"Hoe mooi kan muziek zijn als die authentiek is, uit het hart, met bezieling gespeeld en gezongen? Het nieuwe en inmiddels alweer vierde album van de jonge Britse singer-songwriter Sam Lee voldoet zeer overtuigend aan die criteria. Tel daarbij ook nog eens hoe indrukwekkend de stem van Sam klinkt en je realiseert je dat je te maken hebt met een bijzonder mooi album! Sam heeft een donkere warme stem die niet alleen direct herkenbaar is, zijn stem trekt ook je aandacht door die klank én als je zijn zanglijnen en de emotie daarin meeneemt, ben je al praktisch verkocht. Tien nummers die zich eigenlijk meteen in het canon van hedendaagse folk kunnen scharen. Het is een album dat vooral aan je vraagt er de tijd voor te nemen: je wil de subtiele klanken van de contrabas in "Bushes And Briars" horen, naast Sams zang en teksten. Bij dat alles, je wilt ook de muziek tot je laten komen. Ontdekken hoe de rivier van de tien nummers meandert door het album heen." (Written in Music; 5 uit 5 sterren)
"In de VS verscheen dit (tweede) album van het folkduo Vivian Leva en Riley Calcagno, maar kreeg daar niet de aandacht die het verdient. Reden waarom we het nu in Europa nogmaals proberen en niet zonder reden. "Imaginary People" is een wonderschoon folkalbum dat tot de beste, dit decennium verschenen, platen in het genre behoort. Dat is voor een groot deel te danken aan de tien prachtige liedjes, op één tradional na allemaal zelfgeschreven, merendeels als duo, maar ook afzonderlijk. Voeg daarbij een perfecte akoestische productie en Vivs fraaie stem, die veelal de lead neemt, al pakt ook Riley op de paar nummers met de nodige charme het voortouw, en het is eigenlijk onbegrijpelijk dat "Imaginary People" vorig jaar in de VS niet meer reuring veroorzaakte. Dit is het soort plaat waar ook liefhebbers van Gillian Welch & David Rawlings op zouden moeten staan." (Heaven jan/feb 2025)
"Na negen jaar is er dan eindelijk weer een album vol eigen materiaal van Natalie Merchant. "Keep Your Courage" is de officiële opvolger van haar gelijknamige album uit 2014 en haar achtste solo studioalbum in bijna 30 jaar. Dat mag dan klinken als niet erg veel binnen een zo lange periode, maar kwaliteit gaat bij Merchant altijd voor. Merchant maakt platen als ze wat te vertellen heeft en dus komt "Keep Your Courage" nu na negen jaar pas tot ons. Maar dat die negen jaar zijn heel vruchtbaar geweest horen we gelijk al bij de twee gloedvolle soulopeners "Big Girls" en "Come On, Aphrodite". Echt alles klopt aan deze twee topsongs waarin ze de vocalen, verrassend genoeg, deelt met de geweldige Abena Koomson-Davis. Want een prachtige blend aan stemmen. Keep Your Courage is een nieuw meesterwerk van een zangeres/songschrijver van de absolute buitencategorie. Een album waar echt alles aan klopt, je komt ze veel te weinig tegen, maar wat een genot om ze te horen." (Written in Music)
"Diep in zijn hart is David Olney (23/3 1948 Rhode Island) een folksinger. Dat belet de in Nashville residerende songwriter niet om zijn zich met een meer gevarieerd muzikaal palet in te laten. Uitbundige Honky Tonk blues, scherpe rootsrock en meer ingetogen akoestische reflecties worden geassimileerd in zijn ondertussen indrukwekkend oeuvre. Opvallend zijn de geïnspireerde harmonica bijdragen van Charlie McCoy, in combinatie met de fiddle van Ward Stout een countryneske sfeer creërend in Always A Stranger. Tijdens andere passages flankeert gospelgetinte soul van de McCrary Sisters de minder toonvaste maar beklijvende zang van Olney. Luister maar eens naar een indringend Death Will Not Divide Us en She’s Not There. Een onverwachte interpretatie van de Zombies hit uit de jaren zestig wordt hier als afsluiter in een afwijkende donkere, rootsy bewerking gepresenteerd. Meesterlijke singer-songwriters stuff." (written In Music)
"Het is opmerkelijk hoezeer jonge generaties telkens weer nieuwe aanknopingspunten vinden om folkmuziek van nieuwe impulsen te voorzien. Ik denk dan de onverbloemde eerlijkheid en soberheid van folk een uitstekende basis vormt om telkens andere invloeden aan te haken en aldus folk weer relevant te maken. Met bands als Lankum en Stick In The Weel behoort de Ierse Lisa O'Neill tot de jongste lichting folkvernieuwers die folktradities en -instrumenten combineren met een hedendaagse indie-inslag (zowel qua sound als onderwerpen) waardoor ze zowel oudere liefhebbers als jongeren kunnen aanspreken die nog niet veel weet hebben van de rijke folkgeschiedenis. Gezegend met een krachtige stem en een heerlijk rollend Iers accent, trekt O'Neill je moeiteloos in haar mooie verhalen, waarin vogels en natuur een grote plaats innemen. Ondersteund door een twaalftal muzikanten in een verscheidenheid aan rollen, legt ze telkens de nadruk op de schoonheid en puurheid van folk." (Heaven; 4,5 uit 5 sterren)
"Op haar debuut "Sorrow Bound" uit 2015 was al duidelijk dat de Canadese Kaia Kater geen standaard singer-songwriter is. Op dit vierde album demonstreert ze dat eens te meer. Ze eert de roots van haar uit Grenada afkomstige vader, en demonstreert andermaal haar voorliefde voor oeroude folk, maar eigenlijk zijn haar strijdbare tegen verdrukking van minderheden agerende songs tijdloos. In het met Aoife O'Donovan gezongen "The Witch" neemt ze je mee naar Salem ten tijde van de heksenvervolging, terwijl over de gehele linie de gevierde jazzdrummer Brian Blade zijn ritmische kunsten mag laten horen. "Mechanics Of The Mind" wordt gedomineerd door minimal music, die ook doorklinkt in het daaropvolgende "In Montreal", dat eerder klinkt als een alternatieve folksong. De uitgekiende instrumentatie, haar warme, jazzy zangfrasering en uitmuntende banjospel, de liedjes, de intelligente teksten, met "Strange Medicine" levert Kater haar tot nu beste album af." (Heaven; 4 uit 5 sterren)
"Mick Flannery is geen standaard folkzanger, geen standaard songsmid. Net als bij zijn ambacht als steenhouwer boetseert, schuurt en schaaft hij aan zijn nummers. Ondanks het stoere rockster-uiterlijk blijft hij de lieveling binnen de Ierse folkscene, al reikt zijn muzikale liefde veel verder en noemt en roemt hij een Kurt Cobain als een van zijn grote voorbeelden. Dat duistere destructieve randje is overduidelijk op "In The Game" hoorbaar, maar veel minder op "Goodtime Charlie" aanwezig. Op "Goodtime Charlie" staat Mick Flannery er ook niet alleen voor, maar verdeelt hij de gastrollen onder de relatief onbekende Tianna Esperanza, de meer ingeburgerde Valerie June en de solo en bij Bonny Light Horseman aan de weg timmerende Anaïs Mitchell. Mick Flannery is slechts een absorberende spons die deze bevindingen openbaart. Oordeel niet, beoordeel niet. Daarin ligt het onderliggende moraal van "Goodtime Charlie"." (Written In Music; 4,5 uit 5 sterren)
"Ik zie "222" vooral als een eigentijdse plaat van een muzikante die met een open blik naar de folk uit het verleden kijkt. Het duurt misschien maar 22 minuten, maar het zijn zoals gezegd 22 minuten van een onwaarschijnlijke en intense schoonheid. Van deze bijzondere muzikante gaan we nog veel horen, dat is zeker. Een prachtige start derhalve van het muziekjaar 2016" (De krenten uit de pop)
"De Canadese singer-songwriter Abigail Lapell timmert al een tijdje aan de weg in haar vaderland en sleepte de nodige folkprijzen in de wacht. Met "Stolen Time" (2022) trok ze ook hier volkomen terecht de aandacht. Op "Anniversary" neemt Lapell afstand van de pure folk, het is een ambitieus klinkend album dat werd opgenomen in een oude kerk. Ze werkt hier samen met Tony Dekker van het eveneens uit Toronto afkomstige Great Lake Swimmers. Soms voert hij zijn complete band op, maar "Anniversary" bevat ook enkele meer ingetogen songs. Het zijn voornamelijk stemmig ingekleurde songs (afwisselend opgewekt en melancholiek) die passen bij de thematiek: het voortschrijden van de tijd. Zeker de wat rijker georkestreerde songs klinken vol en dramatisch, maar Lapell kan het ook klein houden, meer aansluitend bij folk en country. Lapell heeft een aparte, maar ook bijzonder mooie stem en durft te experimenteren met een geluid dat anders klinkt dan gebruikelijk in de genres waarin ze zich beweegt." (De Krenten Uit De Pop)
"De Britse singer-songwriter Katherine Priddy leverde met haar debuutalbum "The Eternal Rocks Beneath een van de mooiste (folk)albums van 2021 af en herhaalt dat kunstje met het misschien nog wel indrukwekkendere "The Pendulum Swing". De meeste progressie hoor ik in haar songs, die een stuk veelzijdiger zijn dan op haar debuutalbum en die stuk voor stuk diepe indruk maken dankzij de gelaagdheid en veelzijdigheid. Die indruk maakt Katherine Priddy overigens ook weer met haar geletterde teksten, die deels zeer persoonlijk van aard zijn. Het tweede album van Katherine Priddy blijft de Britse folk grotendeels deels trouw, maar zoekt nog iets nadrukkelijker de grenzen van het genre op, met een vleugje country en een snufje Ennio Morricone als uitersten. Voor folkpuristen kleurt Katherine Priddy misschien net wat te vaak buiten de lijntjes, maar ik vind The "Pendulum Swing" een fantastisch album, dat uiteindelijk haar zo indrukwekkende debuutalbum wel eens kan gaan overtreffen." (De krenten uit de pop)
" But Ms. Kaplansky is out with her own new CD, and Ten Year Night more than either previous one, highlights her strengths as a songwriter, as well as an appealing and sensitive interpreter of songs. While she visits some of the classic songwriter topics, she does it with great intelligence and taste. She and her husband Richard Litvin collaborated on the lyrics, while she penned the music. She is joined by some of the musicians whose work has graced some of the more memorable albums on the New Folk scene, including producer and drummer Ben Wittman, who is known for his work with The Story, ubiquitous guitarist Duke Levine, of Shawn Colvin's band, electric guitarist Larry Campbell, who has toured with Bob Dylan and k.d. lang, plus Zev Katz on bass. Ms. Kaplansky also attracts some respected names, returning the favor by helping her with the vocals, including John Gorka, Jennifer Kimball, formerly of the Story, and Richard Shindell." (George Graham)|
"Dit derde album zou wel eens de doorbraak kunnen worden naar een groot publiek voor de opvallende singer-songwriter Caoilfhionn Rose. "Constellation" bevat namelijk de sterkste songs die ze tot nu toe schreef en die zijn met exact de juiste muzikanten om een spannend nieuwe geluid te creëren, opgenomen. "Constellation" duikt verrassend genoeg met deze muzikanten in sfeer niet zozeer de jazz als juist het modern klassiek in. Steeds weer zijn er fraai opbouwende sferen waar ook labelgenoten als Mammal Hands, (oud-labelgenoten) GoGo Penguin, Portico Quartet en vooral ook Hania Rani patent op hebben (wij voegen daar graag Arooj Aftab aan toe, HB, Muziekbank). Luister wat dat aangaat naar een song als "Momentary" en je bent verkocht. "Constellation" kent tien prachtige en zeer sfeervolle songs die een wel zeer fraai geheel vormen. De muzikale groei van Rose gecombineerd met deze groep geweldige muzikanten levert haar mooiste album tot nu toe op. Absolute aanrader." (WrittenInMusic; 4,5 uit 5 sterren)
Onze website en deze zoekfunctie is vernieuwd en we werken er op dit moment hard aan om de laatste puntjes op de i te zetten. Mis je bepaalde functionaliteiten, dan vind je hieronder tijdelijk nog de link naar oude zoekfunctie.
