"Al dertig jaar staat Borknagar aan de top van de extreme progressieve metal. "Fall" is daar het twaalfde bewijsstuk van in de lange carrière. Ook nu ligt er een album dat vol staat met interessante wendingen en een perfecte balans tussen verbetenheid en vervoering, dat richting een uur aan speelduur gaat. Zoals altijd is over alle details nagedacht. Van de muzikale composities, de diepere betekenis van de teksten tot de prachtige albumhoes. Jens Borgren zorgt wederom voor een vlekkeloze productie en kraakhelder geluid. Geen simpele kost om met een enkele luisterbeurt te beoordelen. Met iedere luisterbeurt opent zich een nieuwe melodie, een harmonieuze samenzang of baslijn die nog niet eerder werd ontdekt. En zo gaat er veel moois schuil onder de ijzige oppervlakte. Toch kraakt het ijs af en toe wat onder het gewicht. Ten val komt de reus echter niet. Het blijft natuurlijk wel Borknagar, daar ligt de lat simpelweg toch net iets hoger dan bij een andere band." (Zware Metalen; waardering 83/100)
"Het is duidelijk dat Heilung weer een aantal jaar aan ervaring heeft opgebouwd. De band laat namelijk (nog) meer afwisseling horen. Zonder overigens de kracht van het oude(re) werk te verliezen. Dat begint al bij de langzaam opgebouwde opener "Asja". Het nummer werkt hypnotiserend en door de samenwerking tussen mannen en vrouwenzang (een van de sterke punten van Heilung) blijft het nummer boeien. Dat is niet alleen te danken aan de zang. Ook de slimme opbouw van de muziek zorgt voor de juiste sfeer. Die indrukwekkende samenzang en de inventieve maar toch uit de oudheid aanvoelende muziek zijn de grootste verkooppunten van Heilung. De link met Wardruna is met dit album definitief verbroken. Natuurlijk hebben beide bands nog dezelfde inspiratiebron, maar het klinkt toch duidelijk anders. Drif levert Heilung namelijk veel meer een eigen gezicht op. Dat laat de band horen wanneer het opzwepend en hypnotiserend is (zoals op het gestamp van "Urbani" en "Buslas Bann)" of juist rustig en introvert." (Rockportaal)
"The Hu is een Mongoolse folkrockband, opgericht in 2016. Hunnu rock noemen de mannen het zelf; ge?spireerd op een oud Mongools rijk. Je raadt het al: de Hunnen, het nomadenvolk dat je misschien nog kent uit de geschiedenisboekjes vanwege Atilla de Hun. In 2019 bracht The Hu het album The Gereg uit en drie jaar later is het tijd voor Rumble Of Thunder. De Mongoolse muziekcultuur is verweven met de manier van leven. Dit komt in de muziek van The Hu terug door het gebruik van traditionele Mongoolse instrumenten, zoals de Morin Khuur, Tovshuur, Tumur Khuur en Tsuur. De Morin Khuur staat ook wel bekend als de paardenviool, omdat hij de vorm van een paard heeft, het snijwerk aan de kop eruitziet als een paardenhoofd en snaren en boog gemaakt zijn van paardenhaar. De Tovshuur is een twee- of driesnarige luit, de Tumur Khuur een mondharp, en de Tsuur een houten blaasinstrument, dat wordt bespeeld door een luchtstroom tegen de scherpe rand van het bovenste uiteinde van een buis te blazen." (Zware Metalen)
"Al bijna vijfentwintig jaar is Borknagar terecht een van de meest gevierde en karakteristieke bands in de Noorse metal. De typische mix van zwarte, progressieve en folkloristische elementen van het kwintet - geleverd via ontzagwekkende, grotere dan-het-leven productie - leidt tenslotte routinematig tot enorm dynamische en memorabel veelzijdige records. Gelukkig, hun nieuwste trektocht, True North, is meer dan alleen een doorslaand succes en een bevredigende opvolger van 2016 Winter driemaal. Koeler en meer samenhangend en robuuster dan zijn voorganger, plaatst de LP symfonisch ijskoude brutaliteit en schoonheid zonder een enkel verspillend moment; hierdoor is het niet alleen een van Borknagar's beste platen, maar ook een van de top metalalbums van 2019.
Op Lowlands 2015: "Vijf vrolijke Schotten die met het mes tussen de tanden en op één houten been scheepsladingen vol zwaar metaal en Keltisch-Bretonse folk in mootjes hakken." "Deze folkmetal is niet al te opzienbarend, maar heeft toch wel wat. Hoofdattractie is de rauwe stem van Cristopher Bowes die met onvervalst Schots accent zijn liederen over strijd en drank over ons uitstort. Dit wordt begeleid door een betonnen gitaarmuur, die gezelschap krijgt van keyboards die klinken als traditionele folkinstrumenten. De koortjes maken het helemaal af. Liederen als "Drink" en "1741 (The Battle Of Cartagena)", inclusief Keltisch toetsenriedeltje, zijn onweerstaanbaar in al hun eenvoud. In het snelle "Mead From Hell" komt ook de accordeon nog om de hoek kijken. Het daaropvolgende "Surf Squid Warfare" klinkt zelfs nog wat strijdlustiger. Heel grappig wordt het in "Wooden Leg" dat in supersnel tempo over ons uitgestort wordt. We zien de piraat met houten poot al helemaal voor ons." (Festivalinfo.nl; 3,5 uit 5 sterren)
Op 28 september 2017 in Luxor Live, Arnhem. "Ensiferum is een constante waarde in de folk/vikingmetal-scene. Toetseniste Emmi Silvennoinen koos een ander pad (heheh) en is vervangen door Netta Skog (ex-Turisas), die elektrische accordeon speelt. Dat heeft tot gevolg dat "Two Paths" ietsjes minder keyboard-gedomineerd is, en de gitaar weer als vanouds centraal staat. Er is nog voldoende toetsenactie, maar de gitaar neemt op de eerste twee nummers al een prominente rol in. Hoewel de tekst belachelijk slecht is, klinkt "For Those About To Fight For Metal" wel prima. Het heeft alle kenmerken van een typische Ensiferum-track: cleane zang en rauwe screams, melodie, sterke orkestratie en een doeltreffend refrein. Die typische post-Victory Songs sound; Ensi-kenners snappen hem. Hoewel er een paar sterke nummers op staan, is de rest van de plaat gewoon niet goed genoeg. De ideeën die men tentoonstelt zijn goed en de toevoeging van accordeon is uitstekend, daar staan we helemaal achter." (Mitchell Scheerder, Ragherrie)
"Een raar gevoel voor theater is Duitsers niet vreemd. Na Rammstein kan het niet gekker kon worden, dacht je. Het kan: Meer leer, nóg gefliptere shows en een fetisj voor galgen. Zie daar In Extremo, dat oude folkliedjes met moderne metal mengt. En dat doen ze knap. Doedelzakken en harpen gaan keurig samen met Rammstein-achtige industrial-gitaren. Door de niet onverdienstelijke zangeres springt vooral 'Horizont' eruit. En 'Nuhr Ihr Allein' klinkt als In Extremo goes Tarantino." (Philippus Zandstra, Oor)
"Als er in de Middeleeuwen metal gemaakt zou zijn, klonk 't zo. Naast gitaar/bas/drums horen we ook veel doedelzak en herdersfluit!. Met krakende stem worden daarbij oud-Duitse, Zweedse & Latijnse teksten gezongen. Op Dynamo '99." (Wouter Dielesen, Oor)
"Slaan brug tussen metal en middeleeuwse volksmuziek en hebben dit concept na hun 1ste verder uitgewerkt. Aanstekelijke volksliederen in allerlei talen, uitgevoerd met nog breder instrumentarium. Bevat ook nog een Sisters Of Mercy-cover." (RW, AS) Op de extra schijf staat een CD-ROM-track en wat extra songs.
"Gitaar en zang staan nu meer naar voren in de mix, doedelzakken en andere akoestische instrumenten dienen meer ter kleuring en staan alleen in breaks op de voorgrond. Men stoeit wel nog steeds met middeleeuwse volksliedjes." (RW, AS)
Onze website en deze zoekfunctie is vernieuwd en we werken er op dit moment hard aan om de laatste puntjes op de i te zetten. Mis je bepaalde functionaliteiten, dan vind je hieronder tijdelijk nog de link naar oude zoekfunctie.
