Dmitri Sjostakovitsj schreef zijn eerste pianoconcert in 1933. De volledige titel van de compositie luidt Concerto nr. 1 voor piano, trompet en strijkers in c mineur opus 35. De première van het maar 20 minuten durende concert gaf de componist zelf onder leiding van een dirigent met de naam Shtidri op 15 oktober 1933. Orkest van dienst was het Sint Petersburg Philharmonisch Orkest (destijds Leningrad PO). Van de compositie is ook een bewerking voor twee pianos. Sjostakovitsj schreef de compositie op 27-jarige leeftijd. Zijn composities vielen destijds nog in de smaak van zowel publiek als de toenmalige regering. ... Anders dan in zijn latere werken is de uitstraling van het werk vrolijk, al is de ondertoon ironisch. De trompetpartij zorgt voor humoristische en sardonische interrupties. (wikipedia.org)
"Das Klavierkonzert Antal Dorátis (1906-1988) begegnete mir erstmals auf einer CD, die einen Mitschnitt in der Uraufführungs-Besetzung zusammen mit der Widmungsträgerin und Ehefrau des Komponisten – Ilse von Alpenheim – und dem National Symphony Orchestra Washington von 1976 festhält. Ich war überwältigt von diesem grandiosen Werk, so dass rasch der Wunsch in mir reifte, es selbst zu musizieren und auch aufzunehmen." (Olivier Triendl)
De piano vormde in meer dan een opzicht het hart van Stravinski’s componeren, al was het alleen maar omdat hij gewend was om aan de piano te componeren. Deze cd legt vooral de nadruk op Stravinski als rondreizende pianovirtuoos. Het Concert voor Piano en Blazers en het Capriccio (feitelijk zijn tweede pianoconcert) componeerde hij op maat voor zijn eigen (grote) handen. De componist waakte streng over de uitvoeringsrechten van deze concerten, want de geromantiseerde overdrijvingen van concurrerende pianisten konden hem niet bekoren. Het latere Movements uit 1959 ontstond in opdracht van de Zwitserse magnaat Karl Weber, die een pianoconcert wenste voor zijn vrouw Margit. In Movements probeerde de inmiddels bejaarde componist gelijke tred te houden met de jongere generatie van Stockhousen en Boulez. Steven Osborne behoort tot de vaste artiesten van het label Hyperion. Hij is pianist die zich weet te onderscheiden in het repertoire van de Twintigste Eeuw. (...)|
"Dedicated to Francis Poulenc, Vittorio Rieti’s First Piano Concerto formed part of his early success in Paris during the 1920s, the work’s high spirits reflecting Rieti’s recent marriage and the birth of his son Fabio. The Second Piano Concerto started out as a harpsichord concerto for Wanda Landowska but was later recast. The Third Piano Concerto is notable for its deeply felt central Andantino, while the Concerto for Two Pianos and Orchestra is exuberant with cinematic themes. All of these works feature witty passages for orchestral soloists in dialogue with the piano, imbued with Rieti’s original and unpredictable style." (naxos.com)
Deze cd bevat drie klavecimbelconcerten uit de vorige eeuw. De concerten van Martinů en Krása ademen het neoclassicisme van de jaren dertig à la Hindemith en Weill. Zeer fraai is het veel latere concert (1975) van de niet zo bekende Viktor Kalabis. Hij was de echtgenoot van de Tsjechische Zuzana Ruzicková, die als eerste Bachs klavecimbelwerk integraal opnam. De klavecinist van deze cd, Mahan Esfahani, was de laatste leerling van Ruzicková. Esfahani haalt soms de krant omdat hij zich afzet tegen de volgens hem te dogmatische ‘authentieke’ school van Gustav Leonhardt. Esfahani's boosheid is te begrijpen wanneer men bedenkt dat Leonhardt destijds afkeurend sprak over het robuuste soort klavecimbel waarop Ruzicková speelde. Het zijn feitelijk twee scholen die hier met elkaar botsen: aan de ene kant de norm van het consciëntieuze historische onderzoek, aan de andere kant de persoonlijkheid van de vertolker die de muziek weer nieuw leven in moet blazen. (...) (HJ, muziekweb.nl)
Het Orquesta Nacional de España (ONE) is een Spaans symfonieorkest. Het werd opgericht in 19371 en is gevestigd in Madrid, in het Auditorio Nacional de Música, en werd eerder opgericht door de regering van de Republiek midden in de burgeroorlog. Het Nationaal Orkest en Koor van Spanje (OCNE) omvat de twee staatsensembles voor symfonische en koormuziek van het ministerie van Cultuur en Sport. Er zij gewezen op de taak van de verspreiding van Spaanse muziek en de erkenning die zij heeft gegeven aan jonge Spaanse componisten door hun werken in première te brengen. Momenteel is David Afkham chef-dirigent en artistiek directeur en maakt het deel uit van het Nationaal Instituut voor Podiumkunsten en Muziek (INAEM), van het ministerie van Cultuur en Sport. Het treedt vaak samen op met het Coro Nacional de España. (es.wikipedia.org)
In 1993 overleed Theo Bruins, een bijzonder pianist, wiens vertolkingen van zowel klassieke als eigentijdse werken alom werden bewonderd. Veelal werd zijn musiceren, dat altijd stoelde op een intellectuele en weldoordachte aanpak, omschreven als analytisch en soms ook als koel. Op z'n minst geeft dat een te eenzijdig beeld van de vertolker Bruins; ook na zijn te vroege dood blijkt hij niet vergeten omdat hij op een andere manier een gevoelige snaar bij zijn publiek wist te raken. De vertolkingen die Theo Bruins tussen 1965 en 1987 ervan voor de radio gaf, waren tot nu toe niet verkrijgbaar. Als hommage aan de overleden pianomeester nam de Nederlandse vereniging van pianisten en pianoleraren EPTA het initiatief om de bewaardgebleven radiobanden op compact disc over te zetten.
Onze website en deze zoekfunctie is vernieuwd en we werken er op dit moment hard aan om de laatste puntjes op de i te zetten. Mis je bepaalde functionaliteiten, dan vind je hieronder tijdelijk nog de link naar oude zoekfunctie.
