This box set collects together all the recordings Café Zimmermann has made for Alpha: the fruit of many years of work, research and collaboration. Each separate performance has been realized with the greatest care, both in selecting the interpreting artists and in seeking out the very best acoustic conditions for the recording: the instruments, locations, and ample, well-calibrated sound balance have all been perfectly captured by Hugues Deschaux and d'Aline Blondiau, who from first to last ensured an entirely unprecedented sound transparency for every instrumental line. The combination of these elements has contributed to make Café Zimmermann a landmark among baroque ensembles. Here are sixteen CDs to celebrate the ensembles 20th anniversary! (Van: other-music.com)
"Georg Philipp Telemann (1681-1767) heeft een enorm oeuvre nagelaten. Opvallend is dat Telemann een open oor had voor muziek die door veel tijdgenoten als barbaars werd gezien, zoals de muziek van Oost-Europese Joden en de zigeuners. Hij werd niet alleen door de levendigheid ervan geboeid, hij bootste dergelijke 'straatmuziek' ook in zijn eigen werken na. Holland Baroque heeft al een eerdere CD Earthparticles geheten - gewijd aan deze 'ruige' Telemann. Nu komt het ensemble met een al even welluidend als swingend vervolg: 'Polonoise'. Op de CD staan tientallen stukken, waarin Telemann aan zijn liefde voor de Poolse dansmuziek uiting geeft. In een aantal gevallen maakte Holland Baroque nieuwe arrangementen van deze stukken. Op deze nieuwe CD treedt Holland Baroque samen met de bekende Canadese barokvioliste Aisslinn Nosky op." (avrotros)
La Chapelle Royal is een Frans barokensemble, opgericht in 1987 door de Belgische dirigent Philippe Herreweghe. Oorspronkelijk richtte het orkest zich vooral op het repertoire van Franse componisten uit de 17e eeuw (Dumont, Lully, Charpentier...). La Chapelle Royal was in Frankrijk een van de pijlers van de opkomst van de "Baroqueux", de voorstanders van de authentieke uitvoeringspraktijk, in navolging van Harnoncourt en Gustav Leonhardt.
Westminster Abbey is niet alleen de plek waar de Britse vorsten werden gekroond, het is ook de plek waar Engelands grootste cultuurdragers werden bijgezet. Waaronder Henry Purcell, aan wiens laatste rustplaats zelfs een dubbele betekenis kan worden toegekend. De locatie paste niet alleen bij zijn status als componist, maar het was tevens de ruimte waar hij werkte gedurende de regeerperiodes van Charles II en William & Mary. Van Purcells meest geliefde werk, de opera Dido and Aeneas, kent vrijwel iedereen de aangrijpende slotaria: Remember me, but ah! forget my fate. Abstracter, maar niet minder indringend, zijn de briljante Fantasias (voor gambas) die Purcell aan het begin van de jaren 1680 componeerde: kleine, maar bij vlagen gedurfde experimentjes, die hij vaak tot op de dag nauwkeurig dateerde. Toch ontwikkelde Purcell zich vooral als vocaal componist, met talloze odes, welcome songs, motetten (anthems), liederen voor huiselijk gebruik en toneelmuziek. (HJ, Muziekweb).
Dit album van de Akademie für Alte Musik Berlin won in 2000 een Edison in de categorie Barok. "Het eerste deel van zo een suite wordt steeds gevormd door een ouverture in Franse stijl, waarin een statige, trage beweging gevolgd wordt door een snel, fugatisch deel. Daarna komen afwisselend hofdansen, elk met hun eigen typerende cadans, of karakterstukjes, waarin Telemann volop de kans grijpt om aan klankschildering te doen. Karakterstukjes staan dan ook in overvloed op deze plaat en hier staan zowel Telemanns vakmanschap als zijn gevoel voor humor tentoon. De 'Älster Echo' suite bevat delen als 'Der Kannonierende Pallas', waarin de hoorns kanonnen- en musketvuur nabootsen of 'Konzertierende Frosche und Krähe', waarin dissonanten en chromatiek voor een kakofonische beestenboel zorgen." (Kwadratuur)
"Deze royaal geïllustreerde uitgave van Stichting Twickel (een boek met 2 CD's) promoveert Unico zonder omhaal tot 'de grootste Nederlandse barokcomponist'. Met alle respect, die veer past beter op de hoed van Willem de Fesch of Pieter Hellendaal. Al hoeft Van Wassenaer zich niet te schamen. Op de 2 CD's laat het ensemble Combattimento horen hoeveel melancholie er schuilt in de langzame delen van de Concerti Armonici, muziek met een Italiaanse inslag. Of neem de in 1991 ontdekte blokfluitsonates: Thera de Clerck speelt ze met zo veel schwung, dat de schaduw opduikt van een reus als Corelli. Twee bescheiden primeurs geeft deze uitgave een uniek tintje. Voor het eerst klinkt het motet Laudate Dominum. Of Unico de noten daadwerkelijk heeft geschreven, moet de muziekwetenschap overigens nog bewijzen. Het Gebed voor de Predicatie is een eenvoudige bewerking van het kerklied 'O God die onze vader zijt'. Intussen blijft het speuren naar het verdwenen motet Nunc dimittis."
"Na Rome en Venetië was Bologna in de 17de eeuw de belangrijkste Italiaanse muziekstad. In 1666 werd die status nog eens onderstreept met de oprichting van de Accademia Filharmonica di Bologna, een muzikaal opleidingsinstituut dat al snel de pauselijke zegen kreeg. De vroegste leden van de Academie waren destijds vooraanstaande componisten, zoals medeoprichters Giovanni Paolo Colonna en Giacomo Antonio Perti. Zij hielden zich op een enkele inleidende sinfonia na als maestro di cappella van de Basilica di San Petronio voornamelijk bezig met vocale muziek. Hun leerlingen, zoals Guiseppe Torelli en Lorenzo Gaetano Zavateri, cultiveerden vooral die opwindende Italiaanse instrumentale muziek waarin de geur van zee en pasta standaard meegeleverd lijkt. Kammerorchester Basel dook in deze vroege historie, vond een aantal instrumentale juwelen en speelt die ook nog eens vol mediterrane passie. Wie geniet van de instrumentale muziek van Vivaldi springt bij deze muziek jubelend door de huiskamer." (Klassieke Zaken)
"[The] delightful A minor Suite [is] performed here with tremendous zest by Marion Verbruggen and the OAE (Orchestra of the Age of Enlightenment, AB)....[On] the rest of the programme...there's much to savour and the performances are vibrant and committed". (BBC Music (3/98, p.74).
Het Orkest van de 18e Eeuw, in 1981 opgericht door Frans Brüggen, bestaat uit circa vijftig topmusici uit de hele wereld. Allen zijn specialist op het gebied van de 18e-eeuwse en vroeg 19e-eeuwse muziek. Door het overlijden van Frans Brüggen in 2014 kwam een eind aan de gelukkige samenwerking tussen orkest en dirigent. Het orkest heeft besloten de traditie van vijf projecten per jaar voort te zetten onder leiding van gastdirigenten, waarbij Brüggens ideeën de musici zullen blijven inspireren. (muziekgebouw.nl).
"Een draailier en doedelzakken duiken op in Die Bauernhochzeit van Leopold Mozart, de vader van. Leopold was de André Rieu van de 18de eeuw: altijd in voor een avondje muzikaal vermaak. Ton Koopman en zijn Amsterdam Baroque Orchestra zetten daar de Eerste symfonie van zijn 9-jarige zoon naast en maken daarmee het wonder van diens genie nog voelbaarder. In de kiem is alles al aanwezig. De kleine Amadé weet precies hoe het spel van spanning en ontspanning werkt. Hij weet welke instrumenten hij moet kiezen om een razend spannend middendeel te componeren. Met zijn overvloed aan ideeën lijkt hij ook zichzelf te verrassen. Mooi dat Koopman en zijn orkest die prille verwondering in klank weten te vangen." (Biëlla Luttmer, Volkskrant; 4 uit 5 sterren)
Onze website en deze zoekfunctie is vernieuwd en we werken er op dit moment hard aan om de laatste puntjes op de i te zetten. Mis je bepaalde functionaliteiten, dan vind je hieronder tijdelijk nog de link naar oude zoekfunctie.
