Gioachino Rossini werd in 1792 geboren in Pesaro als zoon van een hoornist en een operazangeres. Zijn jeugd bracht hij door in het operatheater en op veertienjarige leeftijd ging hij compositie studeren in Bologna, waar hij onderwijs kreeg in strikt contrapunt. Spoedig componeerde Rossini de ene opera na de andere: zijn beroemde komische opera's (waaronder Il Barbiere di Siviglia) toen hij begin twintig was, de meeste van zijn serieuze opera's in Napels toen hij eind twintig was. Rossini's meeslepende ritmische muziek met zijn orkestrale uitbundigheid en coloratuurvuurwerk veroverde de wereld, tot ergernis van academici en critici. Hij was eenendertig toen hij Italië verliet voor Londen en Parijs. Zijn succes daar maakte hem puissant rijk. In Parijs componeerde Rossini nog een paar opera's en toen werd het stil. (...) (Muziekweb)
Gounod was er van overtuigd dat zijn opera Mireille uit 1864 minstens zo'n groot succes zou hebben als Faust uit 1859. Helaas dacht het publiek daar anders over en de opera verdween snel van het repertoire in de operahuizen. Inmiddels bestaat er een goede reconstructie van deze opera en neemt het succes toe. Het verhaal is gebaseerd op een bekend gedicht afkomstig uit de Provence van Frederic Mistral: Mireio. Gounod wilde een eerbetoon schrijven aan deze streek. Het verhaal gaat over liefde en dood tussen twee mensen van verschillende sociale afkomst. De tyrannieke vader van Mireille staat haar geen relatie toe met de arme Vincent. Na veel strijd en verdriet sterft Mireille uiteindelijk. (...) (muziekweb.nl)
Hardcover boek in A5-formaat met Frans- en Engelstalige essays over de opera. "(...) Dirigent György Vashegyi ontlokt soms aan het Hongaars Nationaal Philharmonisch Orkest een suggestie van dramatiek die meer past bij de Opéra dan bij de Opéra Comique, terwijl hij in het begin van het eerste bedrijf ook een hoger tempo neemt dan gebruikelijk is. Zodra Werther het toneel betreedt lijkt het echter of hij zich helemaal in dienst stelt van het drama van de hoofdpersoon. Het resultaat is een fraai samenspel, al blijf ik in het orkest toch iets van een typisch Franse klankkleur missen." (opusklassiek.nl)
Hervé Niquet conducts with considerable elegance and panache. There’s plenty of clear yet sensuous detail in the Rouen orchestra’s playing, and the choral singing, from Niquet’s own Concert Spirituel choir, is first rate. The title-role is tricky. Saint-Saëns intended it for Emma Calvé, a noted Carmen, though the Opéra-Comique management insisted on Sibyl Sanderson, later the creator of Thaïs, for whom Saint-Saëns added some vertiginous coloratura, which was her speciality. Florie Valiquette’s voice is sweet rather than overtly sensual but she has a nice line in discreet innuendo, and that coloratura is effortless, seductive and exactingly precise. Cyrille Dubois, in another high-lying role, is her stylish Nicias, silky toned and – rightly – a bit vapid (...)|
La Cenerentola is een opera in twee bedrijven van de componist Gioachino Rossini (1792-1868). Het libretto werd geschreven door Jacopo Ferretti, naar het sprookje Assepoester van Charles Perrault. De eerste opvoering vond plaats in Rome (Teatro Valle) op 25 januari 1817.|
Un ballo in maschera (slotscène). Un ballo in maschera (Een gemaskerd bal) is een opera in drie bedrijven van Giuseppe Verdi op een Italiaans libretto van Antonio Somma. De première vond plaats in het Teatro Apollo in Rome op 17 februari 1859. De opera is gebaseerd op de moord op koning Gustaaf III van Zweden, maar is vanuit historisch oogpunt gezien niet geheel accuraat. Tijdens de compositie werd Verdi door censuur van regeringswege nadrukkelijk verzocht wijzigingen aan te brengen vanwege het politiek gevoelige karakter ervan. Ondanks het tragische einde heeft Un ballo in maschera vele briljante momenten en de nodige ironie die met een komedie geassocieerd worden – een mengeling waardoor de critici het nogal eens "Shakespeareaans" plegen te noemen. (...)|
Giuseppe Verdi, zoon van een herbergier, wordt beschouwd als de belangrijkste en populairste operacomponist van Italië. Maar weinig componisten hebben zo goed een balans kunnen vinden tussen artistieke idealen en commerciële belangen. Verdi is de componist van hits als La donna è mobile en het Slavenkoor. Hij wist dat hij altijd 'iets voor de orgeldraaier' moest componeren, wilde hij dat een opera succesvol was. Hij waakte ervoor het publiek te vervelen. Vooral zijn vroege werken worden gekenmerkt door een sterke ritmiek die zijn opera’s een sterk vooruit stuwende kracht verlenen. Een bekend voorbeeld is Il trovatore. (...)|
"Paris discovered Massenet’s Grisélidis at the Opéra-Comique on 20 November 1901. The work is based on a medieval folktale retold by Boccaccio and Perrault, among others, and already set to music several times in the Baroque era. It gave Massenet the opportunity to handle the ‘Gothic’ colouring of which the early twentieth century could not get enough. The inventive libretto by Armand Silvestre and Eugène Morand explores unusually contrasted registers: the religious, the fantastical, the sentimental and the warlike. Above all, the presence of a scene-stealing Devil, saddled with a cantankerous wife, offers the possibility of contrasting the serious (or sublime) and the comic (or grotesque). (...)" (bru-zane.com) [Hardcover boek in A5-formaat met Frans- en Engelstalige essays over de opera.]
Alberto Franchetti (1860-1942) was een Italiaans componist. Baron Alberto Franchetti, van adellijke afkomst en financieel onafhankelijk, begon zijn muziekstudie in Turijn en vanaf 1871 in Venetië. In 1880 ging hij naar Duitsland, waar hij gedurende drie jaar studeerde aan het conservatorium in München. In 1884 ging hij naar Dresden en studeerde onder andere compositieleer. Weer terug in Italië, sloot hij zich aan bij de Scapigliatura, een avant-gardistische artistieke beweging, die zich als doel gesteld had, het omverwerpen van de gevestigde culturele tradities in Italië, hetgeen in de operatraditie leidde tot het Verisme. In 1889 behaalde hij zijn eerste belangrijke succes, met zijn opera Asrael. Verdi, de grote maestro zelf, was zo onder de indruk, dat hij de aanbeveling gaf, hem de opera, een opdracht van de stad Genua ter herdenking van de 400-jarige ontdekking van Amerika te laten componeren, hetgeen resulteerde in de opera Cristoforo Colombo (1892).(nl.wikipedia.nl)
Nikolaj Andrejevitsj Rimski-Korsakov (Tichvin, 18 maart 1844 – landgoed Ljoebensk, 21 juni 1908) was een Russisch componist, muziekpedagoog en dirigent. Rimski-Korsakov werd geboren in een adellijke familie en kreeg als onderdeel van zijn opvoeding muziekonderricht. Op twaalfjarige leeftijd werd hij lid van het zeekadettencorps en vanaf 1862 ging hij als marineofficier drie jaar op wereldreis. Al in 1861 leerde hij de componist Mili Balakirev kennen, die zijn groeiende liefde voor de muziek versterkte en hem overhaalde een echte muziekstudie te gaan volgen.(nl.wikipedia.org)
Onze website en deze zoekfunctie is vernieuwd en we werken er op dit moment hard aan om de laatste puntjes op de i te zetten. Mis je bepaalde functionaliteiten, dan vind je hieronder tijdelijk nog de link naar oude zoekfunctie.
