Halverwege de jaren tachtig dreigde kawina een vergeten en min of meer geïsoleerd afro-surinaams muziekgenre te worden. Het werd wel gespeeld, maar dan op een manier die ze nu ‘underground’ zouden noemen. In de volksbuurt Latour en aan de Rangoelamweg, iets verderop langs het Pad van Wanica, waren geregeld kawinafeestjes maar verder werd de muziek niet echt serieus genomen. En al helemaal niet in de clubs in de stad en tijdens festivals. De vaak duistere associatie met wintirituelen bleef kawina achtervolgen, waarbij het grote publiek voorbijging aan het hoge niveau van de pure percussiespecialisten. Een van de drijvende krachten achter de rehabilitatie van de kawina is Patrick Tevé Tevreden. In Suriname richtte hij Sukru Sani (vertaald: "Snoepgoed") op. Het repertoire bestond uit kawina in pure vorm. De muziek bleek van begin af aan geweldig aan te slaan. Daar speelde pr-man Guno Ravenberg, fan van het eerste uur, een cruciale rol in. (Sonichits)
Onze website en deze zoekfunctie is vernieuwd en we werken er op dit moment hard aan om de laatste puntjes op de i te zetten. Mis je bepaalde functionaliteiten, dan vind je hieronder tijdelijk nog de link naar oude zoekfunctie.
