In een vergelijkend artikel over Schuberts beroemde liederencyclus werd deze aangeraden als een soort tegenhanger van de ondramatische, op dictie en verstaanbaarheid gerichte opnamen van Dietrich Fischer-Dieskau: "Van de hedendaagse zangers is Matthias Goerne, in juni 2014 op het Holland Festival te zien, een van de belangrijkste Schubert-vertolkers. Hij legt minder nadruk op de tekst zoals zijn leraar Fischer-Dieskau, maar boeit met een breed palet aan zangkleuren. Dit is een live-opname met Alfred Brendel uit 2004. Winterreise is een cyclus van 24 liederen op gedichten van tijdgenoot Wilhelm Müller. Een jaar voor zijn dood, in 1827, nodigde Schubert zijn vrienden uit om te komen luisteren naar de zojuist door hem voltooide 'angstwekkende liederen'. Hij was platzak, leed aan syfilis en was in die dagen zwaar melancholisch. Die toestand kleurde zijn nieuwe werk: het werd intense, donkere muziek, zwanger van doodsdrift. Zo smartelijk had Schubert nog nooit gezongen en had niemand ooit geschreven." (Volkskrant)
Een uiterst gevoelig en delicaat gezongen Winterreise, door de lenige tenor Ernst Haefliger. Hij wordt begeleid door Jörg Ewald Dähler, die zeer transparant begeleidt op een prachtig warm klinkende Hammerflügel uit Schuberts tijd. Haefliger is trouwens gemakkelijk woord-voor-woord te verstaan, toch klinkt z'n dictie niet gemaakt overdreven vertellerig - hij zingt juist heel lyrisch. Het is bij beluistering goed voor te stellen dat deze opname uit 1980 bij de eerste uitgave veel stof deed opwaaien. Hij won de Prix Mondial du Disque de Montreux.
"Niemand heeft Das Lied von der Erde zo vaak voor de microfoons gedirigeerd als Bruno Walter. [...] De meest bejubelde opname van Walter ontstond in 1952, wederom in Wenen, mede dankzij de inbreng van de charismatische Kathleen Ferrier. Hoewel haar Duitse uitspraak en de focussering van haar stem niet ideaal waren, zong ze heel geëngageerd en emotioneel. En of een echte alt ooit te prefereren valt boven een ware mezzo? Julius Patzak valt ook niet mee, maar heeft zijn ouderdom als excuus. Walter was hier nog behoorlijk gepassioneerd. Wat is tenslotte de conclusie na al dat vergelijken en afwegen? Dat de keus uiteindelijk tenzij men bepaalde specifieke eigen voorkeuren koestert gaat tussen het Mahlerbeeld van Walter, Haitink, Klemperer en Boulez. Die van Walter verraadt natuurlijk zijn (mono) ouderdom." (Jan de Kruijff op zijn site Musicalifeiten in een vergelijkende Das Lied von der ERde-discografie.)
Deze dubbel-CD bevat de gehele songcyclus van Canteloube (met als toegift een arrangement van twee delen uit Villa Lobos' Bachianas brasileiras Nr 5). De beide CD's verschenen in 1983/4 als losse delen. Een decennium later verscheen deze gekoppelde editie, maar hierbij zijn de teksten niet afgedrukt in het boekje. Van Vol. 2 vindt u ook de oorspronkelijke uitgave in de collectie van de Muziekbank en dat item bevat een boekje met de teksten van de liederen die op die CD te vinden zijn (ofwel de tweede CD van deze set).
'Die verrassing werd des te groter door de leeftijd van de uitvoerenden. Een pianist van 38 roept nog geen vraagtekens op, maar bij een zanger van 29 heb je toch even een gevoel van 'misschien kan hij zijn interpretatie beter eerst nog maar een paar jaar laten rijpen'. Dat laatste kan natuurlijk altijd nog en over enige tijd zal dat waarschijnlijk ook een 'gerijpte' benadering opleveren, maar dat maakt deze 'eerste proeve' niet minder interessant. Sterker nog: we moeten maar afwachten of de frisheid, het elan en de impulsiviteit van deze opname dan op basis van een grotere ervaring ook zodanig gecompenseerd worden, dat er een nog aantrekkelijker geheel ontstaat. (...) En voor wie nog niet zo goed thuis is in Schuberts hoogromantiek: dit is momenteel - en zeker voor de 'minder ervarenen' - misschien wel de beste uitvoering om het werk te leren kennen'.(www.opusklassiek.nl).
"De Duitse sopraan Anna Lucia Richter (25) koerst regelrecht af op wereldroem. Ze heeft meer in huis heeft dan alleen een gesoigneerde stem. Ze zingt Schumanns 12-delige cyclus Liederkreis Op. 39 compleet aan flarden. Wat, vroeg de sopraan zich af, is de essentie van de 19de-eeuwse Duitse liedkunst? Niet het smetteloze vermaak waarin het genre is ontaard. Ze peutert het werk open en smokkelt volkse stukjes Brahms en Britten binnen. Improviserend rijgt ze dat liedsnoer aaneen, de hedendaagse luisteraar ontvankelijk makend voor het 19de-eeuwse levensgevoel, dat een spirituele werkelijkheid vermoedde achter alledaagse dingen. Michael Gees is de toetsenman die hier niet voor terugschrikt. Je zou zweren dat de twee een onbekend stuk hebben ontdekt van de jonge, ambitieuze Mahler. Behalve een uitmuntende begeleider is Michael Gees een begenadigde sfeerschepper. Zijn piano wordt een toverharp, die Richters geluid omstraalt. 77 avontuurlijke minuten." (Guido van Oorschot, Volkskrant; 4 uit 5 sterren)
"When listening to Die schöne Müllerin the first thing one notices is the total naturalness of the singing. Bär lets the music speak without undue accenting and word-pointing. He and Geoffrey Parsons scrupulously follow the many dynamic markings in the score; the tempo markings are also very well judged. Take the first song, Das Wandern, which some singers love to run through. But it is about walking and the marking is Mässig geschwind, (moderately fast) which is exactly the way they do it. Bärs youthful timbre, the lightness and the sheer beauty of the singing is also a pleasure to hear". (Göran Forsling, www.musicweb-international.com).
"Het kunstlied is zo door en door verbonden met de piano dat het een wonderlijke ervaring is als oude bekenden opeens in een nieuw jasje worden gehesen. Dat doen bariton Maarten Koningberger en het Matangi Kwartet met drie liedcycli van Schumann op teksten van Heine. Het vervangen van de pianohamertjes door de milde aanzet van de strijkstokken werkt wonderwel, en nog boeiender zijn de mengingen van stem en snaren die hier en daar ontstaan, vooral wanneer de bariton een tandem vormt met de cello. Koningsberger heeft bovendien een goede neus voor de ironie en de zelfspot die schuilgaan achter de op het oog wat zwijmelende romantiek van Heine."(Frits vd Waa, Volkskrant; 4 uit 5 sterren) "Verbluffend hoe inventief arrangeur Wim ten Have en het Matangi Quartet de bekende liederen van nieuwe omlijsting voorzien, zonder ook maar een moment geforceerd te klinken. Koningsberger zelf toont andermaal een buitengewone liedzanger te zijn, waardoor dit album zonder reserves aanbevolen kan worden." (Henri Drost, Platomania)
Onze website en deze zoekfunctie is vernieuwd en we werken er op dit moment hard aan om de laatste puntjes op de i te zetten. Mis je bepaalde functionaliteiten, dan vind je hieronder tijdelijk nog de link naar oude zoekfunctie.
