"Blijkbaar is Julien Baker de samenwerking met Phoebe Bridgers en Lucy Dacus in "Boygenius", goed bevallen. Voor haar nieuwe plaat is ze een samenwerking aangegaan met een andere vrouwelijke singer-songwriter, namelijk Mackenzie Scott, alias Torres. Met "Send A Prayer My Way" maakten ze een onvervalst countryalbum. De twaalf liedjes op "Send A Prayer My Way" zijn namelijk om door een ringetje te halen, niet alleen als songs, maar zeker qua uitvoering, waarbij beide dames werkelijk prachtig zingen tegen een heerlijk licht-gemoderniseerde traditionele countrysound met pedal steelgitaren en violen. Zelf spreken ze van 'queer country', en hoewel ik dat zonder meer wil aannemen, wil dat beslist niet zeggen dat dat thema opvallend in hun teksten tot uiting komt, en qua countryplaat moet ik nog maar zien dat er in 2025 een betere wordt gemaakt. "Send A Prayer My Way" verdient het door countryliefhebbers van alle geledingen omarmd te worden." (Heaven)
"Joe Ely is zevenenzeventig. De Amerikaan is veelal bezig in de eigen studio. De wens om te reizen is aanwezig, zo blijkt uit de titel van zijn voorlopig laatste langspeler. Bruce Springsteen zingt mee op "Odds Of The Blues". Ely heeft de basgitaar gepakt, Jeff Plankenhorn speelt gitaar en Springsteen valt na een couplet in. De stemmen van de twee Amerikaanse iconen passen perfect bij elkaar. Op "Driven To Drive" staan vier liedjes die al eerder zijn uitgebracht. "Drivin´ Man", om een voorbeeld te noemen, is te vinden op de langspeler "Dig All Night" uit 1988. "Driven To Drive" is een tijdloos klinkende countryrock product. Joe Ely verhaalt over onderweg zijn en het plezier van spelen voor publiek. Het zal er niet meer van komen. Het is mooi dat de Amerikaan vanuit de studio tekenen van leven laat horen. "Driven To Drive" bevat kale maar razend interessante country en is een parel in de lange loopbaan van een van de helden van de Amerikaanse countryrock. Dat er nog wat releases mogen volgen." (Realrootscafé)
"Op haar vijfde studioalbum benadrukt de Amerikaanse dat ze maar al te graag de grens bewandelt tussen pop en country. “Moving Out” vormt al vroeg een mooie brug tussen de twee genres met een bescheiden instrumentatie die het geheel van een hoopvol randje voorziet. Op “Sway” laat ze zich even later van haar meer melancholische kant zien met een dun gitaarlijntje, engelachtige outro en treffende woorden à la ‘show me a place where I can just think of nothing’. De bijna poëtische teksten maken vaker wel dan niet plaats voor een meer filmisch, beschrijvend geheel. Zo lijkt Musgraves vanop een afstandje haar leven te observeren, terwijl we muzikaal even terugkeren naar debuutplaat "Same Trailer Different Park". Ze laat een frisse wind waaien door haar werk en neemt de luisteraar mee op een tocht door het koele bos op een mooie lentedag terwijl het gras nog bevolkt wordt door dauwdruppels. Wie Musgraves live aan het werk wil zien, kan dat op 1 mei 2024 in Paradiso te Amsterdam." (Dansende Beren; 4 uit 5 sterren)
“Dick van Altena – een bescheiden, geniaal man met een hoog gunfactor. Puur en sympathiek. En een waanzinnig zanger met een door de nicotine aangetast warm stemgeluid. Tijdens optredens in de plaatselijke dorpshuizen staat hij tussen zijn fans. Dick van Altena – iemand met een passie die altijd werkt aan nieuwe liedjes. Stoeiend met een melodie of knutselend aan een tekst in het Nederlands, in het Betuws dialect of in het Engels. Twaalf van zulke liedjes, deze keer in het Engels, zijn verzameld op het recente werk ' Singer & Songs'. Zijn 31ste. Inderdaad, de zanger en zijn liedjes. Een prettig-in-het-gehoor klinkend album waar Dick van Altena trots op mag zijn. Trots op zijn twaalf country meesterwerkjes, waaronder het ontroerend duet “Near” met zangeres Hilde Vos. Bovendien mag hij trots zijn, dat de top van de vaderlandse country-instrumentalisten en de Amerikaanse countryster Billy Yates aan zijn nieuwe plaat meewerkten.” (Alt Country Forum)
"JP Harris heeft zich met dit album eindelijk weer op een vorm van Amerikaanse plattelandsmuziek gestort waarin hij het beste is: een mix van traditionele en outlaw country. Hij klinkt nu dus weer precies als op zijn beide eerste albums, waarmee hij destijds een bescheiden zegetocht door Amerika en Europa inzette. Maar vervolgens baande de bebaarde en getatoeëerde muzikant zich samen met zijn oude vriend Chance McCoy een weg terug naar een oervorm van country die in de jaren twintig ontstond in o.a. het Appalachen-gebergte. Daarin lag toch niet zijn grote kracht en gelukkig is Harris nu weer terug bij waar hij begon. En zo hoor ik hem ook het liefst: in liedjes waarin de echo weerklinkt van bijna vergeten helden als Dave Dudley, Del Reeves en Hoyt Axton. Maar waarin hij ook een vette knipoog geeft naar de outlaw country uit de jaren zeventig. Vooral in een nummer als "To The Doves" is Harris helemaal terug op zijn oude niveau." (Lust For Life; 4 uit 5 sterren)
"Op zijn vorige album "Texas Piano Man" uit 2019 liet Robert Ellis zich nog sterk beïnvloeden door o.a. Elton John en Billy Joel, maar hij begon zijn carrière ooit met traditionele countryliedjes. Met elk nieuw album verkende Ellis ook muzikaal nieuwe wegen. Hij nam "Yesterday's News" in twee dagen op en het klinkt daardoor minder geproduceerd. Ook instrumentaal is het meer gestript dan zijn voorgaande albums. Hij begeleidt zich alleen met gitaar, contrabas en percussie. En zo krijgen we een heel intiem album waar we folk in herkennen, maar ook jazzinvloeden zijn te horen. Op “On The Run” klinkt toch nog een beetje country door en horen we het ingewikkelde fingerpicking dat we ook kennen van Nick Drake of Richard Thompson. De Texaanse singer-songwriter verliest zich in intieme, melancholische meditaties over groei en volwassenheid, hoop en spijt, verlangen en tevredenheid." (Dansende Beren; 3,5 uit 5 sterren) 06/10/23 in Metropool, Hengelo
"Ben je een beetje bekend met mainstream country van tegenwoordig dan weet je dat er twee grote namen de industrie domineren. Dan gaat het om Morgan Wallen en Luke Combs. Wallen bracht eerder dit jaar een nieuw album uit en Luke Combs volgt na vorig jaar "Growin’ Up" te hebben uitgebracht. "Gettin’ Old" heet zijn nieuwste wapenfeit. Het gaat een groot jaar worden voor Luke Combs, want er staat een wereldtournee op de planning. Daarnaast is hij inmiddels getrouwd met zijn jeugdliefde en is er een tweede baby opkomst. Luke Combs en Morgan Wallen kunnen het goed met elkaar vinden en praten met name over hoe het met de productie van nieuwe nummers gaat en hoe de shows verlopen. Ik heb weinig met Morgan Wallen, vandaar geen recensie van zijn laatste plaat. Luke Combs vind ik een toffe gast, ook omdat hij aandacht besteedt aan artiesten in de alternatieve scene. "Gettin’ Old", prima." (Orange Flag Music)
Een compilatie van voornamelijk de eerste drie studio albums van de in Texas geboren country singer-songwriter Lyle Lovett. Track nr. 13 en 14 zijn van een later album; 'The Road to Ensenada' uit 1996 waarmee hij in het jaar 1997 de Grammy Award voor het beste country album heeft gewonnen. (Muziekbank, MR)
"Countrypunkheld Jason Ringenberg weet van geen ophouden. Of het nou het halflege veld van Pinkpop 1985 in Geleen was, hij stond er (toen nog samen met The Scorchers). Of de wereld nou tot stilstand kwam en hij niet van z’n boerderij met kippen af kon, hij maakte er dan maar een plaat over (Getting Rhinestoned). En die eindeloos uitgestelde tournee waar hij in 2020 zijn comebackplaat "Stand Tall" al mee zou vieren, haalt ie dit voorjaar ook gewoon in (mét de legendarische Seatsniffers-gitarist Walter Broes in de gelederen). Ringenberg geeft op 7 mMei 2023 een concert in Metropool, Hengelo." (OOR)
Dick van Altena (Oosterhout, 1957) is een Nederlandse zanger, gitarist en songwriter. Van Altena componeert van countrysong tot kinderliedje en was daarnaast tussen 1977 en 2005 betrokken bij countrygroep Major Dundee. (Wikipedia)
“De beste country singer-songwriter van Nederland. Zanger, gitarist, producer en schrijver Dick van Altena is geboren in 1957 in Oosterhout, in het hartje van de Overbetuwe in Gelderland. Inmiddels vinden ruim 1000 liedjes daar hun oorsprong. Muzikale interesse was er al op jonge leeftijd en in 1977 richtte hij The Major Dundee Band op en is tot eind 2005 hét gezicht en vooral hét geluid van deze countryband. Vandaag de dag richt Dick zich meer en meer op singer-songwriters sessions, optredens in theaterstijl met in het spotlicht de man, zijn gitaar en zijn liedjes. Hij beperkt zich daarbij niet alleen tot het Nederlands- en Engelstalige repertoire. Eind 2002 zingt hij liedjes over de prachtige ‘Moan bove de Betuwe’. Hij schrijft en zingt voor het eerst liedjes over ‘zijn’ Betuwe en de mensen die er wonen, in zijn eigen streektaal, het Overbetuws.” (Buro Live Muziek)
Onze website en deze zoekfunctie is vernieuwd en we werken er op dit moment hard aan om de laatste puntjes op de i te zetten. Mis je bepaalde functionaliteiten, dan vind je hieronder tijdelijk nog de link naar oude zoekfunctie.
