"Deze opname verkent de verbanden tussen minder bekende componisten die een belangrijk onderdeel waren van het weefsel van de muziekcultuur in Rusland en de Sovjet-Unie tijdens twee perioden van grote spanning en conflict: de revolutie van 1917 en de Tweede Wereldoorlog. Het opnemen van dit repertoire in 2022 is een complexere aangelegenheid geworden dan we ons ooit hadden kunnen voorstellen. De aanhoudende oorlog in Oekraïne heeft een moeilijke en complexe sfeer gecreëerd voor zowel Russische muziek als muzikanten, waarbij sommige podia en wedstrijden Russische artiesten en repertoire uitsluiten en helemaal vermijden. Voor ons is het verbieden van muziek op basis van zijn erfgoed contra-intuïtief en doet het meer kwaad dan goed. Op dit moment moeten we elk laatste beetje van de kracht van muziek benutten om boven verschillen uit te stijgen (...) en om troost en hoop te brengen aan iedereen die nadelig wordt getroffen door een barbaarse en onnodige oorlog." (odradek-records.com)
Remains is het tweede album van Jolente De Maeyer en Nikolaas Kende, na Kreutzer Sonata (2016). Het is een reflectie over hoe de overblijfselen van het verleden onze snel veranderende wereld inspireren en beïnvloeden. Zowel Stravinsky als Auerbach werden geconfronteerd met de moeilijkheden van hun tijd en samenleving en kozen ervoor een toekomst te zoeken in een andere wereld door te besluiten hun vaderland, Rusland, te verlaten. Stravinsky werd eerst Frans staatsburger in 1934 en, nadat hij de komende oorlog in Europa was ontvlucht om zich in Amerika te vestigen, Amerikaans staatsburger in 1939. Auerbach was nog in haar tienerjaren toen zij een van de laatste artiesten was die uit de Sovjet-Unie overliep tijdens een concerttournee in Amerika in 1991. (...)
This CD was inspired by one of Brundibar Arts Festival’s themes “Inspirational Women” which lead us to these wonderful Jewish-Dutch female composers who survived the Holocaust. Henriëtte Bosmans (1895-1952) was a Dutch half-Jewish pianist and composer and a particularly fascinating figure. Violin Sonata (1918), from Bosmans’ earliest compositional debuts. This can be sensed in the music: the piece is full of youthful passion, life and charm. Piano Trio (1921) was a birthday gift by Bosmans to her mother. The piece is an early composition, predominantly Romantic with hints of Spanish passion, French Impressionism, and echoes from the Middle East. Fania Chapiro (1926-1994) was a Dutch half-Jewish pianist and composer who grew up in the former Dutch Indies. Just like Bosmans, she was prohibited from performing. Feeling idle and empty without her music, she organised clandestine house concerts. Cello Sonata no.2 (1956): Prokofiev's influence pervades the whole work. (...) (challengerecords.com)
Paul Hindemith (Hanau, 16 november 1895 - Frankfurt am Main, 28 december 1963) was een Duitse componist, altviolist, violist, muziekpedagoog, organist, muziektheoreticus en dirigent. In Frankfurt am Main is het museum Hindemith Kabinett aan zijn werk en leven gewijd. Zijn oeuvre is heel uitgebreid, bevat meer dan honderd composities en raakt alle genres aan. Hoewel hij een vurig verdediger van eigentijdse muziek was, voelde hij zich nooit aangetrokken tot de dodecafonie. Hij heeft ook verschillende theoretische werken geschreven, waaronder Unterweisung im Tonsatz uit 1937, waarin Hindemith diverse 'systemen' aanbiedt waarin hij de spanning van intervallen, harmonie en melodiek analyseert en tot componeertechniek verheft. (Wikipedia)
George Enescu was een Roemeens componist, violist, pianist, dirigent en docent. In Frankrijk, waar hij lange tijd verbleef, schreef hij zijn naam als Georges Enesco. Hij groeide op op het landgoed van zijn ouders in Liveni. Al op vroege leeftijd bleek hij een buitengewoon talent voor muziek te bezitten, reden waarom zijn ouders besloten hem naar het conservatorium van Wenen te sturen om zich te bekwamen in het bespelen van de piano, de viool en de harmonieleer. Hij was leerling van Joseph Helmesberger, die in die tijd een van de befaamdste vioolleraren was. In Wenen leerde hij Johannes Brahms kennen, die veel bewondering voor het muziektalent van de jonge George had. Door veelvuldige bezoeken aan de Hofopera werd hij een fervent bewonderaar van de muziek van Richard Wagner. (...)
"Vilma Webenau was, as far as we know, far from wealthy during most of her lifetime, and was hardly known, even in musical circles. That said, her image has in recent years been fleshed out a little more, not least due to the enormous interest in her most famous teacher: the hitherto most comprehensive account of her career was published in 2019 as part of a study by Elisabeth Kappel on the topic of "Arnold Schoenberg's female pupils". Some of the details were already in the public domain, and many gaps in the narrative still remain. All the same, we now have a relatively conclusive picture of a woman whose life and work can in no way be defined as the norm for an average citizen." (prestomusic.com)
"De Brilliant Classics-serie 'Italian Romantics' brengt hulde aan het rijke erfgoed van instrumentale (in tegenstelling tot vocale, operamuziek) muziek van Italiaanse componisten in de Romantiek/Late-Romantiek. Deze 6-cd set presenteert cellosonates van Wolf-Ferrari, Cilea, Pizzetti, Martucci, Pilati, Sollima, Castelnuovo-Tedesco, Pilati en Casella. Een royaal overzicht van volbloed romantische muziek, vaak geworteld in de Duitse romantiek maar altijd vol mediterrane passie en warmte. Gespeeld door uitstekende Italiaanse cellisten en pianisten, met grote affiniteit voor de toontaal van hun landgenoten." (klassiek.nl)
De in New Jersey geboren George Antheil reisde in 1922 naar Europa, vastbesloten om "bekend en berucht" te worden als pianist-componist, en verwierf al snel een reputatie als de "bad boy van de muziek" met werken zoals het beruchte Ballet mécanique. De eerste drie vioolsonates komen uit deze periode, met de eclectische Vioolsonate nr. 1 die de fel barbaarse invloed van Stravinsky vertoont, en de meer jazzy nr. 2 die experimenten in "muzikaal kubisme" ontwikkelt. Zijn Vioolsonate nr. 3 bereikt een synthese van Stravinskiaanse ritmes en Antheils meer liedachtige tendensen, terwijl de latere nr. 4 is gebouwd op klassieke en barokke modellen. (naxos.com)
Sinds de koddige Olifant uit Saint Saëns’ Carnaval Des Animaux, kampt de contrabas met een imagoprobleem: alsof het instrument alleen maar logge en lompe melodielijnen kan voortbrengen. Dat het ook anders kan bewees contrabassist en tijdgenoot Giovanni Bottesini met zijn solowerken voor contrabas. Sindsdien kent het instrument fervente voorvechters in de personen van onder anderen Gary Karr en Edgar Meyer. Ook de Zuid-Afrikaan Leon Bosch heeft zich opgeworpen als ambassadeur voor de contrabas. Samen met pianiste Sung-Suk Kang vormt hij een duo dat nieuw en onbekend repertoire voor contrabas aanboort. Op dit album vormt Hongarije de rode draad met werk van Zoltán Kodály en Jenö Takács als de belangrijkste programmadragers. In Kodály’s Adagio (oorspronkelijk voor altviool en piano) en de Epigramman voert vooral het lyrische karakter van de contrabas de boventoon. Hierin klinkt de contrabas bijna als een sonore cello, maar dan met donkerder timbre. (...) (JWvR)|
Onze website en deze zoekfunctie is vernieuwd en we werken er op dit moment hard aan om de laatste puntjes op de i te zetten. Mis je bepaalde functionaliteiten, dan vind je hieronder tijdelijk nog de link naar oude zoekfunctie.
