Was op 2 april 2014 te gast in Vrije Geluiden: "Het Zemtsov Altvioolkwartet bestaat uit vier leden van een bijzondere altvioolfamilie: vader Mikhail, moeder Julia, dochter Dana en oom Alexancer Zemtsov. Alle vier hebben ze bij dezelfde leraar, de grote Russische altvioolvirtuoos Michael Kubel, gestudeerd aan het Conservatorium van Maastricht." Deze debuut-CD beleefde zijn première op het ViolaViola altvioolfestival in Haarlem, 1 mei 2014. De arrangementen voor vier altviolen zijn van de hand van Evgeni Zemtsov, vader van Mikhail.
Cum Laude-beoordeling in Luister mei/juni 2017: "Zoveel rust en schoonheid hoor je zelden samen. Het spel van altviolist Antoine Tamestit is als een warm bad, een tedere kus. Hij heeft zijn Stradivarius uit 1672 volledig geïncorporeerd. Wat een zachtheid, wat een timing. Elke noot is een streling, een minimoment van gelukzaligheid. Dat begint al bij de inzet van de Sonate van Vieuxtemps, het mooiste 'liedje' ooit geschreven. De klank van de altviool houdt het midden tussen de warmte en stevigheid van de cello en de lichtheid en soepelheid van de viool. Alles daartussen is Antoine Tamestit, die organisch samenspeelt met pianist Cédric Tiberghien. Het repertoire ligt goed in het gehoor en is ook wel enigszins gekozen op de lyrische mogelijkheden van de altviolist, maar geef hem eens ongelijk: welke musicus zijn niet graag een keer Casta Diva uit Norma van Bellini opnemen? Maar de meeste werken zijn origineel. Verrassend: wie kende bijv. Mazas' prachtige Le Songe? Pluim ook voor de opname." (Marjolijn Sengers)
"Altist Emilio Moreno, die ook een lezenswaardig essay bijdraagt, geldt als Boccherini-specialist en is drijvende kracht achter La Real Cámara. De 6 strijktrio's Op. 47, een voor Boccherini unieke bezetting, dateert uit 1793 (Spaanse periode), maar is opgedragen aan zijn nieuwe broodheer koning Frederik Willem II van Pruisen. We kennen steeds meer van Boccherini's uitgebreide oeuvre en weten dus dat hij veel meer is dan de galante hofcomponist van celloconcerten. Deze trio's zijn qua vorm geheel 18de-eeuws: steeds tweedelig in de volgorde (relatief) langzaam openingsdeel - menuet. Ze tonen dat de muziek van de galante verpozingscomponist in deze periode steeds expressiever en uitdagender wordt als voorzichtige voorbode van 19de-eeuwse romantiek. Deze drie doorknede musici zien dat volledig in, bestrijken hun darmsnaarloze 'period instruments' met begrip en laten Boccherini, met beheerste maar onmiskenbare passie, kloppen aan de poorten van de nieuwe tijd. Heel mooi." (Gerard Scheltens, Luister; waardering: 8)
Altvioliste Susanne van Els was als (mede-) oprichtster van het Ives Ensemble, Sinfonietta Amsterdam en Wendingen, als voormalig lid van Strijktrio Holland en Giotto Ensemble, en als lid van het Schönberg Ensemble (sinds 1990) en nieuw amsterdams peil, als veelgevraagd kamermuziekspeler en gelauwerd solist, één van Nederlands toonaangevende musici. Sinds 2009 vervult zij de functie van Coordinator Klassieke Muziek aan het Koninklijk Conservatorium te Den Haag. Met deze CD nam zij afscheid van haar carriere als altvioliste. The Hindemith is a very strong work and Susanne van Els sustains the long melodic lines of the two slow movements in a most compelling way, attacking the intervening wild outburst with an appropriately ferocious energy. (Gramophone Magazine, januari 2010).
"Michael Haydn (jongere broer van Joseph) moest voor de aartsbisschop van Salzburg zes sonates voor viool en altviool schrijven. Hij had er vier af en worstelde met het vervolg. Vermoedelijk trof hij Mozart, die de overige twee sonates in dezelfde sfeer schreef. Rachel Podger en Jane Rodgers spelen prachtige lyrische muziek, die zij perfect uitvoeren. In de Duos van Haydn weerklinkt de sfeer van het berglandschap. Mozart laat in zijn Duos de twee solisten acteren alsof een sopraan en een tenor een grote aria vertolken. De gebezigde technieken keren in zijn latere instrumentale werken en uiteindelijk in Die Zauberflöte terug." (Wil Zenhorst, Platomania) "Al luisterend raak je in de ban van de puurheid ervan, de ongecompliceerdheid, de eenvoud. De twee violen meanderen lustig door elkaar - zuiver gaaf, levendig, gevend en nemend, genietend van de lijnen van de muziek en van elkaars klank. Een exquise verzameling voorgerechtjes voor de fijnproever." (Marjolijn Sengers, Luister)
"Allemachtig, wat trekt die Esther Apituley toch een mooie toon uit haar altviool. Meteen in het eerste stuk, de 'Arpeggione'sonate van Schubert, wordt je diep geraakt. Zoveel weemoed, verlangen, goedheid en zuiverheid. Muziek waar je een beter mens van wordt. Daarna is het tijd voor een adempauze. Richard Drigo's aangename Valse bluette zet de luisteraar weer met beide benen op de grond. Dat is noodzakelijk, want met de Capriccio van Vieuxtemps en vervolgens Dream van John Cage (oorspronkelijk voor piano geschreven) en de Elégie van Stravinsky doet Apituley weer een zware aanslag op het gemoed. Capriccio is een solowerk, dat ze met zigeunerachtige zwier speelt en Dream geeft antwoord op de vraag: wat komt harder binnen dan één altviool? Nou, vier altviolen dus. Het Amsterdam Viola Quartet roept met het werk van Cage een mengeling van troosteloosheid en troost, waarna Stravinsky's altvioolsolo de luisteraar onderdompelt in diepe treurnis. " (Erik Voermans, Het Parool; waardering: 4 uit 5 sterren)
Graad 1-2
Onze website en deze zoekfunctie is vernieuwd en we werken er op dit moment hard aan om de laatste puntjes op de i te zetten. Mis je bepaalde functionaliteiten, dan vind je hieronder tijdelijk nog de link naar oude zoekfunctie.
