"Het allerlaatste album van de legendarische band Mr. Big werd opgedragen aan drummer Pat Torpey, die in 2018 aan de gevolgen van Parkinson overleed. De sticks werden op sublieme wijze overgenomen door Nick D’Virgilio, die vooral in de progwereld zijn sporen heeft verdiend. In het laatste decennium speelde de groep vooral rock met een bluesy karakter en zijn er slechts enkele sporen van hardrock en AOR aanwezig. De aftrap wordt gegeven met "Good Luck Trying" met een vette knipoog naar Deep Purple, waarin Eric Martin wat aan Ian Gillan doet denken. Paul Gilbert speelt hier een prachtige gitaarsolo, wat trouwens nog vaker op het album het geval zal zijn. Met het emotionele "The Frame" bewijzen ze ook nog steeds het talent te hebben om een mooie ballad te maken. Op de afsluitende bonus track bewijzen ze in pure bluesy hardrock nog maar eens hun technische vaardigheden. Dit is een waardige afsluiter van een groep die niks meer te bewijzen heeft en in schoonheid wil eindigen." (Rock-Tribune; waardering 8 uit 10)
"Laten we beginnen met het enige minpuntje, dan zijn we er vanaf: veertien nummers is teveel. Teveel om te bevatten en teveel om dat stratosferisch hoge niveau constant aan te houden. “Doors of Perception” en “22 Memory Lane” hadden dus niet gehoeven voor ons. Maar dan blijven er nog twaalf nummers over. Opener en eerste single “Sahara” is nog wat je mag verwachten van de Joe Satriani zoals we hem de laatste jaren kennen, maar in het titelnummer erna steekt hij al meteen een tandje bij met een nerveuze riff, een bizar, relaxed, atmosferisch middenstuk en een hectisch einde." (Dansende Beren)|
Onze website en deze zoekfunctie is vernieuwd en we werken er op dit moment hard aan om de laatste puntjes op de i te zetten. Mis je bepaalde functionaliteiten, dan vind je hieronder tijdelijk nog de link naar oude zoekfunctie.
