"Must I Paint You a Picture? is misschien niet zozeer The Essential Billy Bragg, maar eerder een zeer evenwichtige carrièreretrospectie die evenveel gewicht toekent aan zijn werk na de jaren 80 als aan zijn vroege klassiekers. Wil je hem echt op zijn best horen, dan kun je beter zijn eerste drie albums proberen, maar als je geïnteresseerd bent in zijn volledige potentieel als muzikant, biedt deze compilatie een geweldige shortcut door de eerste helft van zijn discografie en kan je kennis laten maken met een handvol ondergewaardeerde pareltjes die verloren zijn gegaan in de ruis van zijn ongelooflijke productiviteit als songwriter. Het is misschien wat langdradig, maar ik vind Must I Paint You a Picture? over het algemeen de moeite waard en de moeite waard om te beluisteren." (rateyourmusic)
"Drie jaar na het bejubelde "Dragon New Warm Mountain I Believe in You" komen de New Yorkers die van folk een hip 21ste-eeuws genre maakten met het zesde album in 9 jaar. Dan zijn er nog de soloalbums van frontvrouw Adrianne Lenker, van gitarist Buck Meek én "Dance Of Love" (2024) van collega-folkie Tucker Zimmerman, begeleid door Big Thief. De kwaliteit lijdt echter niet onder al die productiviteit. Lenkers stem is nog steeds van een nauwelijks bedwongen intensiteit, deze keer gestut door een kluit bevriende muzikanten. Omdat de meeste liedjes tot stand zijn gekomen in een sfeer van improviseren en je intuïtie najagen, is hier en daar een hechte songstructuur weggelaten. In "Words" en "No Fear" klinkt Lenker als de hogepriesteres van de folk, die haar bezwerende orakels met haar ogen dicht aan ons toevertrouwt. Alles flonkert in een vibrerende massa muziek die naar een climax van breekbare schoonheid toewerkt. Dit is niet Big Thiefs beste, maar nog steeds een prachtige plaat." (Volkskrant; 4 uit 5 sterren)
"Het bijtende cynisme uit post-punk keert ook niet meer terug op "Shooting For The Moon", dat wederom met Pablo van de Poel (DeWolff) als producer werd opgenomen. De plaat ligt grotendeels in het verlengde van het debuut en bevat andermaal veel melancholieke gitaarpopliedjes in midtempo met een folky randje die vaak iets ontwapenend hebben. Soms opgeruimd en bondig ("Dog In The Park", "Bullets"), dan weer licht psychedelisch ("The Magnet"), en in "April" en "The Morning" (een duet met de Belgische singer-songwriter Meskerem Mees) trekt gitarist Michael Broekhuizen Nels Cline-waardige solo’s uit de kast. Muzikaal heeft Elephant het weer prima voor elkaar en Van de Poels vintage klinkende productie streelt de oren. Het ingetogen karakter van Elephants muziek is soms tricky, maar echt kabbelen gaat "Shooting For The Moon" nooit, omdat de liedjes compact en sterk genoeg zijn. Maar voor nu heeft Elephant gewoon een prima tweede album gemaakt, dat op alle punten nog iets hoger scoort dan hun debuut." (OOR)
Onze website en deze zoekfunctie is vernieuwd en we werken er op dit moment hard aan om de laatste puntjes op de i te zetten. Mis je bepaalde functionaliteiten, dan vind je hieronder tijdelijk nog de link naar oude zoekfunctie.
