31 A- en B-kantjes vullen deze 2CD met de typische singersongwriter stemmen uit de periode 1970-1976.
"Wie nietsvermoedend het verloren album "Oceanside Countryside" afspeelt, denkt al snel: ken ik dit niet ergens van? Ja, dat klopt. Vooral als je "Comes A Time" in de kast hebt staan en/of het derde deel van Neil Youngs "Archives"-serie, ontdek je de gelijkenissen snel. Om te beginnen herbergen de songs dezelfde ingetogen folk- en countrysferen. Reken dus vooral niet op luidruchtige gitaarexercities met Crazy Horse erbij. "Oceanside Countryside" is namelijk overwegend akoestisch, net als "Comes A Time". Maar de gelijkenissen gaan nog veel verder want er staan vier (van de tien) dezelfde nummers op, zij het niet in identieke uitvoeringen. Belangrijk om te weten is, is dat de plaat was bedoeld als voorganger van "Comes A Time". Duidelijk is dat Neil Young in 1977 en 1978 met deze platen de geest en het geluid van zijn monumentale "Harvest" van een paar jaar eerder probeerde terug te roepen. Dat lukt af en toe wel degelijk op deze fascinerende en tijdloze plaat." (Platomania)
"De naam Leon Russell roept vast welkome herinneringen op bij iedereen die oud genoeg is om zich die tijd eind jaren '60-begin jaren '70 te herinneren waarin rock en soul vleugels leken te krijgen en alle kanten op leken te vliegen, zonder grenzen om de stroom van waanzinnige, breedogige creativiteit in te dammen. Met zijn vloeiende grijze manen, kachelpijphoed en geweldige pianospel was Russell een imposante verschijning aan het hoofd van Joe Cocker's Mad Dogs & Englishmen circus als de charismatische circusdirecteur en muzikaal leider, voordat hij een solocarrière begon die supernova werd in de eerste helft van de jaren 70, geregisseerd vanuit zijn Shelter-imperium. Hopelijk zal deze collectie helpen om de vlam van Leon Russell brandend te houden." (Blues Magazine)
"Morgan Wade verraste in 2021 met het uitstekende "Reckless" en laat ook op opvolger "Psychopath" horen dat ze aanstekelijke countrypop kan maken die ook ruw en oorspronkelijk klinkt. De Amerikaanse muzikante Morgan Wade is een opkomende ster in Nashville, maar ze is daar ook een buitenbeentje. Haar tweede album "Psychopath" flirt hier en daar stevig met de wat gladde Nashville-countrypop, maar bij Morgan Wade klinkt het op een of andere manier nooit echt glad. Als ze kiest voor muziek die wat dichter tegen de wat authentieker klinkende Amerikaanse rootsmuziek aanleunt hoor je goed dat ze een geweldige zangeres is, maar ook de meer pop georiënteerde songs op "Psychopath" mogen er zijn. Ook hier werkt Morgan Wade weer samen met Jason Isbells gitarist Sadler Vaden en ook die laat zich horen op dit uitstekende album." (De krenten uit de pop)
“Josh Kelley brengt met "New Lane Road" zijn achtste album uit. Josh is de oudere broer van Charles Kelley van Lady Antebellum, en wie zijn carrière enigszins heeft gevolgd, weet dat hij zich langzaam maar zeker heeft ontwikkeld van rock & soul-artiest naar een zanger die gaandeweg steeds meer country in zijn muziek stopte. "New Lane Road" is weer een nieuwe stap in die ontwikkeling, want op deze plaat profileert hij zich meer dan ooit als singer-songwriter. Dat levert een album op dat grotendeels bestaat uit sfeervolle ballads en softe countryrockers, en dat uitstekend geschikt is voor een romantisch avondje met kaarslicht en een glaasje wijn. De productie is vrij gelikt, maar de nummers op zich zijn sterk genoeg om over dat bezwaar heen te stappen. "New Lane Road" is niet de meest opzienbarende plaat van het jaar, maar voor een degelijke portie mellow countryrock ben je hier aan het goede adres.” (New Country)
Onze website en deze zoekfunctie is vernieuwd en we werken er op dit moment hard aan om de laatste puntjes op de i te zetten. Mis je bepaalde functionaliteiten, dan vind je hieronder tijdelijk nog de link naar oude zoekfunctie.
