"Grigory Sokolov is een van oorsprong Russische concertpianist, die later de Spaanse nationaliteit verkreeg. Hij begon als vijfjarige met pianolessen en studeerde vanaf zijn zevende jaar aan het Conservatorium van Leningrad bij Leah Zelikhman en later bij Moishe Khalfin. Zijn eerste recital gaf hij als twaalfjarige in Moskou. In 1966 won hij, als nauwelijks serieus genomen verrassende outsider, de eerste prijs op het Internationaal Tsjaikovski-concours in Moskou. Sokolov speelt uitsluitend op Steinway-vleugels, model D-274. Sokolov weet veel van de mechaniek achter het bespelen van de vleugel. Hij laat de stemming van het instrument kort voor aanvang van het concert minutieus corrigeren." (Wikipedia)
Het recital van Charlotte Mueller met pianowerken van vrouwelijke componisten kan worden vergeleken met een theekransje: het is een aangenaam uur waarin je hapjes proeft van de muziek van verschillende componisten, sommige bekender dan andere, maar niet bedoeld om je vol te proppen. Ze begint haar programma met Amy Beach's Eskimos, op. 64. Beach gebruikte melodieën uit Eskimoliederen, die dat modale geluid van oermuziek hebben, en zette ze op westerse majeur/mineur harmonieën, in eenvoudige structuren en texturen om zeer effectieve karakterstukken voor haar studenten te creëren. De Romance van Tailleferre heeft een onmiskenbare Franse kwaliteit, een eenvoudig, oprecht verhaal in de melodie met een begeleiding van voortdurend bewegende gebroken akkoorden. De drie karakterstukken van Lili Boulanger lijken erg op die van Beach, hoewel het volledig originele werken zijn. (...) (Allmusic)
"Rachmaninov voert klassieke pianowerken uit in een spectaculaire nieuwe opname gemaakt op een Bösendorfer 290SE Reproducing Piano. Deze opmerkelijke luisterervaring brengt het fenomenale pianistieke talent van Rachmaninov tot leven in de wereld van vandaag. Door ongekende nieuwe technieken van overdracht en reproductie te gebruiken, heeft wetenschapper en wiskundige Wayne Stahnke de mechanische aspecten van muziekroluitvoeringen geëlimineerd. Nog verbazingwekkender is dat deze vorderingen de subtiliteiten en fijne details van Rachmaninovs spel met verrassende helderheid onthullen, en ons laten zien waarom hij werd beschouwd als misschien wel de grootste pianist van zijn tijd." (concord.com)
“Hij [Van Dieren] verstaat van het vak componeren geen jota.” Dat Pijper een meester was in het schaamteloos afserveren van collega's was al bekend, en humor kan hem zeker niet worden ontzegd, maar het is goed dat we een krappe eeuw later zelf mogen vaststellen of hij gelijk had. (...) Hier maken we kennis met deze componist, in een overzicht van zijn complete pianowerken, ontstaan tussen 1911 en 1934. We moeten Pijper wel enigszins gelijk geven wat betreft de Nederlandse liedbewerkingen, maar dat zijn dan ook jeugdwerken die hij op latere leeftijd redigeerde, corrigeerde en publiceerde. Een veel beter inzicht krijgt men uit de Sketches opus 4a uit 1910/11 en het Tema con Variazione, waar duidelijk te horen is dat Van Dieren de muzikale tijdgeest heeft opgesnoven bij Busoni en de Schönberg van de Klavierstücke. (...) Christopher Guild verdient een groot compliment voor een in technisch en muzikaal opzicht indrukwekkende prestatie. (...)|
Nikolaj Medtner (1880–1951) was een Russisch componist en pianist. (...) In de halve eeuw waarin Medtner componeerde, veranderde zijn stijl nauwelijks en de critici waren verdeeld: de een vond hem aartsconservatief, de ander vooruitstrevend. Hij hield niet van tournees, publiciteit en het openbare concert- en muziekleven, met name dat van Parijs. Hij schrijft daarover uitgebreid in zijn boek The Muse and The Fashion. Hij heeft amper zijn eigen werk gepromoot. Zijn muziek is behoorlijk complex, maar heeft een intieme sfeer. Het is een voortdurende worsteling tussen zijn Duitse afkomst, zijn Russische geest (geboren en getogen Rus), het openstaan voor een nieuwe muzikale uitdrukking en een toegewijd conservatisme. Hij was een kind van de Russische renaissance, de zogenaamde Zilveren Eeuw (de 19e eeuw), toen de kunst, muziek en filosofie bloeiden als nooit tevoren in Rusland en door de Russische revolutie van 1917 van de ene op de andere dag om zeep werden geholpen. (...)|
Eckardstein werd geboren als lid van de sinds 1799 adellijke en baronale familie Von Eckardstein en als zoon van ondernemer Ludolf Freiherr von Eckardstein (1945) en vertaler Margret-Sophie Kosegarten (1936). Hij ontdekte de piano bij toeval in het huis van buurkinderen en werd daar zo door gefascineerd, dat zijn ouders hem op zijn zesde verjaardag een piano cadeau deden. Eckardstein studeerde piano in zijn geboortestad. Zijn eerste lerares was een Hongaarse en daarna kreeg hij onderricht van de Poolse Barbara Szczepanska. Later studeerde hij bij Karl-Heinz Kämmerling aan het conservatorium in Hannover en daarna bij Klaus Hellwig.
Wie de biografie van Zoltán Kodály leest, kan dat niet anders doen dan met stijgende verbazing. Hij bereikte niet alleen de respectabele leeftijd van 84, maar is bovendien bijna zijn hele leven verbijsterend productief geweest – en dan ook nog met groot succes. Naast het componeren was Kodály actief als dirigent, (ethno-)musicoloog, pedagoog, taalkundige en filosoof. En in al deze vakken heeft hij baanbrekend werk verricht, met een zeldzame gedrevenheid en passie. Om slechts één voorbeeld te noemen: samen met zijn vriend Bartók werkte hij aan een tiendelig, uitputtend naslagwerk over Hongaarse volksmuziek, dat vanaf 1951 verscheen, met zo’n duizend pagina’s per deel. Maar ook met zijn composities heeft Kodály succes geboekt, met als hoogtepunt de ‘Psalmus hungaricus’ (1923) en de opera ‘Háry János’ (1926), die een internationale doorbraak voor Kodály betekenden. (...) (muziekweb.nl)
Karol Maciej Szymanowski (Tymoszówka (Oekraïne, district Kiev), 6 oktober 1882 – Lausanne, 29 maart 1937) was een Pools componist. Hij werd geboren op het landgoed van zijn familie in het Gouvernement Kiev, een onderdeel van het toenmalige Rusland, nu gelegen in Oekraïne. Hij stamde uit een oude Poolse familie, de Korwin-Szymanowscys. Zijn vader, Stanislaw Korwin-Szymanowski, was een Poolse landeigenaar. Anna Taube, zijn moeder, was van Zweedse adel. Beiden hielden veel van kunst, en hun vijf kinderen kozen ook voor de kunst als beroep: musicus, dichter en schilder. Szymanowski's eerste muzikale onderricht kreeg hij van zijn vader; daarna kreeg hij onderwijs van Gustav Neuhaus, een familielid. Neuhaus had een school in Jelisavetgrad, het tegenwoordige Kropyvnytsky. Van 1901-1904 studeerde hij verder in Warschau, waar hij privélessen genoot bij Marek Zawirski voor harmonie en Zygmunt Noskowski voor contrapunt en compositie. (...)
Ferruccio Dante Michelangelo Benvenuto Busoni (Empoli, bij Florence, 1 april 1866 ? Berlijn, 27 juli 1924) was een Italiaans componist, muziekfilosoof, schrijver over muziek, pianist en muziekpedagoog.Busoni was een wonderkind. Zijn vader was de Italiaanse klarinet-virtuoos Ferdinando Busoni en zijn moeder de Duitse pianiste Anna Weiss. Hij kreeg al vroeg pianoles van zijn moeder, maar was in menig opzicht autodidact omdat hij nooit van een 'erkend' grootmeester pianoles heeft gehad. Op zevenjarige leeftijd trad hij in Tri?t voor het eerst op in het openbaar. Vanaf zijn elfde jaar studeerde hij aan het conservatorium in Wenen, dankzij de steun van de uitgeefster Giovannina Lucca en van barones Todesco, die hem een maandgeld verleenden. Toen de familie in Graz woonde volgde Busoni enige tijd lessen in compositie en muziektheorie bij Wilhelm Mayer die daar woonde. In de jaren daarop ontwikkelde hij zich tot een voortreffelijk concertpianist. (...)
Felix Blumenfeld was een Oekraïense pianist, componist, muziekpedagoog en dirigent. Hij is waarschijnlijk het best bekend als pianoleraar van Vladimir Horowitz en Simon Barere, maar hij neemt ook een belangrijke plaats in de Russische muziekgeschiedenis in als pianist, dirigent, redacteur, muziekpedagoog en componist. Blumenfeld schreef meer dan vijftig composities waaronder tal van werken voor piano, een symfonie in C mineur ter nagedachtenis aan dierbare overledenen, een strijkkwartet in F majeur, een stuk voor piano en orkest getiteld Allegro de concert in A majeur, op. 7 (1889) en een vijfigtal liederen. Geen enkel werk van hem heeft de tand des tijds doorstaan. Zijn stijl is een mengeling van het puur Russische van Glinka, (Anton) Rubinstein en Balakirev met Liszt.|
Onze website en deze zoekfunctie is vernieuwd en we werken er op dit moment hard aan om de laatste puntjes op de i te zetten. Mis je bepaalde functionaliteiten, dan vind je hieronder tijdelijk nog de link naar oude zoekfunctie.
