“De Canadese singer-songwriter Basia Bulat is, ondanks drie aardige vorige albums, onterecht vrij onbekend gebleven in ons land. Wie weet komt er verandering in met haar nieuwe album "Good Advice". Op "Tall Tall Shadow" waren de invloeden van folk en Americana duidelijk terug te horen. Maar "Good Advice" is meer een pop album geworden. Dat wordt al gelijk duidelijk bij de eerste twee tracks "La La Lies" en het catchy "Long Goodbye". Wie naar de teksten luistert heeft bij de derde track "Let Me In" door dat we met een break up plaat te maken hebben. Wat ze in deze nummers, en later in "Infamous" en "Fool" in pakkende melodieën weet te verpakken. Maar het gevoel van een gebroken relatie komt vanaf het donkere "In The Name Of" het best naar voren. Daarna neigt ze met "Time" en de titeltrack van het album meer richting soul. Om af te sluiten met het dromerige "The Garden" en het indrukwekkende "Someday Soon". Tekstueel is "Good Advice" een mooi persoonlijk album!” (Maxazine)
"Debuut van de Amsterdamse singer-songwriter Leah Rye. Deze plaat bestaat uit 12 eclectische, verhalende liedjes die zich qua sound bewegen tussen akoestische pop noir en dromerige elektronica. Het titelnummer schreef ze in de Londense studio van Jordan Rakei. Hierover vertelt Leah Rye: "Dit is een album dat de interactie tussen de verschillende aspecten van jezelf belicht en het belang van je stem durven laten horen benadrukt. Bespiegelingen van volwassen worden, waarin ik mezelf bloot geef en langzaam uit de schaduw in het licht stap. Dromen, mystiek en melancholie vormen terugkerende thema's in mijn muziek. Elk liedje van de plaat is terug te leiden naar sessies met mijn psycholoog. De contrasten tussen eenzaamheid en verbondenheid en de complexiteit van interpersoonlijke relaties vormen de rode draad op "Symbiosis". Het album onderscheidt zich door de uitmuntende productie, sterke vocalen en de mooie gelaagdheid van de songs"" (Platomania)
"Altijd handig als de artiest zelf al aangeeft welke muziek hij of zij maakt. In het geval van Alice Rose is dat dan 'electrofolk' en dat is niet eens zo slecht gekozen. De uit Denemarken afkomstige, maar in Keulen woonachtige Rose gaat op haar debuutalbum Tails Of Sailing net zo makkelijk in de weer met een sampler als met een accordeon. Sowieso is de traditionele opvatting van de singer/songwriter - de man of vrouw met gitaar - in de eenentwintigste eeuw aan een herziening toe, want het gebruiksgemak van de laptop heeft veel veranderd. En dankzij die laptop kan ook Alice Rose in haar woning in Keulen, waar Casio-keyboards opgestapeld liggen naast een cello, in haar eentje deze cd maken met fluisterende zang over spannende en sfeervolle elektronica. Tailes Of Sailing doet soms denken aan de triphop van weleer, dan weer aan CocoRosie of Roisin Murphy. Mooie cd, leve de laptop!" (Muziekweb)
"Het is een beetje vreemd, maar volgens de Koreaans-Amerikaanse producer en songwriter Yaeji hebben we met het album With a Hammer echt haar debuut te pakken. We kennen Yaeji al jaren als een van de oorspronkelijkste nieuwe namen in de Amerikaanse elektronische muziek: haar dansvloerkraker "Raingurl" dateert van 2017, een jaar later voerde zij de opmerkelijk sterke vrouwelijke DJ-optocht op Lowlands aan en in 2020 verscheen het album "What We Drew", vol aanstekelijke dansvloerhiphop en -dance. Dat was een verzameling leuke tracks die ze op de plank had liggen, zei ze over die plaat. "With A Hammer" is haar eerste echte album, met een idee erachter. Vandaar. Het opmerkelijke is dat hits en eventuele clubknallers op dit debuut schaars zijn – waarmee Yaeji misschien wel wil aantonen dat hits soms best een beetje oppervlakkig kunnen zijn. Ze doet aanvankelijk nog even haar best, bijvoorbeeld in de track "For Granted"." (Volkskrant; 4 uit 5 sterren)
Met Hands is de tegenwoordig vanuit Berlijn opererende zangeres alweer aan haar achtste album toe. Ondertitel van de nieuwe plaat is Nine And A Half Songs For Nine And A Half Fingers, op de cover prijkt Birds linkerhand met een stompje op de plek van haar pink – de erfenis van een ongeluk met een grasmaaier in haar jeugd. Het illustreert de thematiek van het album, dat in het teken staat van zelfonderzoek en acceptatie: haar verminkte hand is niet langer een beperking waarmee ze heeft moeten leren leven, maar een integraal onderdeel van de persoon die ze is. ‘Give me a second to dance / I wanna find my own rhythm / I wanna close my eyes / Grow like a beautiful flower / A singular petal’, heet het in het bijzonder fraaie openingsnummer Go. Het zijn observaties van een gerijpte artiest. Dus nee, naar knallers als Travelling Bird of LaLaLand zul je hier vergeefs zoeken. Maar daar staan negen en een half veelkleurige songs van een zeldzame verfijning en raffinement tegenover. (OOR)|
"Met haar eerste twee albums wist Kelly Lee Owens zich te onderscheiden met haar prachtige, soms minimale techno waarin je je als luisteraar kon verliezen. Op haar derde album gooit de Britse het over een totaal andere boeg, met experimentele elektronica waarin machinale beats en mysterieuze composities om elkaar heen draaien. Met het industrieel klinkende openingsnummer Release, waarin een snelle doffe beat en herhalende vocalen samengaan, weet je dat dit niet de meest comfortabele luisterervaring zal worden. Owens zet deze keer vooral in op dwarse composities, met veel herhaling en een zware ondertoon die de trommelvliezen flink onder spanning zet. In 2020 vloog Owens om de lockdown te ontwijken naar Noorwegen en werkte zij daar met noise-producer Lasse Marhaug aan de nummers van LP8. Zelf noemt ze als inspiratie tegenpolen als Enya en Throbbing Gristle. LP8 is juist zo bijzonder omdat het genadig hard kan zijn, vervreemdend werkt, maar ook als een warme deken over je heen valt." (Muziekweb)
Onze website en deze zoekfunctie is vernieuwd en we werken er op dit moment hard aan om de laatste puntjes op de i te zetten. Mis je bepaalde functionaliteiten, dan vind je hieronder tijdelijk nog de link naar oude zoekfunctie.
