"In het afgelopen jaar werd de helft van de twaalf tracks op "A Little Light In The Dark" reeds uitgebracht als single. Wat al opviel aan de singles, wordt bevestigd door de andere zes tracks. De klankkleur is lichter dan die op het vorige album "Satellites". Hoewel de individuele songteksten over verschillende persoonlijke thema’s gaan, lijken ze overkoepelend te gaan over loslaten, vechten, overwinnen, accepteren en (soms) opnieuw beginnen. Om die reden luistert "A Little Light In The Dark" als meer dan een regulier studioalbum. Zonder zich daar waarschijnlijk van bewust te zijn heeft Dotan met deze twaalf tracks in wezen een soundtrack van een nog te produceren biopic over een recente periode uit zijn leven gecreëerd. Een periode waarin talent en succes, na jaren van druk en verwachtingen — zowel van buitenaf als van zichzelf, eindelijk mogen floreren. "A Little Light In The Dark" is daar het tastbare, aantrekkelijke resultaat van." (Nieuweplaat.nl) Op 8 november 2024 concert in Metropool Hengelo.
"Onze rossige Ipswich Town-fanaat mag dan sinds dit seizoen eindelijk weer ook als voetbalsupporter de grote Engelse stadions bezoeken, hij is over de hele wereld natuurlijk al jaren een vaste gast in uitverkochte arena’s. Dat doet hij met zijn vermaarde "Mathematics"-serie, waarop eigenlijk al zijn hits staan. Nu krijgen fans voor het eerst alle mathematische symbolen verzameld op één album. Dat lees je goed: dit is geen live-album, al doet de ondertitel "Tour Collection" misschien anders vermoeden. Was dat waarop je hoopte, kan je beter verder lezen. Geen akoestische versies of livemedley’s, het gaat hier om de inmiddels geperfectioneerde setlist waar fans de afgelopen jaren op mee hebben gebruld, tranen hebben laten vloeien en zaklampjes naar hebben geschenen. Ed Sheerans allereerste compilatiealbum bovendien. We horen dus gewoon de studioversies van "Perfect", "I Don’t Care" met Justin Bieber en "Give Me Love" (zonder de verborgen track)." (Platomania)
"This album is intended as an accompaniment to his memoir "Loosely Based An A Made-up Story".“We’re leading fake lives, I read the truth between the white lines,” he flutes earnestly on “Cold Shoulder”. The lifestyle described with comic vim in the book is intolerable to the album version of Blunt. This personality switch isn’t new. It represents the singer-songwriter’s response to the derision directed at him since his megahit “You’re Beautiful” (2004). He has disarmed the haters with quick-witted banter on social media. He makes better fun of his music than they do. But the persona he projects in his songs has remained unchanged. No concession to critics is offered there. Still active almost 20 years after “You’re Beautiful”, Blunt has run rings around his opponents. His new songs slot neatly into the usual groove. They’re efficiently assembled and easy on the ear. The joshing Blunty we encounter outside the recording studio is inaudible. Which one is the real person?" (Financial Times, 3 uit 5 sterren)
"Het is inmiddels alweer ruim 10 jaar geleden dat Douwe Bob debuteerde met het album "Born In A Storm". De countryfolksound is ingeruild voor een breder toegankelijk genre. "Where Did All The Cool Kids Go" is dan ook een heerlijk popalbum. Douwe Bob weet met een juweeltje van poprock song te beginnen. Het titelstuk is direct met een pakkend refrein een aantrekkelijk nummer om het album te starten. Het is duidelijk dat de man puur zijn verhaal verteld en dat hoor je vanaf de eerste klanken van het album. Met "Light Of My Life" maakt Douwe Bob het meest intens mooie liedje ooit. Het verhaal van onbegrepen zijn in de liefde dat geheel ontspoort, weet de zanger hier prachtig weer te geven. En Douwe Bob weet Jennifer Ewbank te strikken voor "Sailing". De eerste klanken van "Nothing To Lose" zijn geniaal en is het jammer dat het geheel snel over gaat in een mainstream couplet. Het is het beste album van Douwe Bob tot dusver. Het is divers, puur en staat dicht bij de man zelve." (DeMuziekplank)
"Wat bij Capaldi’s tweede album meteen opvalt is dat er, meer dan op zijn debuut, driftig wordt ingezet op zijn unique sellingpoint: er is een onuitgesproken regel die zegt dat na het eerste couplet altijd de schuif ‘Vocaal’ vol open gaat. Indrukwekkend én vormvast. Maar ook: retevoorspelbaar. De Capaldi-receptuur schrijft voor dat een solo-instrument – liefst een piano – een eindje oploopt met de eenzame protagonist. Vervolgens wordt in het refrein uit een vol gemoed de liefde gegalmd met de kracht van een Disneyprinses op steroïden. Naargelang de emotionele nood kan er nog een batterij strijkers tegenaan. Ziedaar de meest clichématige vertolking van de passie van de singer-songwriter. Bij Capaldi zit het met het singer-deel van zijn ambacht wel snor. Misschien volgende keer wat meer afwisseling in het songwriter-aspect." (Volkskrant)
"Ze kreeg een Brit Award, mocht spelen op het Glastonbury-festival en luttele weken geleden nog in een uitverkochte Melkweg. Ze heeft een compilatie van losse singles op haar naam, maar een heus debuutalbum ontbrak eraan. Dat heeft Holly Humberstone nu ook. Op "Paint My Bedroom Black" laat de 24-jarige Engelse singer-songwriter in de volle breedte horen wat haar zo geliefd maakt: bekentenissenpop gedistilleerd uit rauw dagboekmateriaal. En Humberstone is er goed in. "Into Your Room" is een gedroomde radiopopsong: toegankelijk, melodieus, met een refrein dat zich vastbijt in je hersenpan. Ze fluisterzingt "Room Service" met de gevoeligheid van de bonafide singer-songwriter minus de sentimentele clichés. "Paint My Bedroom Black" is een prima debuut, maar het moet nog blijken of Humberstone eigenzinnig genoeg is om een baken te worden in een oceaan van singer-songwriters." (Volkskrant; 3 uit 5 sterren)
"Ze was ooit onderdeel van de baldadige New Yorkse anti-folk beweging die begin jaren nul zo in zwang was. Maar de klassiek getrainde pianist, zangeres en songwriter van Russische komaf Regina Spektor had meer in haar mars en overleefde de rage met een heel eigen geluid. Op Home, Before And After is zij daarbinnen helemaal in haar element. Het album staat bol van liederlijke en zwierige pianosongs die veelal bijstand krijgen van een compleet orkest. Haar expressief gezongen songs zouden soms niet misstaan op Broadway, met veel musicalachtige elementen, zoals in het uitgesponnen en theatrale Spacetime Fairytale zelfs een tapdance solo. De kunst van Spektor is dat zij ondanks die showelementen nooit oppervlakkig klinkt of puur op effect lijkt uit te zijn. Misschien is het nog de anti-folkie van weleer in haar die de knappe en klassieke songs altijd even moet opschudden met originele en soms gekke elementen. Het maakt Home, Before And After tot een avontuurlijk luisteralbum. (MR)"|
"Mike Posner changed his former poppy self to a more stripped down somber artist. "At Night, Alone" is the perfect album for well, it’s pretty self explanatory for when you should listen to it and he even releases a 15 second introduction to the album explaining just that. "At Night Alone" contains 12 tracks, an intro, outro, and 6 remixed tracks. For once the remixed tracks add a different sound to each track and aren’t awful. The remixes of each song are just a more upbeat and poppy version of the song which goes back to Mike Posner’s early days of an artist. "At Night, Alone" was a homerun or at least I think it was. Mike Posner did a great job by mixing upbeat and sad songs. The album should be listened from start to finish to get the full affect of the album and should still be listened to at night, alone." (Vinyl Boys)
"Accomplished debut turns personal trauma into musical gold. There are songwriters who wear their hearts on their sleeve, and there are songwriters who hide behind metaphor and analogy. With his debut album, Cian Ducrot sets his stall firmly in the former camp. A former student of classical flute, the Cork native mines personal trauma (much of it related to his difficult childhood and estranged father) and turns it into musical gold. Ducrot’s tendency toward earnestness occasionally comes off as mawkish, but there is no doubting the sentiment behind songs such as Heaven, a paean to his older brother, and Step Dad, a touching tribute with the lyrics “You’ll always have my love/ I know I’m not a part of you, but what’s blood?” (The Irish Times, 4 uit 5 sterren)
Onze website en deze zoekfunctie is vernieuwd en we werken er op dit moment hard aan om de laatste puntjes op de i te zetten. Mis je bepaalde functionaliteiten, dan vind je hieronder tijdelijk nog de link naar oude zoekfunctie.
