"Iedere keer wanneer je denkt dat Beth Hart nu wel zo’n beetje het summum van intensiteit bereikt moet hebben en dus met een volgend album onmogelijk geacht kan worden om dat nog eens te overtreffen, flikt ze het dan toch weer opnieuw. Dus ook tijdens het beluisteren van "You Still Got Me" klappen je kaken tegen de vloer. Ze heeft er Slash niet voor nodig om dat te bereiken, al zet die wel zijn beste been voor in de openingstrack "Savior With A Razor" (geweldige titel!). Meer dan ooit tevoren laat Hart in haar platenkast kijken. "Never Underestimate A Gal" is een Brecht/Weill-pastiche, in "Drunk On Valentine" waart de geest van Chet Baker rond en "Wanna Be Big Bad Johnny Cash" spreekt voor zichzelf, maar ze trekt de daarmee geassocieerde idiomen toch volledig naar zich toe. En doorlopend is er dus die stem als een sleepkabel waarmee de Titanic voor die ijsberg had kunnen worden behoed." (Lust For Life; 5 uit 5 sterren)
"Het offici?e verhaal rond "Time Out Of Mind" gaat ongeveer als volgt: Bob Dylan, aangeslagen door de dood van Jerry Garcia en zich bewust van een hellehond op zijn eigen spoor, wendde zich tot zijn geliefde oude bluesplaten om de toenemende angst te bezweren die hij voelde toen hij zich realiseerde dat de klok ook voor Zimmerman luidt. Dylan, die toen pas 55 was, las zijn teksten voor aan producer Daniel Lanois, die versteld stond van hun onaardse kracht, en het duo ging de studio in om een plaat te maken die het midden hield tussen een seance en een testament. De onuitgebrachte outtakes op "Fragments" onthullen enkele van de buitengewone momenten die ze op hun pad vonden. Op Disc 2, de folkstandard "The Water Is Wide", leunt Dylan in de uitvoering alsof hij de schouder van zijn geliefde kan aanraken. Het is zo toegewijd als hij ooit heeft geklonken, en achter hem spelen Garnier en Mangurian zo subtiel en ingetogen dat ze als verlichting registeren." (Pitchfork)
"Deze Canadese muzikant ontworstelde zich als gitarist aan het bluesrockcircuit en evolueerde stilistisch van rauwe door gitaar gedomineerde bluesrock naar meer uitgewerkte bluesgetinte soul. Met zijn expressieve zang verlegt Matt Andersen moeiteloos de focus naar gospelgetint werk. De vocale ondersteuning door de zussen Reeny, Micah en Haliey Smith (die sporadisch ook op het solowerkstuk "House To House" figureerden) is daarbij essentieel en wordt nu verder doorgetrokken, met ondersteuning van Andersens voltallige, van de Canadese Oostkust afkomstige band. 'We’ve got to learn how to live together if we’re gonna make it through', stelt Andersen in "What’s On My Mind": sociaal engagement verpakt in broeierige funk. De fraaie, sfeervolle ballade "Only An Island" roept herinneringen op aan de verrichtingen van een jonge Joe Cocker in intiemere momenten. "The Big Bottle Of Joy" toont nog eens uitvoerig de klasse en veelzijdigheid van Matt Andersen aan." (Written in Music)
Onze website en deze zoekfunctie is vernieuwd en we werken er op dit moment hard aan om de laatste puntjes op de i te zetten. Mis je bepaalde functionaliteiten, dan vind je hieronder tijdelijk nog de link naar oude zoekfunctie.
