"Met "Yankee Hotel Foxtrot" had Wilco bewezen dat de experimentelere weg die ze waren ingeslagen succes niet in de weg stond, maar het was in 2004 met "A Ghost Is Born" dat ze hun nieuwe sound wisten te vervolmaken. Dit keer voor het eerst zonder Jay Bennet, die een grote rol had gespeeld in Wilco’s begindagen, maar volgens leider Jeff Tweedy niet mee kon met zijn vernieuwingsdrang. Wel met een grotere rol voor producer Jim O’Rourke en drumprofessor Glenn Kotche. Het zou Wilco’s grootste succes dan toe worden, en dus reden om twintig jaar later het ontstaan nog eens onder de microscoop te leggen." (Platomania) Er is een 9(!!)-CD-editie van deze release, met o.a. heel veel demo's. Dat vonden we teveel van het goede. Deze versie heeft 1 extra schijf naast het originele album, met 19 extra tracks: live-opnamen plus enkele outtakes (soms eerder verschenen op bijv. een EP) en afwijkende mixen.
"Bloemlezing in vier delen. Wie houdt van verhalende indierock zit hier aan het juiste adres. Geestdrift lijkt hier het thema te zijn, met bevlogenheid en ruimte voor prachtige arrangementen, en inhoudelijk telkens dansend tussen morbide verhalen en gevatte formuleringen. Opener "Burial Ground" liet eerder al horen dat het een fantastische catchy vintage Decemberists-single is over een samenkomst op een kerkhof, met in zijn staart nog een trompet die de puntjes op de i zet. Maar meteen erna gaat het feestje door want op "Oh No!" leidt een swingende calypsomelodie ons op geniale wijze naar een uit de hand lopend huwelijksfeest. "Long White Veil" brengt met zijn pedal steel gitaar een soort spookachtige kruisbestuiving tussen surfrock en country en rondt de eerste zijde prachtig af. "I married her, I carried her. On the very same day I buried her.", The Decemberists weten nog steeds hoe ze een lach en een traan in één liedje kunnen brengen." (Dansende Beren; 4 uit 5 sterren)
"Nog even voor de nieuwkomers: Katie Crutchfield (Waxahatchee) debuteerde twaalf jaar geleden met rafelig klinkende indiefolk en ontwikkelde zich via indierock richting alt.country en Americana. Én tot een singer-songwriter van formaat. Ze maakte "Tigers Blood" wederom met producer Brad Cook (Bon Iver, Big Red Machine), diens broer Phil speelt veel toetsen en banjo. Spencer Tweedy drumt en aanstormend talent MJ Lendermann – ook gitarist in Wednesday – is prominent te horen als zanger en gitarist. Zoals in de fraaie countryballad "Right Back To It", waarin Crutchfield zich verwondert over de dynamiek van een langetermijnrelatie (die ze heeft met Kevin Morby). Ook in "Burns Out At Midnight" lijkt huiselijk geluk haar nerveus te maken: ‘I wasn’t prepared to receive.’ "Saint Cloud" voelde wat intenser, "Tigers Blood" is muzikaal rijker en zit meer doordacht in elkaar. De plaat bevestigt andermaal dat Crutchfield een van de beste singer-songwriters van haar generatie is." (Oor)
"The record accompanies a six-album re-release by the singer, and presents new versions of a song from each. We’re not talking remastered material here, we’re talking re-imaginings, new arrangements, whole new areas of meaning. The viewpoint in the obsessive confessional ‘After I Made Love to You’ is, for example, made more sympathetic, reborn as a love song, characterised by crass richness rather than perversity. Perhaps the EP’s biggest surprise – and most rewarding risk – is the new version of ‘I See a Darkness’ – a surely untouchable classic, any return to which should speak of the same inherent folly as covering Joy Division’s ‘Lover Will Tear Us Apart’. But it works: a foot-stomping, country and western barn-stormer version of the song – a version where ‘Do you know how I much I love you?’ becomes the song’s tagline, instead of its title. It’s now a song whose focus is salvation, not trouble, and one that confirms the inherent optimism of the original." (For Folks Sake)
Heruitgave uit 2022 met extra CD met in totaal 18 bonustracks. "A sprawling new set full of demos and alternate takes suggests a dazzling array of paths the Chicago group might have taken on their masterpiece." (Pitchfork) Allmusic over de oorspronkelijke versie uit 2002: "Few bands can call themselves contemporaries of both the heartbreakingly earnest self-destruction of Whiskeytown and the alienating experimentation of Radiohead's post-millennial releases, but on the painstaking Yankee Hotel Foxtrot, Wilco seem to have done just that. In early 2001, the Chicago-area band focused on recording their fourth album. Unwilling to change the album to make it more commercially viable, the band bought the finished studio tapes from Warner for 50,000 dollars and left the label. The turmoil surrounding the recording and distribution of the album in no way diminishes the sheer quality of the genre-spanning pop songs written by frontman Jeff Tweedy and his bandmates."|
"Far From Saints is een zijproject van Kelly Jones en het Amerikaanse duo The Wind + The Wave. Laatsgenoemde act werd eerder al door de Stereophonics-frontman gerekruteerd als voorprogramma tijdens een solotournee en de kennismaking deed naar een duurzamer samenwerking verlangen. Dit heeft een album opgeleverd dat de fans van The Wind + The Wave vanzelfsprekender in de oren zal klinken dan de Stereophonics-aanhang. Niet dat Jones nooit blijk gegeven heeft van een affiniteit voor folk en country, maar dit titelloze debuut laat zich van begin tot eind als een tripje Americana omschrijven. Spaarzaam geïnstrumenteerde ballads bieden op gezette tijden ruim baan aan stampende Southern rock waar de Allmans in hun beste dagen de neus niet voor opgehaald zouden hebben ("The Ride"!) Patty Lynns stem kan solo wat temerig klinken, maar in harmonie met Jones verandert dat onmiddelijk, zoals het glorieuze "Gonna Find What's Killing Me" in de beste Parsons/Harris-traditie bewijst." (Lust For Life; 4 uit 5 sterren)
Onze website en deze zoekfunctie is vernieuwd en we werken er op dit moment hard aan om de laatste puntjes op de i te zetten. Mis je bepaalde functionaliteiten, dan vind je hieronder tijdelijk nog de link naar oude zoekfunctie.
