"This second and final volume of Olga Solovieva’s complete edition contains all of Alexey Stanchinsky’s published piano pieces composed after 1910, as well as recently discovered early works. Stanchinsky’s piano music is an unparalleled phenomenon, anticipating future musical developments and including the invention of new ‘canon-prelude’ and ‘sketch’ genres. From the dramatic Sonatas to the miniature universes captured in his Sketches, Stanchinsky’s vivid and heartfelt melodies are relatable to us all. ‘Stanchinsky’s music is like an exposed nerve, all at the limits of the senses. It reveals the innermost feelings, expressing what is in the soul.'" (prestomusic.com)
"Grigory Sokolov is een van oorsprong Russische concertpianist, die later de Spaanse nationaliteit verkreeg. Hij begon als vijfjarige met pianolessen en studeerde vanaf zijn zevende jaar aan het Conservatorium van Leningrad bij Leah Zelikhman en later bij Moishe Khalfin. Zijn eerste recital gaf hij als twaalfjarige in Moskou. In 1966 won hij, als nauwelijks serieus genomen verrassende outsider, de eerste prijs op het Internationaal Tsjaikovski-concours in Moskou. Sokolov speelt uitsluitend op Steinway-vleugels, model D-274. Sokolov weet veel van de mechaniek achter het bespelen van de vleugel. Hij laat de stemming van het instrument kort voor aanvang van het concert minutieus corrigeren." (Wikipedia)
Het recital van Charlotte Mueller met pianowerken van vrouwelijke componisten kan worden vergeleken met een theekransje: het is een aangenaam uur waarin je hapjes proeft van de muziek van verschillende componisten, sommige bekender dan andere, maar niet bedoeld om je vol te proppen. Ze begint haar programma met Amy Beach's Eskimos, op. 64. Beach gebruikte melodieën uit Eskimoliederen, die dat modale geluid van oermuziek hebben, en zette ze op westerse majeur/mineur harmonieën, in eenvoudige structuren en texturen om zeer effectieve karakterstukken voor haar studenten te creëren. De Romance van Tailleferre heeft een onmiskenbare Franse kwaliteit, een eenvoudig, oprecht verhaal in de melodie met een begeleiding van voortdurend bewegende gebroken akkoorden. De drie karakterstukken van Lili Boulanger lijken erg op die van Beach, hoewel het volledig originele werken zijn. (...) (Allmusic)
"Rachmaninov voert klassieke pianowerken uit in een spectaculaire nieuwe opname gemaakt op een Bösendorfer 290SE Reproducing Piano. Deze opmerkelijke luisterervaring brengt het fenomenale pianistieke talent van Rachmaninov tot leven in de wereld van vandaag. Door ongekende nieuwe technieken van overdracht en reproductie te gebruiken, heeft wetenschapper en wiskundige Wayne Stahnke de mechanische aspecten van muziekroluitvoeringen geëlimineerd. Nog verbazingwekkender is dat deze vorderingen de subtiliteiten en fijne details van Rachmaninovs spel met verrassende helderheid onthullen, en ons laten zien waarom hij werd beschouwd als misschien wel de grootste pianist van zijn tijd." (concord.com)
“Hij [Van Dieren] verstaat van het vak componeren geen jota.” Dat Pijper een meester was in het schaamteloos afserveren van collega's was al bekend, en humor kan hem zeker niet worden ontzegd, maar het is goed dat we een krappe eeuw later zelf mogen vaststellen of hij gelijk had. (...) Hier maken we kennis met deze componist, in een overzicht van zijn complete pianowerken, ontstaan tussen 1911 en 1934. We moeten Pijper wel enigszins gelijk geven wat betreft de Nederlandse liedbewerkingen, maar dat zijn dan ook jeugdwerken die hij op latere leeftijd redigeerde, corrigeerde en publiceerde. Een veel beter inzicht krijgt men uit de Sketches opus 4a uit 1910/11 en het Tema con Variazione, waar duidelijk te horen is dat Van Dieren de muzikale tijdgeest heeft opgesnoven bij Busoni en de Schönberg van de Klavierstücke. (...) Christopher Guild verdient een groot compliment voor een in technisch en muzikaal opzicht indrukwekkende prestatie. (...)|
Nikolaj Medtner (1880–1951) was een Russisch componist en pianist. (...) In de halve eeuw waarin Medtner componeerde, veranderde zijn stijl nauwelijks en de critici waren verdeeld: de een vond hem aartsconservatief, de ander vooruitstrevend. Hij hield niet van tournees, publiciteit en het openbare concert- en muziekleven, met name dat van Parijs. Hij schrijft daarover uitgebreid in zijn boek The Muse and The Fashion. Hij heeft amper zijn eigen werk gepromoot. Zijn muziek is behoorlijk complex, maar heeft een intieme sfeer. Het is een voortdurende worsteling tussen zijn Duitse afkomst, zijn Russische geest (geboren en getogen Rus), het openstaan voor een nieuwe muzikale uitdrukking en een toegewijd conservatisme. Hij was een kind van de Russische renaissance, de zogenaamde Zilveren Eeuw (de 19e eeuw), toen de kunst, muziek en filosofie bloeiden als nooit tevoren in Rusland en door de Russische revolutie van 1917 van de ene op de andere dag om zeep werden geholpen. (...)|
Bernard van den Sigtenhorst Meyer werd op 17 juni 1888 geboren in Amsterdam. Hij studeerde piano en compositie bij Bernard Zweers. Na zijn studie vertrok hij voor korte tijd naar Parijs, reisde vervolgens door Europa en Engeland, en verdiepte zich in Oosterse filosofieën en culturen. Hij maakte aanvankelijk naam met pianominiaturen die zich halverwege tussen Debussy en Satie ophouden. (...) Voor een internationaal publiek is dit zonder meer een eye-opener, die het licht laat schijnen op Nederlandse muziek die in deze tijd van hernieuwde belangstelling voor Satie zeker een jonger publiek zal aanspreken. Wie de interpretatie van Brussee met die van Kuyken vergelijkt kan de wat bedachtzame aanpak van Brussee niet ontgaan, en dat we hier geen complete versie van de Zes gezichten op den Fuji te horen krijgen is jammer. Maar daar staat heel veel moois tegenover. Het wordt tijd dat deze toonmeester meer aandacht krijgt dan alleen maar door zijn bewerking van de Chromatische fantasie van Sweelinck. (opusklassiek.nl)
Janacek’s music is highly personal, his language immediately recognizable: short, almost aphoristic motives form the basis of a highly dramatic discourse. His piano works include the famous Piano Sonata (written after the death of a man during a worker’s demonstration), the highly attractive cycle “On an overgrown path” (short pieces of sometimes violent, sometimes painfully intimate emotions), the cycle “In the mist”, and series on Czech and Moravian folk melodies. Norwegian pianist Hakon Austbö already recorded extensively for Brilliant Classics (Satie, Brahms Klavierstücke, Grieg Lyrische Stücke), and proves himself again a true master in the short form, completely identifying himself with the composer and his inner thoughts. (brilliantclassics.com)
"This is a curious disc, on which Christopher White plays a piano transcription of Deryck Cooke's performing version of Mahler's unfinished Tenth Symphony. The Scottish pianist and composer Ronald Stevenson was responsible for the keyboard arrangement of the symphony's opening Adagio, the only movement that Mahler more or less completed, and White has made his own versions of the other four. But why he, or Stevenson for that matter, should choose to transcribe what is obviously the most problematic of Mahler's symphonies rather than one of the earlier works, remains unclear, and what insights such an exercise provides into either Mahler's original or Cooke's masterly realisation are hazy, too. Certainly, with no orchestral clothing to cushion its dissonances, the music seems more anguished, more modernist, especially in the monumental first movement." (theguardian.com)
Busoni was een man met vele gezichten. Geboren in Toscane uit een Duitse moeder en Italiaanse vader, vestigde hij zich na diverse omzwervingen via Leipzig, Helsinki en Moskou uiteindelijk in Berlijn. Daar profileerde hij zich als componist, maar werd vooral beroemd als fenomenaal pianist. Ook zijn muziek bevat verschillende discrepanties. Enerzijds blikte Busoni terug op de voorbije romantiek met als culminatiepunt het reusachtige pianoconcert met mannenkoor, opus 39 (1904). Anderzijds had hij een wijdopen oog naar de toekomst en vond dat de muziek bevrijd moest worden van de knellende ketens van achterhaalde ideeën. Busoni schetste zijn beeld van een nieuwe muziek in het toentertijd veelgelezen werkje: ‘Entwurf einer neuen Ästhetik der Tonkunst’ (1907). Aan dit concept droeg hij zelf bij met de zes Sonatines voor piano (1910-1920). (...)(JWvR)
Eckardstein werd geboren als lid van de sinds 1799 adellijke en baronale familie Von Eckardstein en als zoon van ondernemer Ludolf Freiherr von Eckardstein (1945) en vertaler Margret-Sophie Kosegarten (1936). Hij ontdekte de piano bij toeval in het huis van buurkinderen en werd daar zo door gefascineerd, dat zijn ouders hem op zijn zesde verjaardag een piano cadeau deden. Eckardstein studeerde piano in zijn geboortestad. Zijn eerste lerares was een Hongaarse en daarna kreeg hij onderricht van de Poolse Barbara Szczepanska. Later studeerde hij bij Karl-Heinz Kämmerling aan het conservatorium in Hannover en daarna bij Klaus Hellwig.
Wie de biografie van Zoltán Kodály leest, kan dat niet anders doen dan met stijgende verbazing. Hij bereikte niet alleen de respectabele leeftijd van 84, maar is bovendien bijna zijn hele leven verbijsterend productief geweest – en dan ook nog met groot succes. Naast het componeren was Kodály actief als dirigent, (ethno-)musicoloog, pedagoog, taalkundige en filosoof. En in al deze vakken heeft hij baanbrekend werk verricht, met een zeldzame gedrevenheid en passie. Om slechts één voorbeeld te noemen: samen met zijn vriend Bartók werkte hij aan een tiendelig, uitputtend naslagwerk over Hongaarse volksmuziek, dat vanaf 1951 verscheen, met zo’n duizend pagina’s per deel. Maar ook met zijn composities heeft Kodály succes geboekt, met als hoogtepunt de ‘Psalmus hungaricus’ (1923) en de opera ‘Háry János’ (1926), die een internationale doorbraak voor Kodály betekenden. (...) (muziekweb.nl)
Onze website en deze zoekfunctie is vernieuwd en we werken er op dit moment hard aan om de laatste puntjes op de i te zetten. Mis je bepaalde functionaliteiten, dan vind je hieronder tijdelijk nog de link naar oude zoekfunctie.
