"Met hun stevige hardrock vol warme jaren 70-vibes, was het Zweedse Blues Pills aanvankelijk vooral een fris gezicht in de hardrock- en metalwereld. Op hun derde album Holy Moly! zoekt de groep onder aanvoering van zangeres Elin Larsson naar meer diversiteit en daarmee ook naar een breder publiek. Zo worden popinvloeden niet geschuwd in bijvoorbeeld California, waarin de groep, net als in de gospel-achtige ballad Wish I'd Known, wordt ondersteund door een koor. Larsson neemt op Holy Moly! de volledige hoofdrol en zingt en schreeuwt vanuit haar tenen, in tradities van Janis Joplin en Inga Rumpf (Frumpy, Atlantis). Ook het aangenaam zompige en slepende geluid van de band, waarin Peter Greens Fleetwood Mac en het vroege Led Zeppelin doorklinken, staat volledig in dienst van Larssons dominante voordracht, terwijl qua sfeer de jaren 70 onverminderd blijven heersen op Holy Moly!." (Muziekweb)
"Blues Pills komt met een nieuwe (2024-)plaat die "Birthday" heet. Mogelijk omdat tien jaar eerder het debuut verscheen, maar de band geeft ook aan gereïncarneerd te zijn. Tel daar nog eens bij op dat zangeres Elin zwanger is en je hebt een titelkeuze die mooi te verdedigen is. Al vanaf minuut één voel ik een andere band. De seventiessfeer hangt nog steeds over het geheel, maar Blues Pills heeft er een warmere, poppy vibe aan gegeven. Lekker groovy, met een dikke baslijn en voorzien van lyrics die je meteen zullen liggen. De bluesy rock wordt op "Don’t You Love It" op knapperige wijze opgebouwd, waarbij alle muzikanten mooi met mekaar interageren om er een catchy lied van te maken dat perfect in een Austin Powers-film zou kunnen passen. De sterke nummers blijven mekaar ook opvolgen, want "Bad Choices" is er weer eentje die los in mijn zomerplaylist zal verschijnen. Knapperig, zelfs dansbaar gebracht met een leuke beat en een heerlijk psychedelisch synthlaagje." (Zware Metalen; waardering 85/100)
Hoewel "High Water I" algemeen wordt gezien als het echte debuut, lag deze schijf al eerder in de winkel. Met een line-up van tien mannen en vrouwen kon Rich Robinson (ex-Black Crowes) naar hartelust alle kanten op. Op deze in minimale oplage verschenen schijf staat een groot aantal covers, zoals "Fearless" van Pink Floyd en "Time Will Tell" van Bob Marley. Ook de klassieker "Ain't No More Corn" krijgt een schitterende bewerking. De eigen nummers "Omission", "What Is Home" en het met broer Chris geschreven "Wiser Time" zijn een lust voor het oor. (GT, Muziekbank)
"De zeskoppige Amerikaanse rockband The Magpie Salute wordt in 2016 opgericht door Rich Robinson, vroeger gitarist van The Black Crowes. Ook de oud Black Crowes leden gitarist Marc Ford en bassist Sven Pipien treden toe tot The Magpie Salute. ‘High Water II’ is een uitstekende opvolger van hun debuutalbum." (Bluesmagazine)
"Aaron Keylock is een jonge snarentovenaar uit Engeland. Dat maakt nieuwsgierig. In de jaren zestig zorgden Britse muzikanten eigenhandig voor een wereldwijde revival van de bluesmuziek, die in het thuisland danig in het slop zat. Nog steeds spreken bluesmuzikanten van de Britse eilanden een woordje mee, vooral ook dankzij het gebruikelijke ruige randje, hun soul en drive en dankzij de rijke traditie die er inmiddels is gegroeid....Bij de eerste nummers van Keylock komen direct namen als The Rolling Stones, Rory Gallagher en Fleetwood Mac bij je op en ook Led Zeppelin (Down) zal z’n sporen hebben nagelaten. Vernieuwing moet je niet verwachten, maar deze jongeman houdt met z’n Gibson-gitaren mooie muzikale tradities levend en dat met een hoop frisse energie en drive." (Written in Music)
Onze website en deze zoekfunctie is vernieuwd en we werken er op dit moment hard aan om de laatste puntjes op de i te zetten. Mis je bepaalde functionaliteiten, dan vind je hieronder tijdelijk nog de link naar oude zoekfunctie.
