Het Ensemble Accentus werd in 1988 in Wenen opgericht en bestaat uit niet meer dan dertien zangers en instrumentalisten. De groep legt zich vooral toe op de uitvoering van oude Spaanse muziek, met speciale aandacht voor het element improvisatie. Het repertoire reikt van Sefardische romances, over kunstmuziek en volksmuziek van de late vijftiende en vroege zestiende eeuw tot de hoge polyfonie van laatstgenoemde. Ensemble Accentus is zowel actief in de opname-, omroep- en televisiestudio's als in openbare concerten en festivaloptredens. (Booklet)
De bataglia was een populaire muziekvorm in 16de- en 17de-eeuws Italië. Aan de oorsprong van dit instrumentale genre ligt het chanson "La guerre" van Clement Janequin, een hit uit 1528 waarin in muziek de geluiden van het slagveld geïmiteerd worden. Ook het lamento dankt zijn populariteit aan een uiterst succesvol lied, in dit geval de "Lamento d'Arianna" (1608) van Claudio Monteverdi. Het lamento is een vocaal genre waarin het verdriet geuit wordt van een mens in een hopeloze situatie. Dikwijls wordt de tekst vrij gezongen over een chromatisch dalende kwart in de instrumentale partij. De lamento's op deze cd (van Monteverdi, Peri, Fontei en Strozzi) worden gezongen door sopraan Montserrat Figueras, sterzangeres van Hespèrion XXI, en begeleid door ondermeer Ton Koopman op de klavecimbel en Jordi Savall op de gamba. Deze opnamen zijn gemaakt in de jaren '80. De opnamen van de battaglie (van onder anderen Scheidt, Gabrieli en Falconieri) stammen uit 1997 en 1999. (C.P.)|
"Enric Gispert i Fabrés (* 1925 in Barcelona; † 1990 ibid.) was een Spaans koordirigent en muziekcriticus. Gispert was een expert op het gebied van oude muziek. Gispert combineerde zijn studie rechten aan de Universiteit van Barcelona met een opleiding aan de Schola Cantorum Universitaria Barcinonensis onder leiding van Antoni Pérez i Moya en Cristòfor Taltabull. In 1953 richtte Gispert het koor "Al-leluia" op, dat hij zelf leidde tot 1965. Met dit koor voerde hij alles uit, van Renaissance composities tot Negro spirituals en 20e eeuwse muziek (waaronder werken van Paul Hindemith). Sinds 1958 was hij verbonden aan het muziekensemble Ars Musicae de Barcelona, dat hij leidde tot 1973, en waarmee hij deelnam aan verschillende festivals voor oude muziek, zoals het Festival van Granada (1966). Met dit ensemble maakte hij ook verschillende opnames." (de.wikipedia.org)
Rembrandt mag dan Leidens beroemdste kunstenaar zijn, Cornelis Schuyt is ongetwijfeld de grootste musicus die de stad heeft voortgebracht. Samen met zijn vader bespeelde Schuyt de orgels van de Pieterskerk en de Pancraskerk (Hooglandse kerk). Zijn vader was waarschijnlijk ook zijn metgezel toen Schuyt in zijn jonge jaren een beslissende studiereis naar Italië maakte. De reis was mogelijk gesubsidieerd door het Leidse stadsbestuur. Italië drukte voorgoed een stempel op Schuyts muziek. Zo componeerde Schuyt twee bundels Italiaanse madrigalen tegenover slechts één Hollandse bundel. Veel van deze madrigalen hadden te maken met huwelijken van Leidse notabelen. Het eerste boek met Italiaanse madrigalen droeg Schuyt op aan de bestuurders van de stad. De bundel bevat o.a. twee lofzangen op eiden, waaronder het openingsmadrigaal O Leyda Gratiosa (O bevallig Leiden). Van Schuyts Hollandse madrigalen zijn niet alle stemboeken overgeleverd. (HJ)|
De in Oxford werkzame John Sheppard (1515-1558) was een belangrijk Britse componist van Latijnse kerkmuziek. Dat hij relatief onbekend is gebleven, heeft te maken met een gebrekkige overlevering. Zo is van een rond 1570 samengestelde compilatie van hymnen en responsies de tenorpartij verloren gegaan. In de jaren twintig bleven pogingen tot reconstructie liggen, omdat de fondsen voor de serie Tudor Church Music waren uitgeput toen men aan Sheppard was toegekomen. Desondanks werd Sheppards "Missa cantate" in 1917 uitgevoerd in de Westminster Cathedral. Toch zou het nog tot het einde van de jaren zestig duren voordat deze muziek in een moderne editie verscheen. Van de "Missa cantate" is een uitvoering verschenen door de Salisbury Cathedral Choristers en het fameuze Gabrieli Consort onder leiding van Paul McCreesh. Deze muziek wordt op de cd gepresenteerd in het kader van de zogenaamde "Sarum rite". (...)|
The sixteenth-century madrigalist Cipriano de Rore perhaps remains something of a mystery figure in modern times, awaiting penetrating simplification and clarification. Rather than simplification, a new recording of selections from his expressive output from Björn Schmelzer and Graindelavoix, entitled Portrait of the artits as a starved dog, is more likely to yield illumination and fascination. That is Schmelzer’s way.|
Philip Pickett (Londen, 19 november 1950) is een Britse blokfluitspeler en dirigent. Pickett begon met trompet spelen als student in Marling School, Stroud , Glos. Antony Baines en David Munrow moedigden hem aan oude blaasinstrumenten te proberen, zoals de blokfluit en andere. Hij studeerde aan de Guildhall School of Music and Drama in Londen. Na een aanval in de metro van Londen waarbij hij letsel opliep aan de mond, moest hij het trompetspelen opgeven. In 1972 werd hij docent blokfluit en historische uitvoeringspraktijk. Tegelijk speelde hij bij de Academy of St. Martin in the Fields, The English Concert, the English Chamber Orchestra, the London Mozart Players en vele andere orkesten. (...)
"Luca Marenzio (1553 – 1599) was een Italiaanse componist in de de late renaissance. Hij was vooral bekend om zijn madrigalen waarmee hij tot in Engeland grote roem had vergaard. Zoveel, dat John Dowland naar Rome trok om bij hem in de leer te gaan. Op deze cd wordt de late Italiaanse renaissancen opnieuw tot leven gebracht. Het cd-boekje biedt een uitvoerige beschrijving van de vorm van het Motectorum en de bijzonderheden in de uitvoering. (GR Muziekbank)
Het Misterio de Elche (Catalaans: Misteri d'Elx) is een lyrisch drama uit de middeleeuwen, het is het meest diepgewortelde culturele symbool van Elx. De uitvoering van het stuk werd verboden door het concilie van Trente, paus Urbanus VIII behield het spel middels een bul. Door die bepaling is het Misteri d'Elx het laatst overlevende voorbeeld van dit soort drama. De muziek gebruikt monodie en polyfonie, met melodieën uit de middeleeuwen, renaissance en barok. Het koor, Ensemble Gilles Benchois, stelt de Maagd en de engelen voor. Het stuk behandelt de Maria-Tenhemelopneming. Op het moment van de kroning valt een regen van klatergoud uit de hemel, het meest aangrijpende moment van het spel. Het organiserend comité Patronat del misteri d'Elx kreeg in 1987 het Creu de Sant Jordi, een hoge onderscheiding van de Catalaanse regering. Traditioneel bestaat het koor uit niet-proffesionele zangers. Deze opname en uitvoering door Ensemble Gille Binchois o.l.v. Dominique Vellard zijn van hoogstaande kwaliteit. (H.L.)
"Juan Diego had een wonderbaarlijke ontmoeting met Santa Maria die de Latijns-Amerikaanse samenleving en cultuur voor altijd veranderde. Deze opera hervertelt dat noodlottige verhaal in het Spaans en het Engels met internationaal erkende zangeressen Isola Jones als de Maagd van Guadalupe en Robert Breault als Juan Diego. R. Carlos Nakai voegt de beklijvende melodieën van de Indiaanse fluit toe aan de exotische klanken van Azteekse fluiten en percussie en Afrikaanse drums. Live opgenomen tijdens de wereldpremière op 16 en 17 mei 2008. Libretto en aantekeningen in het Engels en Spaans." (Canyon Records)
Francisco Guerrero (1528-1599) was een Spaanse katholieke priester en componist van de Renaissance . Hij werd geboren en stierf in Sevilla. Guerrero's vroege muzikale opleiding was bij zijn oudere broer Pedro en daarna bij de beroemde componist Cristóbal de Morales . Op 18-jarige leeftijd werd hij benoemd tot maestro de capilla (muzikaal leider) in de kathedraal van Jaén . Drie jaar later aanvaardde hij een positie als zanger in de kathedraal van Sevilla . Gedurende deze tijd was hij een veelgevraagd zanger en componist, en hij bouwde een uitzonderlijke reputatie op vóór zijn dertigste; daarnaast publiceerde hij verschillende collecties van zijn muziek in het buitenland, een ongewone gebeurtenis voor een jonge componist.
The many 400th anniversary projects and celebrations commemorating the life and music of William Byrd (c.1540-1623) have finally come to fruition, from concerts and festivals to books and articles to, like this, dedicated recordings of the many forms and genres the composer mastered throughout his long life. This recording offers quite a different take by incorporating, in equal measure, the music of Thomas Weelkes who also died in 1623 although as a relatively younger man. Byrd lived more than 80 years, while Weelkes only 47: two composers from two different generations, and certainly two men of wildly contrasting characters. (...)
Onze website en deze zoekfunctie is vernieuwd en we werken er op dit moment hard aan om de laatste puntjes op de i te zetten. Mis je bepaalde functionaliteiten, dan vind je hieronder tijdelijk nog de link naar oude zoekfunctie.
