"The Messthetics zijn een zogenaamd ‘power trio’: gitaar, bas en drums en dan lekker stevige jazzpunk. Vaak richting Jimy Hendrix en de jazzrockgoden, maar soms ook meer verstild en lyrisch met een vleugje Bill Frisell. Drummer Brendan Canty en bassist Joe Lally kennen elkaar uit de punkband Fugazi en vormen het ‘power trio’ samen met gitarist Anthony Pirog, die meer uit de experimentele jazzhoek komt. In 2019 in New York was de eerste spontane ‘drop-in’ van tenorsaxofonist James Brandon Lewis en blijkbaar smaakte dat naar meer. Het stevige tenorgeluid van Lewis past uitstekend bij het geluid van de krachtpatsers en brengt wat meer afwisseling in de nummers. James Brandon Lewis laat zich hier weer van een heel andere kant zien. Lewis heeft een goede klik met de bassist en drummer, die hem doen denken aan de manier waarop hij speelde met groten als Jamaladeen Tacuma en William Parker. Voor de liefhebbers van een ‘rocky groove’ en stevig geluid een must!" (Jazzflits)
"Creativiteit kent geen tijd. De Vlaamse gitarist Bert Dockx blijft verbazen, zowel qua artisticiteit en intensiteit als qua kwantiteit, met die onophoudelijke reeks releases van formaties waarin hij opduikt en vaak het voortouw neemt. De albumtitel is gekozen omdat een vogel niet alleen zingt, maar ook krachtig kan klappen en krijsen. Zo kunnen het prachtig melodieuze gitaarspel in "Midnight Crawl" en "Droomvogel" of die schitterende klarinetpassages in "Wake Up & Burn" zomaar opgeluisterd worden met stukjes ruis, noisy gitaaruitspattingen of ontregelende synths. De ritmesectie, bestaande uit Gerben Brys op bas en Louis Evrard (Pruillip) op drums, gitaar en effecten, is strak en speels, de composities zijn ronduit prachtig, de vrijheid en het improvisatiegehalte blijven ongemeen groot. Alle invloeden – onderweg al fladderend opgepikt bij een vlucht langs blues, jazz, Afro, punk, prog en krautrock – komen alleen al in opener Espejo bijna allemaal voorbij." (OOR)
"Na haar solo album ?Ekhidna? en ?Ding Dong. You?re Dead? van haar trio is ?Tempest Revisited? het derde album in anderhalf jaar tijd van de Noorse gitariste Hedvig Mollestad. Een musicus die niet mag ontbreken als we het hebben over gitaristen in de experimentele hoek. Samen met de saxofonisten Karl Hjalmar Nyberg, Martin Myhre Olsen en Peter Erik Vergeni, de bassist Trond Fr?nes, de twee drummers Per Oddvar Johansen en Ivar Loe Bj?rnstad en de toetseniste Marte Eberson slaat Mollestad wederom nieuwe wegen in. ?Son On A Dark Sky? begint verstild met Vergeni op fluit, waarna wolken van elektronica spanning aanbrengen. Dan horen we Mollestad met enigszins duistere, uitwaaierende klanken. De blazers komen erbij, de ritmesectie en de muziek komt in een aangename, harmonieuze cadans. De felle rock die we van haar trio kennen blijft in eerste instantie achterwege. Die rock doet zijn intrede in ?Winds Approaching?, al overheersen ook hier de drie blazers, met hun lange melodieuze lijnen. (nieuwenoten)|
Onze website en deze zoekfunctie is vernieuwd en we werken er op dit moment hard aan om de laatste puntjes op de i te zetten. Mis je bepaalde functionaliteiten, dan vind je hieronder tijdelijk nog de link naar oude zoekfunctie.
