"The Essential" is een overzicht in 30 tracks uit de loopbaan van deze in maart 2024 overleden songwriter (en niet te vergeten rocker). Zijn allergrootste hit 'All By Myself' ontbreekt natuurlijk niet. Verder staat er werk op van The Raspberries (5 oude tracks uit de beginjaren 70 en één track uit het reünieoptreden van 2005). Zijn plaatdebuut uit 1969 met Cyrus Erie is ook te horen. Van elke track schrijft Carmen een leuk weetje. (GT, Muziekbank)
"Jason Mraz zat ooit in dezelfde klas als Jack Johnson en John Mayer. Figuurlijk gesproken, want hij kwam tegelijkertijd bovendrijven en zijn muziek ademde dezelfde sfeer. Hij was in Nederland zelfs lange tijd de meest succesvolle van de drie. Zijn vorige album "Look For The Good", met een meer poppy geluid, kwam hier niet van de grond. Mraz doet nu een nieuwe poging. Zoals altijd grossiert Mraz in lieve liedjes. In het verleden bracht hij die met precies het juiste kampvuurgevoel. Net als op de vorige plaat is de productie echter aalglad en vederlicht. "Pancakes & Butter" is mierzoet, maar helaas niet moddervet. En de seventiesdisco in "I Feel Like Dancing" en "You Might Like It" wil maar niet swingen. Net als je denkt dat zijn mystieke trip een totale misser is, komt hij met het prachtig melancholieke "Little Time". Kan iemand Jason Mraz vertellen dat hij moet ophouden de popster uit te hangen en gewoon dit soort mooie akoestische liedjes moet maken?" (OOR)
"Hij hoeft niets meer te bewijzen, maar op zijn 75ste klinkt de Iers-Britse singer-songwriter Gilbert O’Sullivan gedrevener dan ooit. Driven is een album waarop stevige gitaren domineren, naast O’Sullivans hoekige en bonkige pianospel. Deze favoriet van alle moeders in de jaren 70 schreef onvergetelijke hits als Nothing Rhymed, Claire en Alone Again, maar verdween medio jaren 80 enigszins uit de kijker. Muziek bleef hij altijd maken, met sterke melodieuze songs die immer een aangenaam melancholisch randje meekrijgen. Op Driven is dat niet anders, maar O’Sullivan geeft er ditmaal veel vaart aan mee. Zelfs zangeres KT Tunstill wordt verleid tot het rockende onderonsje Take Love, terwijl Simply Red-zanger Mick Hucknall eigenlijk een beetje wordt weggezongen door O’Sullivan in het goedgeluimde Let Bygones Be Bygones. O’Sullivan heeft er in alle gevallen, onverminderd veel zin in." (MR;www.muziekweb.nl)|
"This career-spanning soundtrack to the documentary film Sheryl is both a testament to Sheryl Crow's staying power and a generous overview of the singer/songwriter's range of strengths. Since landing in the mainstream with 1993's good-time smash "All I Wanna Do," Crow has amassed a remarkably consistent catalog chock-a-block with undeniable hooks and tightly crafted songwriting that evokes rock's storied past while connecting squarely with its present. There are also a pair of new songs including the excellent "Forever," an appropriately reflective ballad with a loose, vaguely psychedelic Beatles-ish tint to it. There are already a handful of Crow anthologies on the market, but this soundtrack is easily the most thorough retrospective of her impressive career." (Allmusic)|
"‘Step out for a walk, get out in the sun... It's all good’, is de kern van het nummer It's All Good van Jeremy Loops. Zo down to earth en zomers als deze zin luidt, voelt het hele album. Een album voor een roadtrip, bij een drankje op het strand, of voor die ene hete zomeravond met je vrienden. Deze singer-songwriter uit Kommetji, een surfstadje in Zuid Afrika, weet zijn roots mooi terug te laten komen in zijn feelgood platen. Maar laat je niet verleiden door de zomerse en vrolijke popklanken. Zijn album bestaat ook uit eerlijke en verdrietige gebeurtenissen waar hij spijt van heeft, teksten over toekomstdromen en over verlangens naar liefde. Een toegankelijk album om naar te luisteren, waarbij hij naast pop diverse stijlen als soul en hiphop met elkaar mixt. Met in het bijzonder het nummer This Town waarin zijn Zuid Afrikaanse roots in terug te horen zijn. Surf mee op de golven van Jeremy Loops wegdroom-album en laat je meenemen door de stroming." (LdS)|
Solo album van Tom Chaplin, de zanger van de band Keane. Vol met mooie nummers over het 'Midpoint' in zijn leven.
"Haar woorden zijn geboetseerd uit de tranen van het leven, haar songs zo uitgepuurd dat ze enkel nog met een akoestische gitaar kunnen uitgevoerd worden. Dit is haar zevende album, na twaalf jaar stilte waarin ze probeerde bij haar lief, beeldend kunstenaar Kennan Gudjonsson, te blijven. De dag nadat ze hem, en een toxische relatie, had verlaten om zelf te overleven, pleegde hij zelfmoord. Het is een drama én een bevrijding, en vanuit die twee polen van verdriet en empowerment wringt Nastasia veertien songs uit het hart. Steve Albini nam de songs op (zoals al haar albums) in haar appartement. Ze zijn een afdaling in de diepste emoties van een relatie tussen twee mensen die elkaar graag zagen, maar kapot maakten. ‘The two of us make one / Deep in the shit trying to crawl out of this dung’, zingt Nastasia mistroostig, maar sterk, precies omdat ze het doet. Op het einde ruist een zee en is ze klaar. De laatste zin: ‘I want to live / I am ready to live.’ Tijdloos en aangrijpend is dit." (vpb)|
Onze website en deze zoekfunctie is vernieuwd en we werken er op dit moment hard aan om de laatste puntjes op de i te zetten. Mis je bepaalde functionaliteiten, dan vind je hieronder tijdelijk nog de link naar oude zoekfunctie.
