Luister-10 mei/juni 2014: "De op Kreta geboren kunstschilder Domenikos Theotokópoulos werkte enige tijd in Rome voordat hij zich in 1577 vestigde in het Spaanse Toledo. Daar bereikte hij het toppunt van zijn roem. Hij kreeg er ook de bijnaam El Greco. Deze sublieme naar hem vernoemde CD bevat muziek van tijdgenoten. Eerst oosterse klanken uit z'n geboortestreek. Daarna volgt de tocht naar het westen. Dansmuziek van de Italiaan Fabrizio Caroso, swingend en opzwepend met donderende trommels. Castagnetten verbeelden de aankomst in Spanje. Daar ontmoeten we het schitterend uitgevoerde, door kornetten en baroktrombones begeleide 'Alma redemptoris mater' van Tomás Luis de Victoria. Werken van Diego Ortiz, Orlando di Lasso en anonieme componisten completeren de reis Wat een prachtige repertoirekeus, met een boeiende afwisseling van religieuze motetten en meeslepende wereldse ritmes. Schitterend uitgevoerd; soms uitbundig en feestelijk, dan weer introvert en verstild, altijd pakkend en warmbloedig." (Frank Pothoven)
Deel uitmakend van de Aangenaam Klassiek-campagne 2016: "Ze is nog een tiener, maar nu al de hoop van de complete blokfluitminnende wereld. Wat Lucie Horsch aan passie, elan en nuance uit het klinkend stukje hout weet te halen, grenst aan het ongelooflijke. Op haar debuut-CD wekt de jonge blokfluitiste Antonio Vivaldi tot leven met meeslepende concerten als "La tempesta di mare" en een bijzondere bewerking van Lente uit De vier jaargetijden. Bovendien biedt de CD een bijzondere bonustrack, die de mogelijkheid biedt om zelf even naast Lucie als solist mee te spelen." Lucie wordt bijgestaan door het ensemble Amsterdam Vivaldi Players, waarin we o.a. prominenten als Candida Thompson (viool), Rick Stotijn (contrabas) en Sören Leupold (chitarrone) vinden, alsmede vader Gregor Horsch (cello).\n\nLucie Horsch krijgt de Edison Klassiek 2017 voor haar debuutalbum "Vivaldi". Over Lucie Horsch zegt de jury: Door de blokfluit van Lucie Horsch klinkt Vivaldis muziek afwisselend speels, levenslustig, intens, melancholiek, ernstig, duister en melodieus. Ongeveer zoals het leven zelf. Vanaf de eerste noten voel je dat Horsch met huid en haar in de muziek is opgegaan, en ze neemt de luisteraar ook mee van de eerste tot de laatste minuut. (bron: Entertainment Business)
Dieterich Buxtehude is bij het grote publiek vooral bekend door Johann Sebastian Bachs bewondering voor zijn orgel- en componeerkunsten: hiervoor reisde Bach naar het noord-Duitse Lübeck, om er maar liefst vier maanden te verblijven. Dit feit zegt iets over de kwaliteit van Buxtehude's kunsten, maar ook over de invloed van Bach op de muziekgeschiedenis - niet alleen die na hem, maar ook vóór hem De muziek van Buxtehude (van oorsprong een Deen!) blijkt echter ruimschoots op eigen benen te kunnen staan. Buxtehude heeft bijna veertig jaar in Lübeck gewoond en gewerkt, en heeft daar in deze tijd grotendeels het muziekleven bepaald. Beroemd werden zijn zelfbedachte en georganiseerde 'Abendmusiken' - muziekuitvoeringen buiten de kerkelijke liturgie om. (Bron: TC, Muziekweb).
De term dolce conforto stamt uit een gedicht van Giovanni Battista DallOlio, die daarmee verklaarde dat het psalterium een zoete troost betekent voor hooggeboren oren. Franziska Fleischanderl is een van de weinige bespelers van dit zeldzame instrument. Ze bespeelt een origineel psalterium uit 1725, gebouwd door Michele Barbi. Voor haar doctoraatsonderzoek in Leiden bestudeert Fleischanderl speeltechnieken uit de achttiende eeuw. Het ensemble Dolce Conforto richtte ze in 2017 op ten behoeve van haar onderzoek.
"Een van zijn grootste successen heeft Jordi Savall te danken aan de opname van het in 1994 uitgebrachte album 'La Lira d'Espéria '. Nu is er deze nieuwe opname, 'La Lira d'Espéria II', gewijd aan historisch en traditioneel aan Galicië verbonden rijke muzikale tradities. Goed bewaard gebleven manuscripten uit de late middeleeuwen vormen de basis voor een geheel middeleeuws programma met muziek voor booginstrumenten. Een voorbeeld hiervan zien wij op de albumomslag waar Savall is te zien met een rebab: zeg maar familie van de rebec waarvan de klankkast is bedekt met gestrekte huid. De bijdrage van percussionist Pedro Estevan is zondermeer geweldig te noemen en draagt ook zeker bij aan die zo fantasievolle klankkleur op dit zeer fraaie album." (Jan Jasper, Platomania; cijfer: 9)
"Ze noemen zichzelf in hun credo bij het album Barricades de herkauwers van het hartstochtelijke gebaar, en vrijbuiters van vreugde. Thomas Dunford draagt als bijnaam de Eric Clapton van de luit en ook bij klavecinist Jean Rondeau is veelal sprake van ba-rock and roll. Ze geloven niet in het leven en de muziek als lineaire paden, maar ze laten horen dat in het oude de kiem van het nieuwe ligt, en in het nieuwe de echos van het oude weerklinken. In de werken van een achttal Franse barokcomponisten benadrukken Dunford en Rondeau vooral de kracht van de herhaling. Barricades is één grote rondedans in velerlei ritmes: van de ruige La Jupiter van Forqueray tot het meditatieve Les Voix Humaines van Marais. En nergens gaat hun warmbloedige virtuositeit ten koste van de zeggingskracht: de eeuwenoude taal behoudt zijn betekenis, maar komt tot klinken met de levenslust van vandaag." (NRC)
"De calvinistische Republiek der Zeven Verenigde Nederlanden had geen erg ontwikkeld hofleven zoals de landen om ons heen, maar toch werd er elegante en virtuoze muziek voor hovelingen gecomponeerd. En dankzij Amsterdamse uitgevers als Estienne Roger verscheen hier ook veel muziek van buitenlandse componisten. Unico Wilhelm van Wassenaer, de achttiende-eeuwse Twentse edelman die zich na tweehonderd jaar ontpopte als een bekwaam barokcomponist, heeft niet alleen zes beroemde Concerti Armonici op zijn naam staan, maar ook drie fraaie blokfluitsonates. Erik Bosgraaf en Francesco Corti maken ze tot middelpunt en hoofdthema van deze mooie cd, als staalkaart van hun virtuoze vaardigheden. Naast hoofdact Van Wassenaer verschijnt hier Sybrandus van Noordt, een weinig punctueel Haarlems organist, maar ook de maker van een briljante sonate vol gekwinkeleer, waaraan hier echte vogeltjes voorafgaan." (Klassieke Zaken)
"This is Savalls first non-soundtrack programmatic effort as well as the first recording devoted exclusively to his music. The program is divided into 7 Statios of 4 to 5 movements, each representing Savalls take on seven works by the Renaissance Italian painter Michelangelo Caravaggio. Sharing equal billing with Savall is French novelist Dominique Fernandez, who provides essays about each of the seven selected paintings in the accompanying booklet. This is one of the quietest, most meditative ensemble recordings Savall has ever made. The vast majority of the program is devoted to inordinately pensive string improvisations performed by Savall, violinists Riccardo Minasi and Xavier Puertas, and harpist Andrew Lawrence-King. Alia Voxs SACD sound is absolutely gorgeous; rich, well-balanced, and sumptuously detailed. The 168-page booklet (translated in six languages) also is typical of the care Alia Vox continues to take in its projects." (John Greene, ClassicsToday; artistic quality: 8; sound quality: 10)
Luister-10 januari 2014: "Goede wijn behoeft geen krans, maar soms is er een jaar dat apart vermeld mag worden. In dit geval 1987, toen Jordi Savall de Lachrimae van Dowland opnam met vier andere gambisten, die daarna voor zichzelf zijn begonnen, zoals Paolo Pandolfo en Lorenz Duftschmid. Omdat Savall belangrijke items uit zijn discografie op SACD heruitbrengt hoefde er alleen maar op deze gewacht te worden. Hespèrion XX speelt de hele bundel uit 1604, maar de zeven gepassioneerde Lachrimae-pavanes worden neit achter elkaar uitgevoerd. Telkens volgt er een gaillarde op en daartussen vinden we het lied "Can she excuse" terug. Ook Dowlands naamstuk "Semper Dowland semper dolens" ontbreekt uiteraard niet tussen de 'divers other Pavans, Galiards and Almands', zoals het op de titelpagina staat. Meer hoeft niet gezegd: gewoon luisteren en genieten." (Paul Herruer)
"Vader en zoon Ferrabosco, beiden zijn van Italiaanse afkomst, hun werkterrein was Londen (junior is waarsch. in Greenwich geboren - HB). Beiden danken hun faam vooral aan hun instrumentale muziek. Hier horen we werk van de zoon; op en top Engelse muziek voor gambaconsort. Ferrabosco hield er van zijn muziek volledig dicht te stoppen. Vooral in de In Nomines en Fantasias gaat hij tot het uiterste. De stemmen krullen door en over elkaar en het is een heksentoer om iedere stem goed te volgen. Je moet van zeer goeden huize komen om deze muziek op genietbare manier te spelen. Maar Jordi Savall en zijn gambisten draaien er hun hand niet voor om. Knap dat ze van zon notenbrij toch steeds spetterende muziek weten te maken, zonder dat je ook maar een moment het idee hebt dat er een kunstje wordt opgevoerd. Zelfs de meest geoefende oren zullen iedere keer weer nieuwe dingen in de muziek horen. Dat is de verdienste van Ferrabosco, maar vooral ook van Jordi Savall en zijn ensemble." (Marcel Bijlo, Klassieke Zaken)
Blokfluitkwartet rond de Enschedese fluitenbouwster Adriana Breukink en de Boekeloër Ronald Moelker: The Bassano Quartet, founded in 2004, is a recorder quartet formed by recorder players Adriana Breukink, Ronald Moelker, Sanne Vos and Wolf Meyer. The quartet plays on historically built consort recorders with a length up to almost 3 meters (worlds largest recorder). These hand built instruments come from the workshop of Adriana Breukink. Her instruments are played by famous players and ensembles all over the world. Torres del Alma - Towers of the Soul contains highlights of Spanish music from the 15th century manuscript Cancionero Musical de Palacio, around the mystic saint Teresa de Ávila from the 16th century and the 17th century Catalan composer Joan Cabanilles.
Ribayaz was een aristocraat van bescheiden formaat in het Spanje van de zeventiende eeuw. Hij verzamelde Spaanse, Italiaanse , Zuid-Amerikaanse en Afrikaanse dansmuziek. Deze verzameling draagt de titel Luz Y Norte en bevat tevens uiterst gedetailleerde verhandelingen over uitvoeringspraktijk en speelstijl. In die tijd werd in het Engeland van Koning Charles het Harp Consort opgericht, om de koning van muzikale geneugten te kunnen voorzien. Deze eeuw werd The Harp Consort nieuw leven ingeblazen mede dankzij de inzet van leider Andrew Lawrence-King. Het Harp Consort legt zich vooral toe op improvisatie binnen de verschillende stijlen van de barok, Renaissance en Middeleeuwse muziek. Deze cd valt binnen dat kader. Allerlei vormen van dansmuziek komen aan de orde, van passacaglia's tot tarantella's. De toon van de cd is dan ook vrolijk en gecombineerd met een perfecte uitvoering is deze cd de moeite van het aanschaffen waard. (Muziekweb)
Onze website en deze zoekfunctie is vernieuwd en we werken er op dit moment hard aan om de laatste puntjes op de i te zetten. Mis je bepaalde functionaliteiten, dan vind je hieronder tijdelijk nog de link naar oude zoekfunctie.
