"Barbara Strozzi was een Italiaans componiste en zangeres. Ze was de natuurlijke dochter van Giulio Strozzi en Isabelle Garzone, een dienstbode in diens huishouden. Giulio Strozzi, een telg van de invloedrijke Strozzi-familie, bestemde haar voor een muzikale carrière. Hij was deel van de Accademia degli Incogniti en creëerde de Accademia degli Unisoni om zijn dochter een plaats te bieden om haar werk voor te stellen. Strozzi kreeg onder andere les van Francesco Cavalli en publiceerde gedurende haar leven 8 collecties liederen - dat zijn 125 vocale stukken - en dit is meer dan menig beroemd componist. Dit alles zonder de hulp van de kerk of een beschermheer. Met Giovanni Paolo Vidman (ook Widmann), een collega van haar vader met wie ze samenwoonde, kreeg ze ten minste drie van haar vier kinderen. Bij testament werd ze door Giulio Strozzi geëcht. Strozzi stierf in Padua in 1677 op 58-jarige leeftijd. Ze liet geen testament na. Haar erfenis werd opgeëist door haar zoon Giulio Pietro." (Wikipedia)
"Hij werd ooit door nota bene The Financial Times geïntroduceerd als ‘the new countertenor on the block’. Inmiddels is Jakub Józef Orlinski een gevestigd zanger die met il Pomo d’Oro de ene na de andere soloplaat maakt waarop de wereld van de aloude castraten herleeft. Ook "Beyond" is na veelgeprezen CD’s als "Anima Eterna" en "Anima Sacra" weer een juweel met veel niet eerder gehoord repertoire uit de tijd van Monteverdi en consorten, dat bij Orlinski en il Pomo d’Oro klinkt als een reeks actuele popsongs." (aangenaamklassiek.nl)
Capella de la Torre is er trots op een van 's werelds toonaangevende ensembles voor vroegmoderne blaasmuziek te zijn. Capella werd in 2005 opgericht door de hoboïst en shawm specialiste Katharina Bäuml in Berlijn. De naam "de la Torre" kan op twee manieren worden begrepen: Aan het begin van de 16e eeuw componeerde de Spanjaard Francisco de la Torre waarschijnlijk het beroemdste stuk voor blaasinstrumenten, zijn "Danza Alta". Naast deze hommage aan de componist kan de naam ook vrij letterlijk worden opgevat: "De la Torre" betekent "naar beneden van de toren"; Blaasorkesten speelden bij uiteenlopende gelegenheden muziek op torens of balkons. (...)
Roberta Invernizzi is een Italiaanse sopraan. Ze studeerde oorspronkelijk piano en contrabas voordat ze zich tot zang wendde. Ze is gespecialiseerd in oude muziek uit de barok en klassieke muziekperiode. Ze heeft in veel opera's gezongen in Italië, Europa en de VS en heeft meer dan 60 opnames gemaakt. Wikipedia (Engels). Op deze CD muziek van Fejo, Vinche, Scarlatti, Constanzi, Bononcini, Sarro en Porpora|
"Girolamo Frescobaldi was een Italiaanse componist en organist in de Renaissance en vroege barok. Hij studeerde bij Luzzaschi en vestigde zich in 1604 in Rome. Hij werd in 1608 benoemd als organist van de Sint-Pieter in Rome, nadat hij in 1607-1608 de Zuidelijke Nederlanden en in het bijzonder Brussel en Antwerpen had bezocht. Van 1628 tot 1633 was hij organist aan het hof van Ferdinand II van Toscane, waarna hij naar zijn oude post in Rome terugkeerde. Zijn bekendste werk is Fiori Musicali (1635), een verzameling van korte grotendeels liturgisch-geaarde orgelcomposities voor bij het opdragen van de Mis. Johann Sebastian Bach bezat een zelf-overgeschreven exemplaar van deze verzameling. Verder componeerde Frescobaldi ricercari, canzoni, toccata's, voor orgel en klavecimbel, vierstemmige instrumentale fantasieën, madrigalen, motetten en twee missen voor twee vierstemmige koren met basso continuo." (Wikipedia)
"Jochen Kowalski is een Duitse alt- of mezzo- contratenor, bekend om zijn zeer rijke timbre. Na het voltooien van zijn studie in 1983 werd Kowalski aangesteld als solist bij de Komische Oper in Berlijn. In 1984 zong hij de titelrol in Giustino van Georg Frideric Händel, in een regie van Harry Kupfer. De kunstenaar trok internationale aandacht door zijn uitvoering van Orpheus in Glucks Orfeo ed Euridice in een nieuwe enscenering van het werk in december 1987, en in de reizende productie van de Komische Oper in augustus 1989 in Londen. Kupfer's Orpheus draagt een leren jasje en draagt een elektrische gitaar in deze innovatieve interpretatie." (Wikipedia)
"Het manuscript dat de legendarische castraat in 1753 naar keizerin Maria Theresa van Oostenrijk stuurde, geïllustreerd en beschreven door de dirigent in een uitstekend boekje, bevat zes aria's en twee recitatieven die de zanger had gezongen 'tot de persoonlijke troost van mijn innemende vorsten' in Spanje – hoewel, zoals Stefano Aresi uitlegt, hun verhaal niet helemaal het verhaal is dat de meesten van ons kennen. De toon van Mezzo Ann Hallenberg is volwassen, maar haar stem is nog steeds vloeiend en haar techniek vaardig, met een solide bereik van de top tot de onderkant van haar stem en een effectieve triller. Het spel van het twaalfkoppige orkest is kleurrijk en direct, met bijzonder briljante blazers, terwijl de muziek onder Stefano Aresi heel mooi beweegt. Vitaal geluid." (Wikipedia) Opgenomen in Diemen, Nederland, in Schuilkerk De Hoop, 9-12 april 2019.
"Leçons de ténèbres zijn een specifieke vorm van de toonzetting van de Klaagliederen van Jeremia tijdens de barok in Frankrijk. De Leçons de ténèbres zijn bestemd voor uitvoering tijdens de drie laatste dagen van de Goede Week. De Donkere Metten, of Treurmetten, zijn de gezongen Metten van de laatste drie dagen van de Goede Week, waarschijnlijk zo genoemd vanwege het uitdoven van de lichten of kaarsen tegen het eind van de lauden die op de metten volgen. Tijdens de donkere Metten gebruikt men een driehoekskandelaar, ook kaarsegge of tenebraeluchter genoemd; na ieder gebed wordt een kaars gedoofd, wat de vlucht van de apostelen en de volgelingen van Christus symboliseert. De laatste kaars, het symbool van Christus, wordt niet gedoofd, maar na boven het altaar te zijn gehouden achter het altaar geborgen, waarna hij weer tevoorschijn wordt gehaald, de Opstanding van Christus symboliserend." (Wikipedia)
"Johann Adolf Hasse was een Duits componist. Als componist wordt hij gerekend tot de grootste vertegenwoordigers van de Italiaanse Opera seria van de 18e eeuw. Samen met Carl Heinrich Graun maakte hij de opera in Duitsland geliefd. Hasse componeerde meer dan zestig opera's, ongeveer twee per jaar. Wat opera betreft behoort zijn werk Piramo e Tisbe (Wenen, november 1768), een tragisch intermezzo in twee akten, naar het libretto van Marco Coltelli tot zijn meest gewaardeerde werken. Giovanni Battista Pergolesi was een Italiaans componist, violist en organist. Hij studeerde in Napels en werkte als kapelmeester in Napels en Rome. Pergolesi was een belangrijk vertegenwoordiger van wat later de Napolitaanse School werd genoemd en speelde een leidende rol bij de opkomst van de Italiaanse komische opera (opera buffa) in de 18de eeuw. Pergolesi schreef een aantal seculiere instrumentale werken, waaronder een vioolsonate en een vioolconcert. Pergolesi stierf op 26-jarige leeftijd aan tuberculose." (Wikipedia)
"Johann(es) Hieronymus Kapsberger (Giovanni Girolamo Kapsberger) (Venetië, ca. 1580 – Rome, 17 januari 1651) was een Duits-Italiaans teorbist, luitist en componist uit de late 16e eeuw en vroege 17e eeuw. Hij was voornamelijk in Italië werkzaam (Venetië, na 1610 in Rome). Begraven te Rome op 17 januari 1651. Zijn nalatenschap bestaat uit zeker een twintigtal boeken met onder andere luit- chitarrone-, gitaartabulaturen, liederen, sinfonia's, madrigalen en aria's." (Wikipedia)
‘The Song of the Siren’ runs the rubric, though the voices in this three-disc set of Neapolitan Baroque songs and cantatas are more likely to be bitchy, sardonic or plain raunchy. Even the normally ultra-refined Alessandro Scarlatti has fun setting a salty text in Neapolitan dialect, slyly pointing the humour with the odd juicy dissonance. Tenor Pino De Vittorio has two of the discs virtually to himself and his raw, pungent timbre, easy agility and wry way with the vernacular texts make him the perfect advocate of these post-watershed tales of lust, infidelity and erotic frenzy. Where needed, too, he can tone down the folk-style abrasiveness to reveal a light, ductile ‘Baroque’ tenor. His declamation and comic timing are an object lesson, not least in a sequence of increasingly delirious mini-cantatas by Simone Coya chronicling the travails of ‘the crazed lover’. (...)
Leonardo Vinci (Strongoli/Napels, 1690 - 27 mei 1730) was een Italiaanse castraatzanger en componist, vooral bekend om zijn opera's. Vinci werd geboren in Strongoli (of Napels) en kreeg zijn opleiding in Napels onder Gaetano Greco in het Conservatorio dei Poveri di Ges? Cristo. Hij werd bekend met zijn opera buffa in het Napolitaans dialect in 1719. Verder componeerde hij meerdere opera seria. Hij stierf door vergiftiging in 1730 - niet in 1732, zoals sommige bronnen vermelden. Li zite'ngalera (1722) wordt beschouwd als Vinci's beste opera buffa. Zijn bekendste opera seria zijn Didone Abbandonata (Rome, 1728) en Artaserse (Rome, 1730).
Onze website en deze zoekfunctie is vernieuwd en we werken er op dit moment hard aan om de laatste puntjes op de i te zetten. Mis je bepaalde functionaliteiten, dan vind je hieronder tijdelijk nog de link naar oude zoekfunctie.
