"Mark Knopfler liet de afgelopen jaren regelmatig doorschemeren dat de wereldtournee van 2019 wat hem betreft de laatste was. De Britse gitarist en singer-songwriter wil zich voortaan vooral focussen op het schrijven en opnemen van nieuwe songs. Wellicht spookte die gedachte ook al door zijn hoofd tijdens het maken van "One Deep River". Wat speelt hij nog altijd mooi gitaar, zoals in "Ahead Of The Game" of "Black Tie Jobs". Knopflers subtiele licks zijn verhalen op zich. Alles wordt verder smaakvol ingevuld door zijn vaste band. Zoals altijd zijn de teksten beeldend. Het groezelige tafereel van "Scavengers Yard" is daar een sterk voorbeeld van. Al die ingrediënten maken "One Deep River" tot een van de beste soloplaten van Knopfler tot nu toe. Het zou jammer zijn als we de muzikant en zijn band nooit meer live zien. Maar als dat betekent dat de muzikant daarmee extra tijd heeft om meer van dit soort albums te maken, zou dat uiteindelijk alleen maar winst zijn." (Lust For Life; 5 uit 5 sterren)
"In 1968, Neil Young teamed up with the core members of struggling L.A. rock band the Rockets, renamed them Crazy Horse, and spent the next five decades working alongside them. Their first record was 1969’s "Everybody Knows This Is Nowhere," featuring classics like "Down By The River" and "Cowgirl In The Sand." But their early recording sessions produced a lot more music than the seven songs on "Everybody Knows This Is Nowhere," and Young is finally sharing this music 56 years later with the release of "Early Daze". The ten-track archival collection features alternate versions of "Cinnamon Girl," "Birds," "Down By The River" and "Wonderin’." Check out an alternate version of the "After the Gold Rush" outtake "Everybody’s Alone." There’s also an unreleased version of "Helpless" that has never been heard by the public. The lost "Crazy Horse" version has taken on near-mythical status in Young fan circles over the decades, and it’s finally coming out." (Rolling Stone)
"In de jaren '70 had Neil Young de gewoonte om zijn beste werk voor zichzelf te houden. Naast projecten als het lang uitgestelde countryrockalbum "Homegrown" (opgenomen tussen 1974 en 1975 maar pas officieel uitgebracht in 2020) en de sublieme solosessies uit 1976 die uiteindelijk werden gebundeld op het album "The Hitchhiker" uit 2017, maakte Young ook een album getiteld "Chrome Dreams" dat een zeer ongebruikelijk traject zou volgen in de komende 40 jaar. "Chrome Dreams" bestaat uit 12 nummers die tussen 1974 en 1977 zijn opgenomen en waarvan vele tot de meest geliefde nummers uit Youngs repertoire behoren." (AllMusic; 4.5 uit 5 sterren)
"Met de titel geeft de Amerikaanse zangeres Melissa Etheridge aan dat ze zeker niet uit het veld geslagen is. Het is de titel van haar TV-documentaireserie. Tijd om een live album uit te brengen. Een album waarbij ze terug gaat naar haar woonplek waar het allemaal begon Levenworth, Kansas. Daar staat een gevangenis waar ze een concert geeft. Niet om criminaliteit te promoten, maar net als Johnny Cash toen, de gevangenen een hart onder de riem te steken en hoop te geven. Het album start dan ook met "All American Girl". Met een heerlijke setlijst weet ze dit album te vullen. Het zijn 23 songs waarvan 11 introducties van een nummer… een prelude. Dan blijven er uiteindelijk 12 songs over. Juist de verhalen die ze verteld brengt haar dicht bij de fans en dat willen deze fans. Een onderdeel zijn van de familie en dat deed ze al vanaf het begin. Het album is vooral een lekker album, maar de verhalen hoef je niet alle draaiuren erbij. Maar ja dat is nu eenmaal zo. Prima album!" (De Muziekplank)
"Toen Laurie Anderson (echtgenote van Lou Reed) het bureau van Lou Reed ging opruimen stuitte ze op een envelop die Lou aan zichzelf had gericht. In de envelop zat een tape gevuld met songs die hij rond 1965 had geschreven en om het copyright te waarborgen had hij die naar zichzelf gestuurd zodat het een datum had. Groot was Andersons verbazing toen ze de tape beluisterde. Op de tape zaten hele vroege versies van latere Velvet Underground klassiekers en alleen daarom al van historisch belang. Reed begeleid zichzelf op gitaar en het is een wat vreemde ervaring songs als Heroin in een folk jasje te horen. Ook te horen is de eerste samenwerking met John Cale in de nummers Wrap Your Troubles in Dreams en I'm Waiting For The Man (met mondharmonicasolo...). Het geheel klinkt weliswaar een stuk minder gevaarlijk dan op de onvolprezen debuutplaat van The Velvet Underground, vast staat wel dat Reed al heel vroeg een uitstekende songschrijver was." (Platomania)|
"Wrapping up her Soul, Body, Mind album trilogy, Scottish singer/songwriter KT Tunstall delivered the final installment, NUT, after a profound four years of change that found the artist processing hearing loss, heightened self-awareness, new love, and a global pandemic. Diving straight into those experiences on opener "Out of Touch," Tunstall suffuses the LP with deep catharsis, emotional heft, and introspection, reflecting on both personal and existential upheaval. More polished and pop-oriented than its predecessors -- 2016's KIN and 2018's WAX -- NUT amplifies the production pizzazz and injects programmed beats into Tunstall's typically rousing folk-rock, often channeling the experimental energy of her third set, Tiger Suit." (Allmusic)|
Hoe een niet uitgebracht album uit 1972 toch nog na ruim 40 jaar het levenslicht zag! En hoe we één van de mooiste platen van dat jaar hadden gemist! Dat is het bijzondere achter deze plaat van Terry Dolan. Na het opnemen van de eerste vier nummers werd producer/pianist Nicky Hopkins door de Rolling Stones 'weggekaapt'. Een half jaar later werd de rest van het album door een andere producer, Pete Sears, en andere muzikanten (o.a. 18-jarige Neil Schon) afgemaakt. Het hoe en waarom wordt in het begeleidende boekje uitgebreid uit de doeken gedaan. Het was een plaat, waarop Terry Dolan zijn nummers kon laten klinken, zoals alleen hij kon en de muzikanten hun gang kon laten gaan: uitbundig en tegelijk ingetogen. Zelden was een plaat zo gevarieerd. Dolan heeft de plaat niet meer meegemaakt. Hij overleed in 2012. (GT, Muziekbank)
Concert-opname van anderhalf uur. Met o.a. 'I Go To Extremes', 'We Didn't Start The Fire' en 'Piano Man'.|
Onze website en deze zoekfunctie is vernieuwd en we werken er op dit moment hard aan om de laatste puntjes op de i te zetten. Mis je bepaalde functionaliteiten, dan vind je hieronder tijdelijk nog de link naar oude zoekfunctie.
