"Hier volgt het recept van Big Special-stoof en ik ga je nu al verklappen dat het verrukkelijk is. Zet een grote pan op het vuur. Neem vervolgens twee liter woede en frustratie, recht uit een achterstandswijk in Birmingham. Voeg een forse schep schrijftalent toe, enkel van het niveau van John Cooper Clarke. Gooi er daarna een royale scheut skullcrushing gitaar- en drumherrie bij en een takje Joe Talbot. Verder drie volle eetlepels spoken word met vet Brummie-accent. Breng op smaak met een halve maatbeker vers strontwater uit de wc van Trainspotting. Shithouse! Als alles goed is opgewarmd, mag een zorgvuldig afgewogen mix van humor, relativeringsvermogen en gevoel voor melodie erbij. Breng aan de kook en vervolgens drie uur laten sudderen. Resultaat? Een ongekend prachtig debuutalbum van punkrockers Joe Hicklin en Callum Moloney. Vijftien even fenomenale als intense tracks, stuk voor stuk met een geheel eigen signatuur. Ik vat het album even voor je samen: ‘Life ain’t no fucking disco.’ Eet smakelijk." (OOR)
"Je krijgt behoorlijk door hoe groot en goed een band als Green Day is als je naar hun best of-album luistert. "Basket Case", "When I Come Around", "Good Riddance (Time Of Your Life)", "American Idiot", "Holiday", "Boulevard Of Broken Dreams", "Wake Me Up When September Ends": wie is er niet groot mee geworden? Het album kent met "Back In The USA" en "Ordinary World" tevens twee gloednieuwe nummers. Zeer geschikt hebbeding of feestdagcadeau." (Jelle Teitsma, Platomania)
"Het bleef ruim vier jaar stil rond Mannequin Pussy. Belangrijkste wijzigingen op dit album: frontvrouw Marisa Dabice trok zwaargewicht John Congleton aan als producer en Maxine Steen is nieuwe gitarist. Dat laatste bleek een gouden greep, want de titelsong, die je meteen aan je haren het album insleurt, was in aanzet een demo van Steen. "I Got Heaven" telt tien compleet verschillende nummers, maar het wonderbaarlijke geheel is meer dan de som der delen, waarbij Dabice als muzikante gewoonweg te veelzijdig is om in te tomen. Zonder enige schroom wordt het lieflijke en broze "Split Me Open" dan ook pal achter de onversneden rocktrack "Aching" geplakt. Vergelijkingen dringen zich voortdurend op. Zo zwenkt haar stem in "Loud Bark" uit richting de escalerende hysterie van Wednesday’s Karly Harzman en slaat ze in het verrukkelijke "OK? OK! OK? OK!" volledig door, een Amy ‘Sniffer’ Taylor waardig. Feitelijk ontdekken we met terugwerkende kracht welke bands Dabice inmiddels allemaal heeft beïnvloed." (Oor)
"De voormalige emoposterboys zijn in vorm, getuige ook "Heartbreak Feels So Good", dat veel meer invloeden kent en door de synths meer in de buurt komt van het vorige album "MANIA", maar dan tien keer beter. In "Hold Me Like A Grudge" krijgt Pete Wentz alle ruimte voor z’n baslijntjes. Als het tempo in "Fake Out" dan toch omlaag gaat, blijft het evengoed genietbaar (en mag drummer Andy Hurley z’n momentje pakken). Een ballad als "Heaven, Iowa" had niet gehoeven en ook de interlude "The Pink Seashell" (met een stuk tekst uit de film "Reality Bites") mag je overslaan. Gelukkig is er "Baby Annihilation" op de tweede helft, waarin Fall Out Boy oude tijden doet herleven. Gitarist Joe Trohman laste na de opnames van dit album overigens een pauze in om te werken aan z’n mentale gezondheid. In "The Kintsugi Kid (10 Years)" bezingt Stump nog maar weer eens het gevecht van z’n vriend Wentz met drank en drugs, maar tegelijkertijd lijkt Fall Out Boy op dit uitstekende album vooral het leven te vieren." (OOR)
"" Bif Naked is the first album by singer-songwriter Bif Naked, released in 1994. The album was originally released through Bif Naked's own label, Concrete. The album was later picked up by Aquarius Records, remixed, and re-released in 1996. - this is the original release (wikipedia)|"
Onze website en deze zoekfunctie is vernieuwd en we werken er op dit moment hard aan om de laatste puntjes op de i te zetten. Mis je bepaalde functionaliteiten, dan vind je hieronder tijdelijk nog de link naar oude zoekfunctie.
