Jean Sibelius was de componist die Finland een eigen geluid gaf, toen deze natie zich aan het begin van de vorige eeuw ontworstelde aan de greep van Rusland. Sibelius schreef een aantal indrukwekkende symfonische gedichten o.a. Finlandia, Lemminkäinen-suite, Oceaniden, Tapiola - waarbij hij inspiratie ontleende aan de Kalevala, het Finse nationale epos. Minstens zo origineel was hij als symfonicus: zijn zeven symfonieën zijn evenzovele antwoorden op de vraag hoe het genre na de dood van Tsjaikovski moest worden voortgezet. (Muziekweb)
Luister-10 april 2016: "De reputatie van Jean Sibelius berust op een handvol symfonieën, een paar symfonische gedichten en het Vioolconcert. het is vooral dat laatste dat hem in Nederland op de been houdt. Van zijn toneelmuziek is de Valse triste een niet te missen topper, bekend van radio en TV. maar de grote Fin schreef nog veel meer stukken voor de Bühne, en daar zit schitterend materiaal tussen. Oorspronkelijk werden die partituren uiteraard geschreven voor een handjevol musici in een bedompte orkestbak, maar waar de kwaliteit het toeliet werkte de componist ze later om tot volwaardige orkestsuites. Zoals in dit geval Svanevit (Witte zwaan) en Ödland (Hagedis). Fascinerend om te horen hoe uit deze brokstukken ineens flarden opklinken die we later terughoren in de vijfde symfonie of doodgewoon herkennen als het Woudvogeltje uit Siegfried van Wagner. Leif Segerstam heeft altijd een open oor gehad voor onderschatte partituren en laat hier horen wat we al die jaren gemist hebben." (Siebe Riedstra)
"The Karelia Suite needs no introduction, but the extensive sequence of incidental music from which Sibelius selected its three movements is quite unknown. Jouni Kaipainens reconstruction of Sibeliuss original music of 1893, written to accompany a set of historical tableaux and a huge success at its premiere, is a revelation. (...) Tuomas Ollilas performance is fresh and vivid with a strong feeling for the musics intrinsically dramatic qualities renditions for the stage rather than the concert hall; the result is a lustrous context for the three well-known movements of the Karelia Suite in which they shine all the more brightly. The Press Celebrations Music, which includes the original version of Finlandia, is less unified, but in its way equally fascinating. (...) The energy and commitment of the performances along with the genuine novelty of the material will make this compulsory listening for any admirer of Sibelius." (Classical-music)
Toneelmuziek van de Russische componist Dmitry Kabalevski (1904-1987). Zijn opera "Colas Breugnon", die in 1938 in Leningrad in première ging, was gebaseerd op de Franse roman "Le maître de Clamécy" van Romain Rolland. Het thema van het verhaal was de uitbuiting van het volk door de machthebbers en sloot perfect aan bij de Sovjet-ideologie. "De komedianten" uit 1940 is een suite voor klein orkest. De muziek werd geschreven voor een toneelstuk van de Russische schrijver M. Daniel, "De uitvinder en de komediant". In 1956 was kabalevski na Tsjaikovski en Prokofjev de derde vooraanstaande componist die toneelmuziek voor "Romeo en Julia" schreef, in dit geval in de vorm van een tiendelige suite.
Het Radio Kamerorkest (RKO) was een Nederlands kamerorkest, dat deel uitmaakte van het Muziekcentrum van de Omroep en nauw samenwerkte met de muziekafdelingen van de verschillende publieke omroeporganisaties. Het orkest werd opgericht in 1945 onder de naam "Omroep Kamerorkest". De eerste dirigent was tot 1949 André Rieu. In 1994 werden Ton Koopman en Peter Eötvös benoemd tot dirigent; in 2001 werd Koopman opgevolgd door Frans Brüggen. Wegens een bezuinigingsoperatie zijn het Radio Symfonie Orkest en het RKO in 2005 samengevoegd tot de Radio Kamer Filharmonie (in 2013 eveneens opgeheven). Het RKO stond bekend als een van de toonaangevende kamerorkesten. Het had een bezetting van rond de veertig musici en was toegerust voor de muziek van zowel klassieke componisten als voor nieuwe hedendaagse composities met uiteenlopende ensemblebezettingen en had daarom ook twee chefdirigenten: Brüggen (specialisatie oude muziek) en Eötvös (hedendaagse muziek).
The Prophetess: or, the History of Dioclesian is een semiopera van Henry Purcell, die in 1690 in het Londense Dorset Garden Theatre voor het eerst werd opgevoerd. Het werk bevat, zoals typisch voor die tijd, ook vele dansen. De choreografie werd verzorgd door Josias Priest. Het werk heeft vijf bedrijven, waarvan het laatste een lange masque bevat. De finale Masque toont ons het spektakel dat Delphia met haar magische krachten oproept om de gelukkige afloop te vieren. Het tweede gedeelte van de cd bevat instrumentale muziek ter begeleiding van de in het stuk uitgevoerde dansen.
Die sieben Todsünden zou het laatste resultaat van de samenwerking tussen Kurt Weill en Bertolt Brecht zijn. Beiden waren inmiddels uit Duitsland gevlucht vanwege het opkomende nazisme. Kurt Weill was in Parijs terecht gekomen waar Balanchine hem uitnodigde de première te schrijven voor Les Ballets 1933. Brecht bewoog zich inmiddels in een andere richting van theater maken waarin zogenaamde pedagogisch verantwoorde "Lehrstücke" centraal stonden en het publiek actief betrokken werd. Toch liet hij zich overhalen nog één keer voor Weill een libretto te schrijven. De zeven zonden zag Brecht vooral als de demonen van de kleinburgelijke moraal. Kurt Weill (1900-1950) componeerde er ironische en tegelijk melancholische muziek bij in zijn kenmerkende theatermuziekstijl. Zangeres/actrice Lotte Lenya was (in 1926) getrouwd met Kurt Weill, Haar vertolkingen van zijn liedjes blijven uniek.(Bron: www.musico.nl).
"Curlew River, dat op het HF 1964 zijn NL-première beleefde, wordt beschouwd als één van de grootse religieuze muziekdramas uit de 20ste eeuw. Het is een christelijke parabel gebaseerd op een Japans noh-theaterstuk en vertelt het hartverscheurende verhaal van een dwaze moeder die op zoek is naar haar verloren kind en moet ontdekken dat het bij de Curlew rivier is mishandeld en gestorven. Een gruwelijk lot dat de vrouw uiteindelijk alleen kan aanvaarden door zich tot God te keren." Holland Festival 2010 presenteert 3 & 4 juni een nieuwe enscenering van de Franse regisseur Olivier Py, n.a.v. het 100ste geboortejaar van Brittens partner Peter Pears. Deze CD bevat de oerversie, met Pears in de hoofdrol. "Here's another historic Britten recording successfully transferred to CD. Pears's performance as the Madwoman is one of his finest and most touching, while John Shirley-Quirk and Bryan Drake are equally authoritative. With the composer and Viola Tunnard directing, it is in a class of its own." (Gramophone, 1989)
Onze website en deze zoekfunctie is vernieuwd en we werken er op dit moment hard aan om de laatste puntjes op de i te zetten. Mis je bepaalde functionaliteiten, dan vind je hieronder tijdelijk nog de link naar oude zoekfunctie.
