"Guided by Voices is whoever and whatever Robert Pollard decides it is. As usual, he wrote and sang all the songs for 2016's Please Be Honest. But this time, he also played all the instruments himself, not bothering with other musicians when he has the magic of multi-tracking at his disposal. Between the sturdy but rudimentary performances and the buzzy lo-fi audio, Please Be Honest is a dead ringer for the wobbly homemade sound of GbV's pre-Alien Lanes era. Many of these tracks sound like demos, but they have a "first thought, best thought" enthusiasm that suits Pollard's angular melodies better than excessive polish. Between the budget-priced production and Pollard's songwriting choices, Please Be Honest feels like the rough, exciting early work that made him a cult hero in the first place. But as a celebration of GbV's core virtues, Please Be Honest really does honor the sound of the band as much as the skills of its frontman and founder." (AllMusic)
"Onder leiding van zanger en liedjesschrijver Willem Smit presenteert de band tien nummers die, hoe verschillend ook, toch een eenheid vormen. De gezonde allergie van Smit en mede-producer Casper van der Lans voor iedere voorspelbaarheid krijgt meteen al vorm in het gelaagde "Upper Ferntree Gully", dat in een kleine acht minuten diverse keren van kleur verschiet. Het contrast met het lieflijke melodietje dat Smit daarna inzet in "I Can Be Your Personal Trainer" is groot, maar dat is precies wat de band zo bijzonder maakt. De liedjes volgen steeds een ander, onvoorspelbaar stramien, zonder dat dit geforceerd ingewikkeld aandoet. Ieder gitaarakkoord, toetsenloopje en zangkoortje klinkt even speels en aanstekelijk. Ondanks de weelde aan onverwachte accenten klinkt het op "Still Willing" nergens te vol, ieder liedje ademt en bruist. Samen vormen de nummers een even meeslepend als feestelijk geheel." (Volkskrant; 4 uit 5 sterren)
""Daniel" re-centers Real Estate in a way that highlights their strengths without simply repeating past victories. The songwriting honors the stage of life Martin Courtney and his bandmates are presently in, and the nuanced production replaces potential clutter with sparkle that sharpens the pop edges of the songs.There are overt lyrical references to Neil Young's "Harvest Moon" that reinforce the album's influence on Daniel's mellow country undercurrents, and moments like the cloudy ambience of "Airdrop" or the jumpy beauty of "Market Street" tap into the same combination of existential uneasiness and reflective joy R.E.M. embraced on "Automatic For The People". This is Real Estate at their best, giving us the same bright and bittersweet indie perfection as always, only better with age and experience." (AllMusic; 4,5 uit 5 sterren)
"Laagstemmige vocalen van Marie Van Uytvanck, dromerige gitaarmelodieën van Amber Piddington en emotionele woorden – daarmee veroverde Kids With Buns (in plaats van Guns) muziekminnend Vlaanderen met het hart op de juiste plaats. Die liedjes maakten indruk. Vanwege die machtig mooie lage stem, maar vooral ook vanwege de onderwerpen, want Marie en Amber hadden veel zinnigs te melden in singles als 1712 (het hulplijnnummer voor kindermishandeling), Bad Grades (over seksuele voorkeuren) en Numbers (over zogenaamde schoonheidsidealen). Twintigers inmiddels, op weg naar volwassenheid, maar wat is dat precies? Denken dat je soms de wereld om je heen snapt, garandeert nog altijd niet dat je je niet onbegrepen kunt voelen, niet opgesloten kunt blijven zitten in je eigen hoofd, niet hoeft te worstelen met verdriet of altijd weet hoe om te gaan met queer zijn. Vrolijk is het vaak niet, hypnotiserend mooi zijn die liedjes vol duisternis en soms naar postpunk neigende gitaarakkoorden wel." (Oor)
"Met hun zelfverklaarde ‘fuzzpop’ timmert dit vijftal al een paar jaar goed aan de weg en nu is er debuutalbum "We Were Girls Together". In de praktijk klinkt deze fuzzpop ‘gewoon’ als vrolijk voortjakkerende gitaarmuziek. Soms met een dromerig poprandje, maar net zo vaak met beide voeten op het gaspedaal ("Red Dress", "RUN"). In ieder geval is de sound vrijwel altijd een schot in de roos. Alleen met het wat slepende, zes minuten durende "Enjoy" overspeelt de band zijn hand een beetje, de overige tien nummers behoren tot de leukste (rock)muziek die recentelijk in Nederland is voortgebracht. Vooral in de tweede helft van het album vliegen de hoogtepunten je om de oren, met het razende "Deadly Sins" en het melancholieke "Cool Girl" als het perfecte één-tweetje om de twee kanten van de band – de fuzz en de pop – te benadrukken. We hebben er als land een stel nieuwe gitaarhelden bij." (OOR)
Onze website en deze zoekfunctie is vernieuwd en we werken er op dit moment hard aan om de laatste puntjes op de i te zetten. Mis je bepaalde functionaliteiten, dan vind je hieronder tijdelijk nog de link naar oude zoekfunctie.
