"Ensemble La Rêveuse verrast keer op keer met albums die nieuw licht werpen op het Britse muziekleven van de barok. Na albums als London circa 1700 rondom Henry Purcell en London circa 1720 over de muzikale erfenis van Corelli, staan op London circa 1740 musici centraal met wie Georg Friedrich Händel graag samenwerkte. Händel was op dat moment de ‘leading man’ in de Londense muziekscene en zette zijn internationale netwerk in om de beste musici naar de Britse hoofdstad te halen. Zo vinden we de Duitse fluitist Carl Friedrich Weidemann, de Italiaanse hoboïst en fluitist Giuseppe Sammartini en violist Pietro Castrucci in Händels operaorkest. Naast stervirtuozen waren deze heren ook uiterst bekwame componisten. La Rêveuse laat horen dat hun soloconcerten en sonates de vergelijking met Händels eigen muziek makkelijk kunnen doorstaan. (...)" (JWvR, Muziekweb)
"Het Combattimento Consort speelde onder artistiek leider Jan Willem de Vriend muziek uit de periode van 1600 tot 1800, waarbij een voorkeur lag bij de minder bekende componisten. Gezien het repertoire werden concerten in kleine en middelgrote bezettingen gegeven, maar ook stonden oratoria en opera's op het repertoire. In tegenstelling tot veel moderne ensembles die oude muziek uitvoeren op "historisch instrumentarium" oftewel replica's daarvan, speelde dit ensemble op moderne instrumenten. Musica ad Rhenum is een Nederlands ensemble voor barok- en klassieke muziek , opgericht in 1992 en gevestigd in Amsterdam , bedreven in historisch geïnformeerde uitvoeringen , d.w.z. uitvoeringen op historische instrumenten (of kopieën van historische instrumenten)." (Wikipedia)
Dit album dankt zijn titel 'Beauté barbare' aan Telemann die de muziek die hij ontdekte tijdens een reis naar Opper-Silezië in 1705 beschreef als bestaand 'in zijn ware barbaarse schoonheid'. Bedoelde hij 'wild'? 'Exotisch'? In ieder geval was de componist gefascineerd: 'Een aandachtige waarnemer kon van [die musici] in acht dagen genoeg ideeën verzamelen om een leven lang mee te gaan.' François Lazarevitch, een even gepassioneerd bewonderaar van volksmuziek, (...), heeft dit wild wervelende programma bedacht dat Telemann (Concerto Polonois) en Oost-Europese Roma-muziek uit de achttiende eeuw mengt, dankzij een verzameling dansmelodieën uit 1730 die hij heeft opgegraven. 'Wat voor ons als barokartiesten interessant is, is om in de stukken 'kunstmuziek' alles te vinden wat niet is opgeschreven, namelijk de energie en 'swing' van de volksdansen. Ik hou ervan dat de muziek die we spelen niet klinkt als oude muziek', zegt de fluitist en oprichter van Les Musiciens de Saint-Julien, (...) https://outhere-music.com
Internationaal geprezen fluitist Ashley Solomon en Florilegium presenteren The Spohr Collection, Vol. 2. Ashley Solomon zegt: "De mogelijkheid om originele fluiten uit de 18e eeuw te spelen is een zeldzame gebeurtenis. Wanneer de kans zich voordoet, moet deze onmiddellijk worden gegrepen!' (...) Deze nieuwe release, Spohr Collection, Vol. 2, bevat zes fluitconcerten uit de 18e eeuw op zes unieke fluiten; sommige gemaakt van ivoor, verschillende houtsoorten (buxus en ebbenhout), en een van porselein en goud. Elk instrument is gekoppeld aan repertoire uit dezelfde periode waarin het oorspronkelijk werd gemaakt en bespeeld. Dit biedt een unieke inkijk in de wereld van de fluitvirtuoos in de 18e eeuw. Deze concerten van Vivaldi, C.P.E. Bach, Quantz, Leclair, Blavet en Woodcock nodigen de luisteraar uit om de rijke klankwereld te ervaren die elk van deze originele fluiten uitstraalt. (Native DSD)
De violist, organist en componist Pieter Hellendaal werd in 1721 geboren in Rotterdam. De familie verhuisde naar Utrecht, waar de tienjarige Pieter organist van de Nicolaïkerk werd. In Italië kreeg hij les van Tartini. Ondanks zijn kwaliteiten had Hellendaal moeite om in ons land een bestaan op te bouwen. Hij week uit naar Londen, waar de Italiaanse muziek populair was. De popsterren van de Italiaanse rage waren Corelli (die overigens nooit in Londen is geweest), Geminiani en Händel. Aanvankelijk rolde Hellendaal van de ene schnabbel in de ander. Zo speelde hij tijdens de pauzes van Händels theaterwerk Acis and Galatea. In 1758 publiceerde hij zijn enige reeks orkestwerken, de fraaie Concerti Grossi van deze cd, die te vergelijken zijn met de Concerti Grossi op.6 van Händel. Pas in 1762 vond Hellendaal vastigheid in Cambridge als organist en leraar. (HJ)|
Music for a royal banquet!. Mid-1770s Versailles was immune to the revolutionary ideas already brewing in Paris. A succession of weddings was arranged to ensure the continuity of the throne, post-Louis XV: the Duke of Berry (1770), the Count of Provence (1771) and, germane to our purposes today, the Count of Artois (1773) - Louis XVI, Louis XVIII and Charles X respectively. It is the “Sinfonie du Festin Royal de Monseigneur le Comte d”Artois Année 1773” we hear here, in superb performances recorded at Versailles itself. (classicalexplorer.com)
"Jean-Philippe Rameau was een van de belangrijkste barokcomponisten in het algemeen en van de Franse componisten in het bijzonder. Hij was niet alleen organist, klavecinist en muziekpedagoog maar geldt als een zeer belangrijk muziektheoreticus wiens invloed tot op de huidige dag doorwerkt. Naast Jean-Baptiste Lully werd hij als hoofdrepresentant van het ancien régime gezien. Zijn omvangrijk muziektheoretisch oeuvre is de basis voor de functionele harmonieleer." (Wikipedia)
Ontleend aan Royers operawerken – en (met uitzondering van een live versie van Pyrrhus) nooit eerder opgenomen – onthullen deze choreografische stukken een nieuw facet van de componist. De genialiteit en virtuositeit van zijn klavecimbelcomposities zijn bekend; hier ontdekken we zijn gave voor verfijning en lyriek. Deze dansen tonen Royers unieke gevoel voor harmonie en fijn gebruik van orkestrale contrasten, evenals een bijna grillige retoriek van het onverwachte. Enkele van zijn bekendste stukken, waaronder de beroemde "Mars van de Scythen" uit Zaïde, zijn hier in hun orkestvorm te horen. (lestalenslyriques.com)
De Concerti Armonici zijn 6 concerti van de hand van Graaf Unico Wilhelm van Wassenaer, Landcommandeur van Ridderlijke Duitsche Orde in de protestantse Balije Utrecht. Unico van Wassenaar componeerde deze stukken vermoedelijk tussen 1725 en 1740 voor de huisconcerten die hij samen met Graaf Willem Bentinck organiseerde voor een beperkt publiek van edellieden. Ze werden in 1740 uitgegeven bij Ricciotti in Den Haag met een dedicatie aan Graaf Willem Bentinck, evenwel zonder vermelding van de componist. Vermoedelijk was Unico van Wassenaar zelf niet overtuigd van zijn muzikaal talent. Dit alles zorgde tot 1980 voor verwarring rond het vaderschap van deze composities. Onderzoek door de musicoloog Albert Dunning werkte in die zin verhelderend. Alle 6 concerti zijn gekenmerkt door een grote harmonische rijkdom en een melodische vindingrijkheid met daarbij een italianiserende invloed. Elk concerto bevat vier delen met telkens twee snelle en twee langzame bewegingen. (...) (https://nl.wikipedia.org)
"(...) Voor de verjaardag van de prins op 9 juni 1723 componeerde hij de charmante Serenata Freudenbezeugung der vier Tageszeiten voor vier solisten en een extreem kleurrijk en weelderig orkest. Met Aurora (de ochtend), Phoebus (de middag), Hesperus (de avond) en Cynthia (de nacht) lijken de godheden van de vier tijdstippen van de dag eer te bewijzen aan de heerser. Het programma van deze opname met L’Arpa Festante wordt aangevuld met een al even kleurrijke vierdelige Fantasia, die bewaard is gebleven in Dresden en ongebruikelijk genoeg drie verschillende solistenbezettingen vraagt: eerst 2 hobo’s, dan 2 dwarsfluiten; de laatste twee delen lijken een eerste versie van Faschs concerto voor chalumeau (een familielid van de klarinet). Alle werken op deze opname zijn wereldpremière opnamen en dus een belangrijke toevoeging aan de steeds groeiende Fasch discografie." (klassiek-centraal.be)
Jean-Baptiste Lully, oorspronkelijke naam: Giovanni Battista Lulli (omgeving Florence, 28 november 1632 – Parijs, 22 maart 1687) was een in Italië geboren componist uit de barok en schepper/vormgever van de Franse opera. Het grootste deel van zijn leven werkte hij in dienst van het hof van de Franse koning Lodewijk XIV, van waaruit hij het Franse muziekleven decennialang domineerde. Zijn werk had een belangrijke invloed op de ontwikkeling van de West-Europese muziek. (nl.wikipedia.org)
In 2003 heeft Marc Minkowski met zijn Musiciens du Louvre een "Symphonie imaginaire" opgenomen. Het ging om een bloemlezing uit muziek van Rameau, (...). Het was een doorslaand succes. Nu komt Minkowski met een vervolg: Nouvelle symphonie. Deze ‘nieuwe symfonie’ omvat weer allerlei hoogtepunten uit het rijke oeuvre van Rameau, ditmaal niet alleen instrumentale delen maar ook vocale scènes uit opera’s en een opera-ballet. Daarin laat de bariton Florian Sempey horen hoe expressief hij kan zingen, ook al staan de dubieuze intonaties niet altijd in dienst van de uitdrukkingskracht. De grootste attractie blijft het briljante orkestspel van Les Musiciens du Louvre, (...) Het ene schitterende fragment volgt op het andere (...) Samen vormen ze een afwisselend en toch samenhangend geheel. Minkowski’s benadering is weergaloos direct en theatraal effectief. Zelfs in vliegende vaart blijft de toon prachtig helder en kleurrijk. Deze cd is een must voor liefhebbers van baroktheater. (klassiekezaken.nl)
Onze website en deze zoekfunctie is vernieuwd en we werken er op dit moment hard aan om de laatste puntjes op de i te zetten. Mis je bepaalde functionaliteiten, dan vind je hieronder tijdelijk nog de link naar oude zoekfunctie.
