"Armida is een opera (dramma eroico) uit 1784 in drie bedrijven van de Oostenrijkse componist Joseph Haydn, op een Italiaans libretto uit Antonio Tozzi's opera Rinaldo uit 1775, zoals gewijzigd door Nunziato Porta, en uiteindelijk gebaseerd op het verhaal van Armida en Rinaldo in Torquato Tasso's gedicht Gerusalemme liberata (Jeruzalem bevrijd). De tekst van Nunziato Porta's libretto voor Haydn's Armida is voornamelijk ontleend aan Antonio Tozzi's opera Rinaldo, voor het eerst uitgevoerd tijdens Hemelvaart 1775 in het Teatro San Salvatore in Venetië met een libretto van een onbekende bewerker die voornamelijk was gebaseerd op een Armida geschreven door Jacopo Durandi en op muziek gezet door Pasquale Anfossi voor Turijn in 1770 en Antonio Sacchini voor Milaan in 1772." (en.wikipedia.org)
"Deze versie van de Orfeo-legende werd in 1776 gecomponeerd door Ferdinando Bertoni in opdracht van de zanger die in 1762 de titelrol had gecreëerd in Glucks gelijknamige opera: de castraat Gaetano Guadagni. Bertoni gebruikte dezelfde tekst als Gluck, en hij zet de muziek op een griezelig vergelijkbare manier; hij erkende destijds dat hij de partituur van Gluck voor zich had terwijl hij schreef. Mezzo Delores Ziegler zingt de muziek van Orfeo met inzicht en warmte, en ze is niet bang om op haar stem te leunen voor een dramatisch effect. De geweldige Bruce Ford, een Rossini-specialist, zingt Hymen met stevige toon en zuivere dictie; je zou alleen willen dat de rol opzichtiger was. En Eurydice van Cecilia Gasdia is mooi en onschuldig. Claudio Scimone, een expert in de muziek uit deze periode, leidt het Ambrosian Opera Chorus en I Solisti Veneti in wat waarschijnlijk de beste uitvoering van deze opera is die we ooit zullen horen." (Classics Today)
Antonio Salieri was een Italiaans componist, dirigent en muziekpedagoog. Francesco, een leerling van Giuseppe Tartini, kreeg hij viool- en klavecimbellessen. Later kreeg Salieri vioollessen van Giuseppe Simoni, de organist van Legnago en zelf leerling van Padre Martini. In 1765 kwam hij naar Venetië, waar hij bij Giovanni Pescetti, Maestro di Capella di San Marco, muziektheorie studeerde. Het grootste succes kende Salieri als opvolger van Gluck in Parijs met de opera Tarare op 8 juni 1787 weinige maanden voor het overlijden van Gluck. In 1790 overleed ook zijn beschermheer keizer Jozef II. De betrekkingen tot zijn opvolger keizer Leopold II waren van begin aan niet echt persoonlijk. In de herfst van hetzelfde jaar trad Salieri terug als keizerlijke kamer- en hofcomponist. De keizer gaf zijn goedkeuring onder de verplichting dat Salieri, ieder jaar ten minste één opera voor het hoftheater (Burgtheater) zou componeren.(...) (nl.wikipedia.org)
In 1796 werd de enige tientallen jaren tevoren ontstane ‘muzikale vertaling’ van Goethe’s novelle Werther in het Burgtheater in Wenen voor het eerst uitgevoerd. Het werk bestaat uit 22 muzikale nummers die zodanig zijn verbonden met de gebeurtenissen uit het verhaal dat ze voor zichzelf spreken, zeker met behulp van een samenvatting die vooral van belang was voor een gecultiveerd publiek dat zijn Goethe kende. Het werk is ingedeeld in het genre melodrama dat in Italië onbekend was, maar in Duitssprekende landen heel gangbaar. Alberto Basso heeft dat hier in ere hersteld met een acteur als Werther die in een Italiaanse versie uit diens brieven voorleest. Dat gegeven is doorspekt met relevante muziek plus een verteller die aan het eind van die brieven de leemte vult. Maar ook de strijkers komen goed aan bod, bijvoorbeeld de altviolen aan het eind van het eerste deel en in het tweede deel met een substantiële concertante bijdrage van de violen. Eerst cantabile, daarna virtuoos. (...)
Onze website en deze zoekfunctie is vernieuwd en we werken er op dit moment hard aan om de laatste puntjes op de i te zetten. Mis je bepaalde functionaliteiten, dan vind je hieronder tijdelijk nog de link naar oude zoekfunctie.
