"La Compagnia del Madrigale releases another imaginative album on Glossa, turning to a late composition by Orazio Vecchi, Le veglie di Siena from 1604. This entertainment comes in two parts: the first embracing “pleasant” mimicry of the manners of speaking of Italians and foreigners and a high-spirited madrigal group, “La caccia d’Amore”; part two is more “serious” in tone, but with a kaleidoscope of musical styles and emotional expressions representing “umori” or moods. A vivid sense of theatricality from the vocal sextet is complemented by a modern master of the commedia dell’arte, the actor and director Antonio Fava." (glossamusic.com)
"Il pastor fido (De trouwe herder) is een pastorale tragikomedie, gesitueerd in Arcadië, geschreven door Giovanni Battista Guarini en voor het eerst in 1590 gepubliceerd in Venetië. Het is een van de bekendste toneelstukken uit de zeventiende eeuw. Het is een van de bekendste toneelstukken uit de zeventiende eeuw. Het inspireerde verscheidene componisten van madrigale muziek, onder wie Giaches de Wert, Claudio Monteverdi, Tarquinio Merula, Heinrich Schütz, Sigismondo d'India en Alessandro Grandi. De Zuid-Nederlandse componist Philippus de Monte noemde een van zijn boeken naar het toneelstuk. De eerste opera, gebaseerd op het toneelstuk was van Georg Friedrich Händel, met dezelfde titel, in 1712." (Wikipedia)
"Carlo Gesualdo, Prins van Venosa, is een naam die resoneert in de annalen van de klassieke muziekgeschiedenis, niet alleen vanwege zijn baanbrekende composities, maar ook vanwege zijn tumultueuze en schandalige leven. Gesualdo werd in 1566 in de adel geboren en was een dramatische mix van genialiteit en waanzin, creativiteit en misdaad, waardoor hij een van de meest raadselachtige figuren van de Renaissance werd. Gesualdo's bijdragen aan de muziek zijn ronduit revolutionair. Hij is vooral bekend om zijn madrigalen, een vorm van wereldlijke vocale muziek die hij doordrenkte met intense expressiviteit en gedurfde chromatiek. Zijn gebruik van dissonantie en ongebruikelijke harmonieën was zijn tijd ver vooruit en creëerde een geluid dat zowel beklijvend als mooi was. Gesualdo's muziek werd gekenmerkt door zijn emotionele diepgang en complexiteit, die vaak de onrust van zijn persoonlijke leven weerspiegelde." (calmradio.com)
"Sheppard was probably born around 1515, judging from his statement in 1554 that he had been composing music for twenty years. Nothing certain is known about his early life. The first sighting of him occurs at Thaxted in June 1541 when he married the recently widowed Jane Ewen or Evan. He was then probably in his mid twenties. It is not known whether he served in a musical position in the church of St John the Baptist, Thaxted. He then served as informator choristarum at Magdalen College, Oxford continuously from Michaelmas 1543 to sometime between March and Michaelmas 1548. Sheppard next appears in a list of the Gentleman of the Chapel Royal who sang at the funeral of King Edward VI in August 1553; he may have joined the chapel directly after his departure from Oxford, but, because of a gap in Chapel Royal records from 1547, this cannot be proved. He appears to have remained active at the chapel up to the year of his death." (en.wikipedia.org)
It is always unfortunate when our familiarity with one composer's music gets in the way of hearing another's. But for most of us in the 21st century our experience with J.S. Bach's two passions makes us likely to hear settings by other composers primarily in comparison to them. If we approach the passions of Heinrich Schütz in particular with ears attuned to Bach's compositions we are likely to be puzzled and maybe even disappointed, because the older composer's approach and choice of musical medium were very different. (...) (dacapo-records.dk)
"Het Ensemble Clément Janequin is een Frans ensemble voor oude muziek, opgericht in 1978 en gespecialiseerd in de chansons van de renaissance en de vroege barok. De oprichter en leider is countertenor Dominique Visse. Een vroege line-up van het Ensemble in 1985, voor de opname van Meslanges, bestond uit Josep Cabré (bariton), Philippe Cantor (bariton), Michel Laplénie (tenor), Gérard Lesne (Haute Contre), Agnès Mellon (sopraan), Antoine Sicot ( Bass) en regie Dominique Visse. Cabré, Laplénie en Lesne richtten vervolgens allemaal hun eigen ensembles op, evenals Bruno Boterf (tenor) die van 1987 tot 2007 lid was van het Ensemble voordat hij zijn eigen vocale ensemble Ludus Modalis oprichtte." (Wikipedia)
"The music for this disc is chosen from a selection of Luca Marenzio's prolific output of madrigal sets and follows a rewarding, if not entirely convincing, account of Cipriano de Rore's valedictory Fifth Book. Evidently, his sense of balanced melody built upon a gleaming diatonic backdrop appealed greatly. Of course there is more to Marenzio than simply providing models for England's short-lived flirtation with madrigals. He was a composer whose wide-ranging qualities earned him the reputation of being a master of fresh and lucid texts, as well as the more serious and anguished style of the mannerists.The Consort turn in a performance of remarkable quality, movingly paced and immaculately blended. A fine achievement and not to be missed." (Gramophone)
Of the three composers and chapelmasters at the Munich court chapel during the sixteenth century—Ludwig Senfl (1489/91-1543), Ludwig Daser (1526-1589) and Orlande de Lassus (1530/32-1594)—Daser has to this day remained the least known. This may come as a surprise, for it was he who, between Senfl and Lassus, made a decisive contribution to the development of the Munich court chapel choir into a professional ensemble under Duke Albrecht V of Bavaria. The fact that Daser and his work were quickly forgotten after his death cannot be blamed on him personally. His considerable legacy was simply eclipsed by the posthumous fame of other composers, who continue to have a greater impact on our perception today of the musical landscape of sixteenth-century southern Germany—Senfl, Lassus and Leonhard Lechner (1553-1606) being among the best-known. (...) (ensemblecinquecento.com)
"Antoine Busnois was een Vlaams polyfonist en dichter in de vroege renaissance. Hoewel hij ook geestelijke muziek heeft gecomponeerd zoals motetten, was hij vooral een van de beroemdste 15e-eeuwse componisten van wereldlijke liederen. Na de dood van Guillaume Dufay gold hij als de voornaamste vertegenwoordiger van de Bourgondische School. Busnois was in zijn tijd een gereputeerd componist, allicht de bekendste musicus in Europa tussen Guillaume Dufay en Johannes Ockeghem. Busnois schreef sacrale en wereldlijke muziek. Van zijn sacrale muziek zijn overgebleven : twee missen van het cantus firmus-type en acht motetten. Aannemelijk is dat een flink deel van het oeuvre niet bewaard is gebleven." (Wikipedia)
De zes bewaard gebleven koorboeken van de Pieterskerk in Leiden vormen een buitengewoon belangrijke collectie. Zonder deze boeken hadden we geen idee gehad van het liturgisch polyfone repertoire, zoals dat (vanaf ca. 1440) gezongen werd tijdens de verschillende gebedsuren in de parochiekerken. Het mag een wonder heten dat ze de beeldenstorm van 1566 hebben overleefd, ze waren blijkbaar goed bewaard gebleven. De cdserie van het Egidius Quartet toont altijd een dwarsdoorsnede van een van de zes koorboeken (genummerd van A tot F in de negentiende eeuw). Koorboek D (Ms. 1441) ziet er imposant uit met zijn omslag van donkerbruin glanzend leer. Deze hoes is natuurlijk niet authentiek. Het zwaar beschadigde boek is in de jaren zestig grondig gerestaureerd. In dit boek (en dus ook de vierde dubbel-cd) voeren de motetten van Clemens non Papa en Thomas Crecquillon weer de boventoon.
Onze website en deze zoekfunctie is vernieuwd en we werken er op dit moment hard aan om de laatste puntjes op de i te zetten. Mis je bepaalde functionaliteiten, dan vind je hieronder tijdelijk nog de link naar oude zoekfunctie.
