"Haar debuut uit 2021 "Talk To Me" maakte al duidelijk dat we hier te maken hebben met een uitzonderlijk talent. De in Wales geboren en tegenwoordig in Sheffield wonende soulzangeres Kat Eaton consolideert met haar nieuwe album deze status moeiteloos. Haar frasering met af en toe die karakteristieke toonbuiging klinkt volkomen naturel , alsof ze er nooit voor heeft moeten repeteren. De songs die ze samen met levenspartner Nick Atkinson schrijft, zijn diep geworteld in soul, gospel, blues en r&b. Soms, ware het niet voor de moderne opnametechniek, zou je zweren hier van doen te hebben met een onontdekt juweeltje uit vervlogen tijden. Eaton is naast voor een deel van de muziek ook verantwoordelijk voor de sterke songteksten. Het op percussie na a capella met de achtergrondzangeressen gezongen "Ain’t No Mardi Gras", kon wel een oude gospeltraditional zijn, terwijl "Saturday Night At NBT" zich verrassend genoeg ontpopt als een uptempo countrynummer. Subliem." (Heaven; 4 uit 5 sterren)
"‘I’m leaving/Won’t be back again’, vertelt Josh Teskey op de eerste hartslag van "The Winding Way". Om het volgende nummer, "Oceans Of Emotions", weer geruststellend af te sluiten met de woorden ‘I won’t be running out anytime soon’. Toch is deze 3de langspeler van The Teskey Brothers, allesbehalve wispelturig. De plaat is een onwrikbaar bewijs van virtuositeit, overtuigend verpakt in rauwe emotie en een hoorbare begeerte naar de bluesopleving van de jaren zestig. Noem het 'vintage escapisme'. Van Otis Redding-achtige soulballades tot het gospelachtige "What Will Be". Voor een band die zo verzot is op de muziek van vroeger, verbaast het dat er slechts 1 cover op het album staat: "This Will Be Our Year" van The Zombies. De broertjes klinken in hun eigen nummers dan ook een tandje meer bevlogen dan als ze werk van een ander vertolken. "The Winding Way" laat horen waarom thuisland Australië te klein werd voor de bluesy broers en waarom ze sinds 2017 alle continenten veroveren." (Lust For Life; 4 uit 5 sterren)
"This remastered and essential 2CD edition gathers all the singles (A & B sides) Sam Cooke made as a leader for different labels, such as Specialty, Keen, SAR and RCA-Victor, between 1956 and 1962. It contains the finest moments and mostcelebrated songs of his career. Unlike his albums, which to a large extent were meant for an adult audience, Cooke’s singles were oriented towards teenagers and chart success. His legacy represents a fundamental cornerstone of soul, R&B and gospel. All of these fabulous tracks continue to stand the test of time. There’s no better proof of Sam Cooke’s genius than these soulful, joyous, exuberant, stylish and passionate recordings." (jazzmessengers)
"LaVette!" markeert de derde samenwerking tussen de veteraan-zangeres met de rauw-doorleefde soulstem en producer/drummer Steve Jordan (tegenwoordig ook Rolling Stones-lid). Jorden beschikt over een goedgevuld adresboekje want hij laat LaVette begeleiden door uitsluitend 'cracks'. Jordan vormt samen met Pino Palladino de ace-ritmesectie; Larry Campbell (vooral bekend uit Bob Dylans band) speelt een flink deel van de gitaarpartijen. Onder de speciale gasten ontwaren we gitaristen Ray Parker Jr. en John Mayer en Hammondorganist Steve Winwood. Laatstgenoemde heeft ook een link met de schrijver van alle 11 songs op dit album: Randall Bramblett. Misschien zegt die naam u niets maar hij is echt een geheimtip onder muzikanten en liefhebbers. Net na de eeuwwisseling werd hij geroemd om doorleefde soloplaten als "No More Mr Lucky" en maakte hij als multi-instrumentalist deel uit van het heropgerichte Traffic. Hij voelt goed aan in wat voor rhythm & bluesgetint songmateriaal LaVette glorieert!
Booker T. is in de jaren 60 bekend geworden als muzikant en componist, verbonden aan de beroemde Stax-studio in Memphis, en begeleidde beroemde artiesten zoals Otis Redding, Albert King en Wilson Pickett. En had ook succes met z'n eigen band: Booker T & the MG's. In 2019 publiceerde hij zijn autobiografie Time Is Tight: My Life, Note by Note, waarbij Time is tight natuurlijk verwijst naar zijn gelijknamige grote hit. De cd Note by note nam hij daarbij op als begeleidend muzikaal hoofdstuk. Hij heeft nieuwe versies opgenomen van oude hits, en ook composities die hij voor anderen heeft geschreven. Verschillende gastvocalisten zijn uitgenodigd om de zang te verzorgen bij de diverse nummers. De laatste twee nummers zijn nieuw en geschreven/uitgevoerd met zijn zoon. (Muziekbank TH)
"De ondertitel "The Complete Pop Hits" suggereert dat deze Real Gone Music-release uit 2018 zich uitsluitend concentreert op crossover-singles, en daarmee een gemakzuchtige keuze uit Joe Simon's lange, rijke carrière maakt. Dat is gelukkig niet het geval. Door zich te concentreren op de singles die de Billboard's Hot 100 haalden in plaats van op hun R&B-hitlijsten, brengt Real Gone Simon's lange lijst met hitsingles samen tot een overzichtelijke set met dubbele schijven waarin al zijn grootste R&B-hits in de 35 nummers zijn opgenomen. Step by Step opent met 'My Curious One' uit 1964 en eindigt met 'Come Get to This' uit 1976. Step by Step raakt bijna elke trend tussen supperclub R&B en disco, wat betekent dat dit veel meer is dan een sampler die verankerd is in 'The Chokin' Kind', 'Drowning in the Sea of Love' en 'Power of Love'. In plaats daarvan is het het meest uitgebreide - en beste - carrièreoverzicht van Joe Simon dat tot nu toe is samengesteld." (AllMusic)
"Aaron Earl Livingston, ook bekend onder zijn artiestennaam Son Little, is een Amerikaanse rhythm & blues-muzikant uit Philadelphia, Pennsylvania, Verenigde Staten. Livingston is een zoon van een predikant." (Wikipedia)
"Bij hun negende poging slaagt de uit Texas afkomstige, door Kevin Russell geleide moerasfunkband Shinyribs erin om verder te gaan dan hun welverdiende partybandreputatie, dankzij de hulp van producer/Los Lobos-bandlid Steve Berlin. Het resultaat, zorgt ervoor dat de band uitgroeit tot een werkelijk indrukwekkende groep die de constante vergelijkingen met hun invloeden als Leon Russell en Dr. John waardig is. "Transit Damage" zal ongetwijfeld even wennen zijn voor sommige fans die hebben leren vertrouwen op de Mardi Gras-waardige jams van de band, maar die zijn er genoeg om de luisteraars zo vaak terug te laten komen dat het langzamere materiaal kan beginnen te groeien. Het titelnummer is bijvoorbeeld veel zachter dan je zou verwachten van een nummer van Shinyribs, maar is toevallig ook een van de beste nummers op de plaat, hetzelfde geldt voor de albumafsluiter "Kind", een zoete coda voor een onverwachte plaat die bij elke luisterbeurt beter wordt." (Glide Magazine)
Onze website en deze zoekfunctie is vernieuwd en we werken er op dit moment hard aan om de laatste puntjes op de i te zetten. Mis je bepaalde functionaliteiten, dan vind je hieronder tijdelijk nog de link naar oude zoekfunctie.
