"Waar Dubbeez ook gaat, daar heersen positieve vibes. U had een paar nummers nodig, maar al gauw werkten de uit de hiphop geleende trucs met handjes in de lucht en vooral het "nothing can hold us!" terugzingen met een vuist omhoog ging u goed af. "Laat je niet tegenhouden in het leven," zanger Quincy is duidelijk. En niet te luid, want bij reggae dub heeft de combinatie drum en bas de overhand, bassist Olivia Davina laat zich van haar beste kant zien en horen. Zangeres Joanne is al even stellig: "haters are motivators." De gitaar en toetsen zijn monotoon, hier en daar vervormd, met reverb en soms wat lo-fi, waardoor het geluid fris blijft en schatplichtig aan de reggae substroming dub. De Amsterdamse band won niet voor niets de World Reggae Contest in 2016 in Polen en speelt nu op heel veel plekken, van de Antilliaanse Feesten in Hoogstraten tot de voorprogramma's van Ziggy Marley in Parijs en Kopenhagen." (3voor12)
`Lee "Scratch" Perry is less a performer than a producer, mixer, dub master, and musical auteur, and whether he is crazy as a loon or crazy as a fox will be debated endlessly by Perry buffs. ´If you have good music, you have good magic.” Perry has a way with words. These words in particular, spoken to The Guardian on his 80th birthday, summarize well the kind of accessible mysticism that the reggae icon and dub wizard has wielded over his 50-plus-year career. If you’ve listened to a reggae album, a dubplate, even much of the vast world of electronic music in the past 40-50 years, you’ve heard music that’s been touched, influenced or shaped in some way by Perry. Whether in his early innovations on some of dub’s earliest recordings, or through his production work for the likes of Bob Marley, Max Romeo, Junior Murvin or The Congos, Lee Perry changed the shape of both Jamaican music and popular music at large.´ (diverse bronnen)
"Scratch Came, Scratch Saw, Scratch Conquered" the second album Perry has released in the span of two months, coming shortly after the Andrew W.K.-produced oddity Repentance should suit fans of Scratch-as-weirdo just fine. His role on this album is in a purely vocal capacity, and even if his voice is mostly preoccupied with croaking out stream-of-consciousness mutterings and aimless non-sequitirs, he still shoots off a few good lines: Opener "Having a Party" invokes "A skeleton from outer space/ With his Remington in his suitcase," and when he gets abstractly spiritual on tracks like "The Game Black" and "Saint Selassie", he seems to harbor a compellingly odd sort of mysticism. And there's still a mischievous spark in his ragged, aging voice, gentle and reserved as it frequently is." (pitchfork.com)
"We spreken hier over grootheden, inderdaad meervoud; Horace ‘Hinds’ Andy de man met zijn typische veelzijdige handtekening in zijn stem (van toaster, zanger, crooner, kreuner tot zijn typische hogere regionen aanrakende falsetstem) samenwerkend met reggae- dub-producer Adrian Sherwood. De man die dub in een veel en veel breder spectrum trok vanaf de jaren 80. Beide heren doen het de laatste jaren ook ietwat rustiger aan, ze hoeven ook niet meer zo nodig. Sherwood benaderde Andy vijf jaar geleden met het voorstel een regulier album mét dub versie te maken. Dit jaar kwam eerder Midnight Rocker al uit, die wereldwijd bijzonder goed werd ontvangen. Nu verschijnt dit ‘rework’-album, Midnight Scorcher. De beiden trekken het gehele scala uit de reggae en dub naar boven, het is van een ongekende muzikale veelzijdigheid, diepte en variëteit. Het is klip en klaar dat Sherwood hiermee een muzikale groet naar ‘Boven’ brengt, aan een van zijn grootheden: Lee Scratch Perry die afgelopen jaar ons ontviel." (Platomania)
Onze website en deze zoekfunctie is vernieuwd en we werken er op dit moment hard aan om de laatste puntjes op de i te zetten. Mis je bepaalde functionaliteiten, dan vind je hieronder tijdelijk nog de link naar oude zoekfunctie.
