"In 1907 Florent Schmitt composed music to accompany a 'mimodrame' danced by Loie Fuller, La Tragedie de Salome. His score is bursting with colour, energy and voluptuousness - and also with oriental influences stemming from his travels to Morocco and Constantinople, where he discovered the howling dervishes. The final scene features the heart-rending 'Chant d'Aica', an oriental melody sung by a soprano. This music, though bold and modern for the listeners of 1907, nonetheless aroused the admiration of another composer, Igor Stravinsky, to whom Schmitt dedicated the Symphonic Suite he subsequently derived from the work. However, Alain Altinoglu, at the helm of the Frankfurt Radio Symphony Orchestra of which he has been Music Director since 2021, has chosen to record the original version of this landmark of early twentieth-century French music. The beautiful Chant elegiaque, in its 1911 version for cello and large orchestra, completes this programme." (prestomusic.com)
Dietrich Fischer-Dieskau (Berlijn, 28 mei 1925 – Berg (Starnberger See), 18 mei 2012) was een Duitse baritonzanger. Hij was gespecialiseerd in het lied, maar zong ook opera en oratoria. Hij was ook dirigent, kunstschilder en musicoloog. Hij werd door velen als een van de belangrijkste klassieke liedzangers van de tweede helft van de twintigste eeuw gezien[1] en is een van de meest opgenomen artiesten (meer dan 400 elpees en cd's). Zijn carrière begon in januari 1948, toen hij – nog als student bij Hermann Weissenborn – de liederencyclus Winterreise van Schubert zong voor de radio. In hetzelfde jaar verbond hij zich aan de Städtische Oper Berlin. In 1949 maakte hij zijn eerste plaatopname: de Vier Ernste Gesänge van Brahms. Hij had gastrollen in de operahuizen van München en Wenen. Verdere mijlpalen waren in 1951 de Lieder eines fahrenden Gesellen van Mahler bij de Salzburger Festspiele onder leiding van Wilhelm Furtwängler en in hetzelfde jaar zijn debuut op het festival van Edinburgh. (nl.wikipedia.org)
"This album presents a selection of works for voice and orchestra by Respighi. The composer first gained recognition for his orchestration of Lamento d’Arianna, the only extant music from Monteverdi’s lost second opera, L’Arianna, which garnered Respighi ecstatic reviews. The Berceuse is a touching, short lullaby for strings composed in 1902, while the Wagnerian Il tramonto and Aretusa, a precursor to the Fountains of Rome, are both based on the poetry of Shelley. Tre Liriche are three art songs originally set as separate works for mezzo-soprano and piano. On the personal invitation of Respighi’s great nieces, Salvatore Di Vittorio has restored and edited the Berceuse and Lamento and completed the orchestration of the Tre Liriche." (prestomusic.com)
Onze website en deze zoekfunctie is vernieuwd en we werken er op dit moment hard aan om de laatste puntjes op de i te zetten. Mis je bepaalde functionaliteiten, dan vind je hieronder tijdelijk nog de link naar oude zoekfunctie.
