"Componist en muziekcurator Peter Hatch heeft werken gecomponeerd in een groot aantal genres, van orkest- en kamermuziek tot instrumentaal theater, elektro-akoestiek en installaties. Bekend om zijn interesse in het revitaliseren van de luisterervaring, zijn de composities van Hatch zowel bedwelmend als speels, diepgaand en humoristisch. In veel van zijn werken zijn theatrale en multimedia-elementen verwerkt, een interesse die is gegroeid door het uitbreiden van traditionele uitvoeringspraktijken voor concertmuziek en door samenwerkingen met regisseur David McMurray Smith, architect Dereck Revington, choreografen David Earle en Bill James en schrijvers John Sobol. en Adam Cowart. De geschriften van Gertrude Stein hebben een belangrijke rol gespeeld in zijn composities en deze invloed heeft geresulteerd in composities variërend van het avondvullende instrumentale theaterstuk 'Mounting Picasso' tot zijn zeer korte opera 'Asks Alice'." (peterhatch.ca)
Elizabeth Raum (geboren: Hodges) (Berlin, 13 januari 1945) is een Canadees componiste en hobo?te van Amerikaanse afkomst. Raum groeide op in Boston en kreeg op vroege leeftijd hobo- en pianoles. Zij studeerde aan de bekende Eastman School of Music in Rochester (1962-1966) bij onder anderen Robert Sprenkle en behaalde haar Bachelor of Music als uitvoerend hobo?te. In 1968 vertrok zij naar Halifax en was daar tot 1975 hobo?te in het Atlantic Symphony Orchestra. In 1975 verhuisde zij naar Regina en werkte deeltijd als hobo?te in het Regina Symphony Orchestra. Verder studeerde zij compositie aan de Universiteit van Regina in Regina (1983-1984) bij Thomas Schudel en behaalde aldaar haar Master of Music in compositie met de opera The Garden of Alice. In 1985 werd zij in Canada genaturaliseerd. In 1986 werd zij 1e hobo?te in het Regina Symphony Orchestra, tegelijkertijd is zij lid van het kamerensemble van dit orkest. (...)
Magnus Lindberg behoort met Sibelius en Rautavaara tot de bekendste Finse componisten. Aanvankelijk was Lindberg geschoold door het modernisme van – laten we zeggen – Ferneyhough, Babbitt en Stockhausen. Toch viel in een orkestwerk als Aura (1994) al op dat Lindbergs stijl soms een fusie aanging met de late romantiek van Mahler en Strauss. Sindsdien is Lindberg alleen maar toegankelijker gaan componeren. In zijn eigen woorden: ‘Vroeger beitelde ik in steen, nu is het eerder alsof ik met klei boetseer.’ Het schitterende Trio voor klarinet, cello en piano uit 2008, openingswerk van deze cd, is beslist een aanrader. Dit meesterlijk ‘georkestreerde’ stuk kamermuziek heeft al net zoveel allure als Lindbergs grote orkestwerken. Puur op het gehoor (maar dan hebben we het niet over de onderhuidse structuren) zouden we deze muziek zelfs in de buurt van Debussy en Ravel kunnen plaatsen: iets moderner dan Franck, maar het scheelt niet veel.|
Onze website en deze zoekfunctie is vernieuwd en we werken er op dit moment hard aan om de laatste puntjes op de i te zetten. Mis je bepaalde functionaliteiten, dan vind je hieronder tijdelijk nog de link naar oude zoekfunctie.
