"De dance van Underworld klinkt bekend, maar heeft nog niets van zijn glans verloren. Wat klinkt hun combinatie van holle, bonkende techno, hemelse synths en melodieën plus ritmische dichtregels nog fantastisch. Misschien niet meer vooruitstrevend, maar tintelend mooi en hartverwarmend. En geen enkele andere band klinkt als Underworld, dus mogen we ze dankbaar zijn voor "Strawberry Hotel". Zij kunnen een handvol tracks toevoegen aan hun beste werk. Tegen het einde van dit uitputtende album zoekt Underworld wat experiment, maar wel bij een oerdegelijk elektronisch geluid. Gene Pool bijvoorbeeld is een rustig pulserende krautrocktrack die uit de archieven van Klaus Schulze had kunnen komen. Je valt niet van je stoel van verbazing, maar wat is het fijn om in dit nummer weg te zakken. En dat kun je eigenlijk in dit hele, ruim een uur durende album, dat in zijn geheel beluisterd zou moeten worden, zonder shuffle. ‘Classic dance’, die niets van zijn glans heeft verloren." (Volkskrant; 4 uit 5 sterren)
"Twintigers uitgezonderd zijn we allemaal geen 20 meer. Dat wil niet zeggen dat je het windjack moet dichtritsen en je door de Kampioen naar het volgende uitstapje moet laten loodsen. Kijk naar Leftfield. Behoorlijk energiek voor zulke krasse knarren, zou je bijna zeggen (ware het niet dat je zo je eigen leeftijd tekortdoet). Maar goed. Neil Barnes van Leftfield is de 60 gepasseerd en kreeg de afgelopen tijd een nare scheiding, een depressie, geldgebrek en darmkanker op zijn bordje. Vreemd genoeg verlamde het Barnes niet, maar dreef het hem de studio in om dit album af te maken, dat volgens hem te lang los zand was. Het leidde tot een nummer als "Accumulator", waarin de energie van acid raves wordt gekanaliseerd door de ervaren handen van Leftfield. Er wordt door Barnes en Adam Wren netjes naar dat nummer toegewerkt, waardoor het extra welkom binnenkomt. This Is What We Do begint met kristalheldere beats en een sterke vocale bijdrage van Fontaines D.C.?s Grian Chatten op "Full Way Round"." (OOR)|
"Na drie decennia in het spel te hebben gevierd met "30 Something" uit 2022, bracht Orbital in 2023 hun tiende studioalbum "Optical Delusion" uit. Het duo kwam eind jaren '80 op als pioniers van de rave-cultuur en heeft altijd dansmuziek gemaakt met een sociaal geweten en aandacht voor het milieu. In 1994 brachten ze een stille track uit als reactie op de anti-rave "Criminal Justice Bill" en in 1996 namen ze "The Girl With The Sun In Her Head" op met behulp van een mobiele zonne-energiegenerator van Greenpeace. 2018's "Monsters Exist" gaf commentaar op de corruptie van de politieke leiders van de planeet zonder namen te noemen, en spoorde de luisteraars aan om na te denken over de toestand van de wereld en de vooruitgang te omarmen. De visuals tijdens de live tour van het album benadrukten deze punten, maar de shows waren duidelijk bedoeld als raves en niet als politieke rally's, en het nieuwe materiaal paste perfect naast bijgewerkte versies van de klassiekers van het duo." (AllMusic)
Onze website en deze zoekfunctie is vernieuwd en we werken er op dit moment hard aan om de laatste puntjes op de i te zetten. Mis je bepaalde functionaliteiten, dan vind je hieronder tijdelijk nog de link naar oude zoekfunctie.
