"Ze mag hem graag God Dylan noemen, dat zegt al genoeg. Bob Dylan is de grootste muzikale held van Chan Marshall, maar op haar drie coveralbums kwam hij pas twee keer voorbij. Dat werd vorig jaar rechtgezet, toen ze in de Londense Royal Albert Hall het volledige concert naspeelde dat Dylan en The Band (toen nog The Hawks) daar in mei 1966 gaven. De legendarische bootleg met de ‘Judas!’-roeper bleek achteraf in Manchester te zijn opgenomen, maar de setlist was die tour elke avond hetzelfde. Vorig jaar vertelde Marshall in OOR dat ze Dylan mede waardeert omdat hij zijn songs live vaak radicaal verandert, wat ze op haar coveralbums zelf met andermans werk doet. Maar deze keer niet. Echte rhythm & bluesstukken als "Tell Me, Momma" en "Leopard-Skin Pill-Box Hat" liggen Marshall vocaal iets minder, maar in "Ballad Of A Thin Man" en uitsmijter "Like A Rolling Stone" is ze in topvorm. Ze kent dit werk zo goed, en kan het misschien nu pas vol overtuiging brengen." (OOR)
"Het geluid op de cd is en blijft dof. Natuurlijk het is een opname uit 1983 en toen was de techniek minder geavanceerd dan nu. Live is altijd lastiger. Maar ook als je met beide dingen rekening houdt had de kwaliteit, ook voor toen, beter gekund. Het volume is niet overal gelijkmatig. Er zitten een aantal ‘mini drop-outs’ in." (maxazine)
"Het was zomer 2022 wereldnieuws. Joni Mitchell (toen 78) had voor het eerst in 20 jaar, 7 jaar na haar hersenbloeding, weer opgetreden. Plaats van handeling: het Newport Folk Festival op Rhode Island waar haar vriendin, zangeres Brandi Carlile het publiek vertelde over de zogeheten ‘Joni jams’ bij Mitchell thuis waarmee Carlile en andere vrienden haar weer plezier in het zingen en muziekmaken hadden bijgebracht. Dit resulteerde in de aankondiging aan het stomverbaasde publiek dat de schepper van dat fenomenale oeuvre was ingevlogen om die zélf te vertolken. Filmpjes van het optreden gingen viraal en nu is er deze geweldig klinkende CD. Mitchell is zelf nog nauwelijks aanwezig in "Big Yellow Taxi", maar in "A Case Of You", "Both Sides Now" en een zeer fraai "Carey" hoor je haar steeds nadrukkelijker het voortouw nemen. Ze speelt haar kenmerkende openstemminggitaar in "Just Like This Train" en zingt een sublieme versie van Gershwins "Summertime". Fijn dat Mitchell het nog kan." (Volkskrant; 3 uit 5 sterren)
"La Luz-frontvrouw Shana Cleveland zet op haar derde soloalbum een reuzenstap en imponeert met bijzonder mooie arrangementen, wonderschone klanken, erg fraaie zang en een serie geweldige songs. De fraaie muziek op het album en de betoverend mooie stem van Shana Cleveland zijn al voldoende om je in vervoering te brengen, maar de Amerikaanse muzikante heeft voor haar derde album ook nog eens een serie uitstekende songs geschreven en deze bovendien voorzien van persoonlijke teksten over de ups en downs in haar leven en een terugkeer naar de natuur. Meer dan op haar vorige album heeft ze invloeden uit de Laurel Canyon-folk en de psychedelische folk uit de jaren 60 verwerkt. Op de lovende woorden van onder andere gerenommeerde Britse muziektijdschriften als Mojo en Uncut valt dan ook niets af te dingen en ik denk dat ik dit album met veel overtuiging schaar onder de voorlopige hoogtepunten van het muziekjaar 2023." (Erwin Zijleman, De Krenten Uit De Pop)
"John Southworth leeft in taal. Hij rust smachtend uit in woorden, die hij met de gratie van een meester arrangeert in merkwaardige odes en aangrijpende, vaak kernachtige observaties die zelfs zonder zijn bijpassende slimme muziek een genot zijn. De Engels-Canadese singer-songwriter brengt al albums uit sinds het eind van de jaren '90 en heeft een elegante catalogus opgebouwd van liedjes die voortkomen uit folkmuziek, vaudeville, jazz, kamerpop, rock, chanson en plaatsen daartussenin. Sommige van zijn eerdere releases negen meer één kant op, maar "When You're This, This In Love" laat zich bijna beluisteren als een Southworth-anthologie, die op de een of andere manier de essentie van een carrière distilleert in 12 wonderlijke tracks. De muziek is onberispelijk opgenomen, met een organische hifi-rijkdom en ingetogen arrangementen die de nummers zichzelf laten dienen. Dit is misschien wel zijn beste album tot nu toe." (AllMusic; 4.5 uit 5 sterren)
"God Save The Animals is weer net zo’n even boeiende als raadselachtige plaat als voorganger House Of Sugar uit 2019. In de basis maakt Alex G vrij introspectieve folky indiepopliedjes – in het verleden werd hij vaak met Elliott Smith vergeleken. Dat hoor je niet echt meer terug in het rootsy Runner en Mission, waarin hij vooral als een traditionele singer-songwriter uit de Neil Young-school klinkt. Maar Alex G heeft ook een psychedelische kant, die voor verwondering zorgt. Het melancholieke After All weet met een hemels koor van hoog opgepitchte stemmen in het refrein op een gekke manier te ontroeren. In het rond een repetitief pianomotiefje gebouwde S.D.O.S. klinkt hij eerst als Darth Vader en vervolgens als een parodie op een autotune-rapper. Hij sluit af in het hier en nu en zonder effecten met Miracles en Forgive, twee fraaie folkrocksongs die bevestigen dat Alex G gewoon een prima singer-songwriter is." (OOR)|
"Met “You Belong There” kwalificeert Daniel Rossen zich voor een plekje in eindejaarslijstjes van de liefhebbers van het progressieve genre. De professionaliteit van deze plaat is onfeilbaar en de tentoongestelde muzikale fantasie een verademing. De vinyl persing klinkt overigens ook prima. Zoals in het begin van deze recensie al duidelijk werd is er bredere interesse voor deze nieuwe muzikale inslag van Rossen, dus wie weet wat voor moois hij nog uit de hoge hoed gaat toveren." (door Friso Woudstra op www.progwereld.org)|
"Zangeres/componiste Shawn Colvin bracht in 25 jaar tijd acht platen uit voordat ze zich ging richten op covermateriaal. Veel meer Suzanne Vega dan Colbie Caillat, was Colvin een leider in de “new fold movement” die ontstond in de jaren 1980. Ze maakte verschillende opmerkelijke opnames, waaronder een eerdere collectie coverdeuntjes, "Cover Girl" (Columbia, 1994) en het Grammy-winnende "Steady On" (Columbia, 1991). Colvin heeft een grote aanhang ontwikkeld en behouden waar elke nicheartiest jaloers op is. Uncovered is een mooie opvolger van Cover Girl, en verbetert die laatste met een superieure productie en geluidskwaliteit. Het hoogtepunt van "Uncovered" ligt al vroeg in American Tune van Paul Simon. Dit nummer zou, als het nooit eerder was gehoord, in twee maten geïdentificeerd kunnen worden als van Simon. Wat Colvin in het stuk brengt is de stem. Er is een zeldzaam punt van perfectie waar stem en tekst samenkomen en muziek maken." (AllAboutJazz; 4/5 sterren)
Onze website en deze zoekfunctie is vernieuwd en we werken er op dit moment hard aan om de laatste puntjes op de i te zetten. Mis je bepaalde functionaliteiten, dan vind je hieronder tijdelijk nog de link naar oude zoekfunctie.
