"Lisa Nilsson is probably the only Swedish artist ever on whom the epithet "soul diva" hasn't felt totally misplaced. The label has been lasting, but is actually only true about one period of her career, the most successful one. After first getting known as a rock singer in the '80s, she released a couple of slick pop-soul albums in the early '90s, containing songs written by even slicker Mauro Scocco, and scored a major hit with "Himlen Runt Hörnet." Her late '90s and early 2000s albums have been less soul-influenced, if still very ballad heavy, and have often verged on adult contemporary. After three years of touring and promoting, Nilsson released Till Morelia in 1995. This was a more emotional album than Himlen Runt Hörnet and sold well, but lacked big hits." (Allmusic)
"Cornelis Vreeswijk (IJmuiden 1937 Stockholm 1987) was een Nederlandse zanger en liedjesschrijver. In Nederland boekte Vreeswijk geen grote successen, maar in Zweden waar hij sinds zijn jeugd woonde werd hij een 'icoon' van de popcultuur en muziekgeschiedenis. Vreeswijk was geliefd in Zweden, maar ook omstreden. Een aantal van zijn liedjes mocht niet op de radio gedraaid worden omdat men de teksten aanstootgevend vond. Ook na zijn dood bleef Vreeswijks oeuvre in Zweden ongekend populair. In Nederland is Vreeswijk vooral bekend van liedjes als De nozem en de non, Misschien wordt het morgen beter. Zijn bekendheid in Scandinavië is veel groter met een oeuvre van zo'n 35 albums. De zangstijl van Cornelis Vreeswijk is schatplichtig aan de blues, maar vooral diep geworteld in de Zweedse liedtraditie, de 'visa'. Het best kan hij worden omschreven als troubadour. Hij begeleidde zichzelf op gitaar. Zijn teksten zijn maatschappijkritisch, met een dosis sarcasme en humor." (Muziekweb)
De carrière van Vreeswijk (1937-1987) begon al ver voor hij in Nederland bekend werd. In Zweden (waar hij sinds zijn elfde woonde) maakte hij in 1964 zijn debuut. Op dit Zweedstalige album staan prachtige luisterliedjes in de van hem bekende stijl. Deze heruitgave uit 2003 bevat tee niet eerder uitgebrachte bonus tracks. (GT, Muziekbank)
Album uit 2010 van Zweeds kwartet. Zoals de titel al doet vermoeden, vonden de opnamen plaats in New Orleans. De aanduiding 'orkest' in de bandnaam is dus enigszins misleidend. Wel zijn er 5 gastmuzikanten te horen, waaronder een blazerssectie. "Trying to sound as if rock & roll had never existed, Bo Kaspers Orkester managed to become one of the best-selling Swedish bands of the '90s. They were formed in 1991 and took parts of the name from front figure Bo Sundström. In 1993 they released "Söndag I Sängen", which mixed of pop and jazz influences, with heavy lounge tendencies. Easy listening was soon to have a half-ironic revival, and though Bo Kaspers Orkester was associated to this trend, their music was more jazzy, not ironic, and the lyrics were far too narrative (and good) to be called easy listening. The band did not sound like any other bands at that time and also got a good push through radio and being the orchestra of a popular TV show." (Lars Lovén, Allmusic)
Cornelis is een Zweedse biografische muziekfilm over het leven van de van oorsprong Nederlandse Cornelis Vreeswijk die uitgroeide tot een van de grootste artiesten ooit in Zweden. Een uniek leven dat net zo vaak opnieuw begon als dat het instortte. Tijden van euforie en somberheid wisselden elkaar af. Een rusteloze man die constant op zoek is naar manieren om zichzelf te uiten. De anti-burgerlijke protestzanger die verandert in een rokkenjager. Een bruut die op de radio niet gedraaid werd en toch uitgroeide tot een nationaal boegbeeld. Ondanks een groots optreden op Roskilde 1987 stierf hij nog hetzelfde jaar compleet berooid. Met het geld dat na zijn dood met z'n muziek verdiend is hadden al z'n schulden met gemak voldaan kunnen worden. Dit is een persoonlijk portret van een rebel, die bij ons legendarisch werd met de hits "Veronica" en "De Nozem En De Non". Er is een klein rolletje weggelegd voor Kim van Kooten, die Cornelis' moeder speelt. Bijgevoegd is een CD met zijn grootse Nederlandstalige successen.
"Deze sympathieke folk/power metalband heeft ondanks het onverstaanbare karakter van dit compleet Zweedstalige album weer een mooie hoeveelheid parels neergezet! Voor enkele fans is het misschien even slikken dat de folkinvloeden dit keer niet op subtiele wijze in de songs verwerkt zitten, maar we eigenlijk getrakteerd worden op stevige metal ("Griftefrid" heeft zelfs blastbeats) met wat opzwepende melodieën en pure folkliederen ("Grimasch Am Morgonen", nota bene een cover van onze eigen Cornelis Vreeswijk). Slechts op opener "Svarta Änkan" en "Fru Silfver" komt de herkenbare Falconer mix van folk en power metal goed tevoorschijn, maar op de rest van de nummers is het toch meer het een of het ander. Dat neemt niet weg dat alles weer van buitengewoon fijne kwaliteit is. Mathias Blad klinkt zoals altijd zeer geïnspireerd en blijft nog steeds een van de meer originele zangers in dit genre waar hoog gillen of laag grommen nog steeds de meest voorkomende zangstijlen zijn." (Lennert, Metalfan.nl; score: 84/100)
Tip in iO Pages 101: "Deze interessante Zweedse progressieve rockformatie was actief van 1974 tot 1981, waarna het tot 2004 stil bleef. Sindsdien is dit "Efter Efter" alweer het derde album. De bandleden kennen elkaar dus al heel lang en dat is goed te horen ook: de muziek staat als een huis, er is sprake van uitstekend samenspel en de gestage groei die TK door de jaren heen maakte vindt hier zijn - voorlopige - hoogtepunt. De acht composities klinken zeer toegankelijk en melodieus, maar je blijft ook steeds nieuwe dingen ontdekken. Er zit veel diepgang en variatie in de progrock van TK; de overgangen naar zware 24-karaats symfo zijn zeer vloeiend. Met name de gitarist maakt veel indruk: hij speelt indringend met subtiel gebruik van volumepedaal en gevoelige Gilmouriaanse uithalen, maar ook pittig rockend en met stuwende riffs. Ook aangenaam is het frequente Mellotron-gebruik, dat vaak doet denken aan landgenoten Landberk, Anekdoten en Änglagård. Heerlijk!" (Erik Neuteboom)
In Nederland kennen we de zanger/liedjesschrijver (1937-1987) van "Veronica" en "De Nozem En De Non". Maar Cornelis woonde al vanaf z'n 11de in Zweden en maakte al vanaf 1964 Zweedstalige platen. Het schijnt dan ook dat je in z'n zangstijl niet alleen de blues terughoort, maar dat deze vooral ook gewordteld is in de Zweedse liedtraditie, de 'visa'. Het is dat hij door de VARA werd gevraagd ook in het Nederlands te gaan zingen en schrijven, anders hadden we 'm hier misschien niet gekend. Z'n Zweedstalige oeuvre (meer dan 30 LP's) is dan ook veel groter dan z'n Nederlandstalige. Dit is een 24-tracks uittreksel daaruit, dat z'n hele carrière beslaat, van 1964 tot 1987, met vooral veel nadruk op de succesvolle jaren '70. In "Varvisa", duet met Mocia Zetterlund, zingt hij Nederlands. Het oudste nummer, "Brev Fran Kolonien" uit 1964, is gebaseerd op Ponchielli's Urendans. Inderdaad, net als Rijk de Gooijers "Brief Uit La Courtine". Beiden zijn bewerkingen van Allan Shermans "Hello Muddah, Hello Fadduh" uit 1963.
Onze website en deze zoekfunctie is vernieuwd en we werken er op dit moment hard aan om de laatste puntjes op de i te zetten. Mis je bepaalde functionaliteiten, dan vind je hieronder tijdelijk nog de link naar oude zoekfunctie.
