Werd bekend met The Drive-By Truckers. "De meeste nummers op "Exploding Trees & Airplane Screams" zijn geïnspireerd door herinneringen uit Hoods jeugd, van de belachelijk grote auto van zijn peettante en de kerstfeestjes waar hij voor het eerst leerde om stiekem drankjes uit de punchbowl te halen tot bitterzoete herinneringen aan zijn middelbare schoolvriendin en de manier waarop zijn obsessie met Walt Disney's Pinokkio hem tot in zijn volwassenheid zou achtervolgen. Deze verhalen voelen persoonlijk, bijna als intieme bekentenissen. "Exploding Trees" werd geproduceerd door Chris Funk van The Decemberists en het geluid van het album is cooler en zelfbewuster kunstzinnig dan Hoods eerdere solowerk. Het album bevat ook een indrukwekkend team van gaststerren, waaronder Lydia Loveless, Katie Crutchfield van Waxahatchee en Steve Berlin van Los Lobos. Het is de zorgvuldigste en meest samenhangende solo-uiting die Hood tot nu toe heeft uitgebracht." (AllMusic; 4 uit 5 sterren)
"Dean Owens komt oorspronkelijk uit Schotland, maar is zo langzamerhand een echte wereldburger geworden. Hij reist regelmatig door Amerika en Zuid-Europa om muzikale inspiratie op te doen en dat heeft de afgelopen jaren in heel wat interessante projecten geresulteerd. Zo zijn alleen al de drieluiken "Desert Trilogie" en "The Ridge Trilogie" meer dan de moeite waard. Vaak gaat het bij Owens om lome, op noten gezette sfeertekeningen, gezandstraald door de broeierige atmosfeer van woestijngebieden in Arizona en New Mexico. Maar op dit nieuwe album tapt de Schot uit een wat minder atmosferisch vaatje. Hij blijft bij wijze van spreken met beide benen op de grond en laat horen dat zijn talent als liedjessmid niet afhankelijk is van een filmisch woestijndecor in de trant van Calexico. Met andere woorden: Dean Owens bewijst met de tien liedjes op dit album dat hij meer is dan een muzikale landschapsschilder. Hij wil kennelijk niet in een bepaald patroon blijven hangen." (Lust for Life; 4 uit 5 sterren)
""Woodland" kwam tot stand in de legendarische, gelijknamige opnamestudio die het echtpaar al een tijdje bezit in Nashville. Het door fijn dobrowerk aangedreven "Empty Trainload of Sky" toont meteen de kracht van Welch als songwriter en ademt de magische intuïtieve wisselwerking uit, met de prachtige stem van Welch op de voorgrond geflankeerd door zachte zang van Rawlings. "Lawman", een verhaal over sociaal onrecht en armoede, een vertrouwde thematiek bij Welch. "The Bells and the Birds" roept aangename herinneringen op aan de gloriedagen van de Transatlantische folk van weleer Dat geldt ongetwijfeld evenzeer voor het op wonderlijke snarenpicking en melancholische pedalsteeltonen meanderende "North Country". Het breekbare "Here Stands A Woman" en het sterk in de Appalachen verankerde "Howdy Howdy", zijn poëtische parels die een briljant, hedendaags folkalbum van tijdloze allure afsluiten en geenszins verbleken in het unieke, tijdloze repertoire van Welch & Rawlings." (Written in Music; 4,5 uit 5 sterren)
“Zal ik ooit nog een liedje schrijven, vraagt Ad Vanderveen zich af. Hij geeft zelf het antwoord op “Another Song”, want woorden en muziek zweven door de lucht en die vullen als vanzelf zijn hoofd. ‘Creativity, the juice of life, becomes a scary thing’, horen we op “Ruminations”. Dat besef bepaalt de sfeer op dit album. “Wooden Shoes, Wooden Head, Wouldn’t Listen” is de rake titel waarin hij zijn dwarse jeugd in Canada aanhaalt. Ook raak is “Blackbird Singing A Black Note”, want de titel krijgt gezelschap van het zinnetje ‘Bluebird singing a black note, loud and free’. “In The Name Of Rock ’N Roll” krijgt een lichte reggaetik, terwijl “Afterthougt – Groveling Grandeur’ lichtjes naar klassieke muziek neigt. Met blazers. Totdat elektrische gitaar het naar epische proporties brengt. Op “Denver Nevada” trekt de woestenij aan hem en dat wekt vertrouwen voor de toekomst. Hij zoekt nog niet een luie stoel op. De weg blijft trekken. En daar zal hij ongetwijfeld de liedjes uit de lucht blijven plukken.” (Alt Country)
"Lucinda Williams levert met "Stories From A Rock N Roll Heart" haar beste album in twintig jaar af. Dat het rock & roll-hart van Lucinda Williams veel bijzondere verhalen herbergt, bleek eerder dit jaar wel uit haar zeer lezenswaardige autobiografie "Don’t Tell Anybody The Secrets I Told You". En dat terwijl ze nog niet eens een letter wijdde aan de beroerte die eind 2020 zomaar het einde van haar carrière had kunnen betekenen. De singer-songwriter moest opnieuw leren lopen en kon geen gitaar meer spelen. Als geheel is "Stories From A Rock N Roll Heart" minder zwaarmoedig dan de ietwat eenvormige voorganger "Good Souls Better Angels" (2020), al vind je ook hier de vertrouwde, in eenzaamheid gedrenkte ballads. Zoals "Jukebox", waarin Angel Olsen meezingt, of het schitterende "Where The Song Will Find Me", waarin de intense gitaarpartijen evenveel bezieling overbrengen als Williams’ stem." (Lust For Life; 5 uit 5 sterren)
""Coyote" is more than just a cool title for an Americana/folk record. It’s tethered to a very real experience LeBlanc had as a child. As a kid living in Austin, he encountered a coyote. It was intense, this human-animal moment. And the intensity of that interaction can be heard all throughout this album. Themes of guilt and running away are weaved throughout the 13 tracks here and the lyrics are remarkably compelling especially on a song like “Dark Waters.” Musically, songs like “Forgotten Things” and the more up-tempo “No Promises Broken” are early stand outs and even work well divorced of the overall album concept. The record closes on “The Outside,” which finds the narrator outside of prison serving as both a fitting ending to the album and a potential new chapter to the story. The concept plays out beautifully thanks to LeBlanc’s deft and descriptive writing as well as his powerfully emotive vocals." (Americana Highways) Op 22 november 2023 in Metropool, Hengelo.
"Ad Vanderveen is een laatbloeier. In 1993, nadat de Nederlandse groep Personnel uiteenviel, gingen muziekbroeders Philip Kroonenberg en Ad Vanderveen ieder hun eigen weg. Vanderveen stortte zich vooral op akoestische en rustige gitaarliedjes. Later schuwde hij de samenwerking met collega-muzikanten een stuk minder. Met zijn trouwe begeleidingsband, The O’Neils, bracht hij regelmatig een (elektrisch) eerbetoon aan de living legend uit Canada. Als het op de studioplaat Brand New Everytime tot een unieke samenwerking komt met de Amerikaanse songwriter David Olney wordt Vanderveen niet langer gezien als een wanna-be Neil Young. Vanderveen reist in de tussentijd af naar de Amerikaanse boerenstaat Texas, waar hij met Eliza Gilkyson en Iain Matthews een nieuwe groep van singer-songwriters formeert. Onder de veelzeggende naam More Than a Song geeft het gelegenheidsproject vele optredens in Nederland. (kindamuzik.net)
"Na het al zo ontzettend sterke "Strictly A One-eyed Jack" van vorig jaar verrast de uit Indiana afkomstige Amerikaanse singer-songwriter John Mellencamp met het zelfs nog weer betere "Orpheus Descending". Wat een energie, klasse en emoties strooit hij weer onvervalst over ons neer. Sociaal bewogen heeft hij weer de ene na de andere parel voor ons vastgelegd. De elf songs die "Orpheus Descending" telt brengen het allerbeste van John Mellencamp naar boven. De rijke sound die hij samen met producer Don Gehman in de jaren tachtig, en vooral op het album "The Lonesome Jubilee", vond heeft hij over de decennia steeds weer opnieuw gedefinieerd. Op zijn vijfentwintigste album vindt hij daarin weer zijn absolute topvorm. Orpheus Descending is wederom een hoogtepunt in zijn al zo rijke oeuvre te noemen. Met recht mogen we spreken van een absoluut meesterwerk." (Written in Music; 5 uit 5 sterren)
"Een kwarteeuw lang al maakt Ilse DeLange platen. Het werd tijd voor een driedelig verzamelalbum, met zelfs meer songs dan ze aan singles had: het gouden getal vijftig." (ND)
"Neko Case has firmly established herself as one of the singular artists of her time, creating a body of work that never fails to impress with her silky but bold vocals, her inventive melodic sense, her atmospheric and evocative arrangements, and lyrics that are deeply personal and artful while also being powerfully direct and emotionally forceful. 25 years in her solo career, she's offered her own idiosyncratic version of the career-overview compilation with "Wild Creatures". Featuring liner notes from the likes of David Byrne, Jeff Tweedy, Shirley Manson, and Rosanne Cash, "Wild Creatures" offers 22 carefully chosen tracks. Case showed how much she could communicate with her subtle but perfectly punctuated phrasing, her razor-sharp intelligence and dark wit, and her ability to convey a broad range of emotions and ideas with her smooth but fearless delivery. Her expressive range feels limitless, she makes her brilliance look easy. "Wild Creatures" is a deeply satisfying. (AllMusic; 4.5 uit 5 sterren)
"Tim Knol houdt graag de regie over zijn eigen leven. Dapper dus, dat zijn nieuwe plaat over zaken gaat waar hij weinig tot geen controle over heeft. Op "Long Live Your Friends" bezingt de sympathieke rootsman uit Hoorn vriendschappen, grotere maatschappelijke thema’s en persoonlijke angsten. ‘I love my body, but my head’s the same’, opent de fraaie openingstrack "Brand New Day", die meteen nog een andere vernieuwing laat horen: de techniek. "Long Live Your Friends" is gebouwd rond demo’s die Knol overal en nergens met zijn telefoon opnam. Dit is wederom een liedjesplaat, maar wel eentje met een experimentele instreek. Alleen Knols stem klinkt per song al anders, zowel door zijn dynamische manier van zingen als de wijze van opnemen. Knol zet op deze manier en met deze plaat een nog grotere stap in de richting van zijn grote voorbeeld: Jeff Tweedy van Wilco." (OOR)
"Tim Knol doet gewoon na zijn zoektocht naar zijn nieuwe ik ook als niet zo dikke dertiger op Lightyears Better precies datgene waardoor we al twaalf jaar van hem houden. Met opnieuw een geweldig bandje naast hem. Als een Nederlandse Jeff Tweedy klassiek goede liedjes maken over het leven, de liefde en soms ergens een nieuw licht opsteken. Of hij dat nu met een poppy switch, een gevoelige country-touch of een speelse knipoog naar de rockmuziek van The Replacements en Drivin’ N’ Cryin’ doet, alles is raak, oprecht, eerlijk, mooi en positief zonder vrolijk te worden. Heerlijke plaat." (door Willem Jongeneelen op www.oor.nl)|
Onze website en deze zoekfunctie is vernieuwd en we werken er op dit moment hard aan om de laatste puntjes op de i te zetten. Mis je bepaalde functionaliteiten, dan vind je hieronder tijdelijk nog de link naar oude zoekfunctie.
