijst Batiashvili met de titel van haar album ook naar een van zijn films. "The orchestral playing and recording on this album are top-notch. (...) To discuss this album as just another fusion album would be to do it a massive disservice." (The Classic Review)
"Het lijkt misschien vreemd: een Russisch 'Vioolconcert' naast een Brits 'Altvioolconcert'. Maar de combinatie is Isabelle van Keulen op het lijf geschreven. Ze speelt beide instrumenten even feilloos en heeft de werken, die ze al vanaf het begin van haar carrière heel graag speelt, met liefde uitgekozen. Prokofjevs en Waltons concerten hebben trouwens meer overeenkomsten dan je zou denken; beiden hebben een uit drie delen bestaande opbouw én hebben vergelijkbare thema's, begeleiding en rondo's. Ook het derde werk op het album is heel dierbaar voor Van Keulen: 'The Lark Ascending' van Vaughan Williams, over het opstijgen van een leeuwerik. Vaughan Williams liet zich voor dit werk inspireren door een gedicht van George Meredith. Het werd oorspronkelijk geschreven voor piano en viool, maar later herschreven voor soloviool en orkest." (www.avrotros.nl/klassiek)
"Perlman plays (...) with striking freshness and spontaneity and in the neglected Bruch Second Concerto phrases with a musical incandescence rarely captured on disc." (The Strad)
"Beide concerten werden (in 1959 en 1966) gecomponeerd voor Mstislav Rostropovitsj, die ook meedacht over het definitieve resultaat. Natuurlijk gaf hij technische adviezen, maar toch geldt Sjostakovitsj Eerste als een van de moeilijkste celloconcerten die er zijn. De schijnvrolijkheid van het eerste deel, met het DSCH-thema in een quasi-opgewekt dansritme, is typisch Sjostakovitsj. Dit energieke concert is populair en het wordt veel vaker gespeeld dan het tweede, maar dat sla ik nog hoger aan. De naar binnen gekeerde, zoekende en tastende sfeer van dat indrukwekkende concert kerft in de ziel. Je kunt het aan Valery Gergiev en zijn Petersburgse orkest overlaten om die sfeer tot klinken te brengen. Dat Capuçon een begenadigd kamermuziekspeler is, kun je goed merken aan zijn prachtig ingetogen spel in het tweede concert. Maar ook de virtuoze en extraverte kanten van het eerste zijn bij hem in de beste handen. Capuçon en Gergiev - voor deze muziek een gouden combinatie." (Gerard Scheltens, Klassieke Zaken)
Arve Moen Bergset (born 13 March 1972) is a Norwegian traditional folk singer, hardanger fiddler, and classical violinist. (...) Parallel to his folk music career, he is a classical musician, educated at the Norwegian Academy of Music. He has played with the Norwegian Chamber Orchestra and is since 2003 employed as a violinist in the Oslo Philharmonic Orchestra.
"Since his debut in 1963, Perlman has occupied a place as one of the greatest violinists of his day, a player with a remarkable technique and a sweet, elegant tone. He has recorded all the major concertos in the repertoire, as well as much chamber music (often in the company of Daniel Barenboim). His EMI disc of the Beethoven Violin Concerto took a Gramophone Award in 1981. The breadth of his repertoire is awesome he has sought out unplayed works, such as Bruchs Violin Concerto No 2, as well as delivering superb renditions of Brahms, Beethoven, solo Bach or a dazzling array of infectious salon pieces. Perlman is a master violinist whose place in history is assured." (Gramophone) Het concert dat het duo Perlman en Barenboim in 1981 een Gramophone Award opleverde, hoort en ziet u hier in een live-uitvoering van 11 jaar later, gecombineerd met het Brahms-vioolconcert, waarvan we door Gramophone dus weten dat violist en dirigent daar potentieel een 'superb rendition' van kunnen neerzetten.
Onze website en deze zoekfunctie is vernieuwd en we werken er op dit moment hard aan om de laatste puntjes op de i te zetten. Mis je bepaalde functionaliteiten, dan vind je hieronder tijdelijk nog de link naar oude zoekfunctie.
