"Maria maakte in haar puberteit liedjes. De een na de ander, resulterend in debuutalbum Another Phase. Dat was in 2002, Maria was vijftien. Cause And Effect laat ons kennismaken met een volwassen Maria Mena die terugblikt op haar jeugd. En hoewel haar engelenstem anders doet vermoeden, was het voor de Noorse schone lang niet altijd dennengeur en maneschijn. Sterker nog, het moet een hel geweest zijn. Met intelligente teksten verhaalt Mena over haar “devastating childhood”: gescheiden ouders, pestende leeftijdgenoten, anorexia, depressies, zelfmutilatie – Maria heeft het allemaal meegemaakt. Vaak gaat ze erg ver in haar bekentenissen. Beangstigende dagboekconfessies zijn het, maar ook een getuigenis van de strubbelingen die een puberleven kunnen gaan beheersen, zodra het ouderlijk fundament wegvalt." (podiuminfo.nl)
"Na het voltooien van "Threads" (2019) verklaarde Sheryl Crow dat ze nooit meer een album zou maken, omdat ze er niet langer het nut van inzag. Daar is ze dus toch op teruggekomen, want de songs op "Evolution" moesten er naar eigen zeggen gewoon uit. Misschien dat ze zelf ook overvallen werd door deze pakkende hooks en aanstekelijke refreintjes, want zo hebben we ze lang niet meer van haar gehoord. Slechts 9 songs en een speelduur van iets meer dan een half uur, wat dode plekken ook vrijwel uitsluit. Naast het feit dat sommige liedjes een verheugende terugkeer naar het verhalende karakter van Crows vroegste platen markeren, biedt het materiaal tevens een grote variëteit aan stilistische invalshoeken in de arrangementen. Zo gaat Tom Morello weer eens supersonisch door de bocht in het titelnummer, terwijl "Love Life" juist drijft op een heel dun opgenomen maar ontzettend funky gitaartje dat zo van een blaxploitation-soundtrack uit de jaren zeventig getrokken had kunnen zijn." (Lust For Life; 4 uit 5 sterren)
“Drank maakt meer kapot dan je lief is! Dat gezegde is echt heel toepasselijk voor de loopbaan van de New Yorkse zanger-componist Harry Nilsson. Het was gedurende een opname sessie dat Harry en John Lennon, in een (zeer) dronken bui besloten om een schreeuw wedstrijd te houden. Het resultaat was dat Harry zijn stembanden compleet naar de Filistijnen schreeuwde. Zijn stembanden scheurden namelijk! Daarna is het nooit meer goed gekomen met zijn stem. Eens had hij een heldere, krachtige stem en na de schreeuw wedstrijd was deze gereduceerd tot een gebarsten, geknepen stem. Het is goed dat deze opnames van Harry Nilsson zijn opgedoken. Een album met compositorisch hoogstaande nummers waarbij je je echter wel afvraagt hoe ze zouden hebben geklonken als Harry zijn 'oude' stem nog had gehad. Het is allemaal de schuld van John Lennon….” (Bluestown Music)
Onze website en deze zoekfunctie is vernieuwd en we werken er op dit moment hard aan om de laatste puntjes op de i te zetten. Mis je bepaalde functionaliteiten, dan vind je hieronder tijdelijk nog de link naar oude zoekfunctie.
